Οταν το Βερολίνο δεν μπορεί στα φανερά να χτυπήσει την Γαλλία, χτυπάει τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ή κάνει κάποια άλλη καραμπόλα. Αλλά δεν είναι μόνο η Γαλλία η αιτία που ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι μονίμως στο στόχαστρο του Βερολίνου. Η βασική αιτία είναι ότι όχι μόνο δεν έχει δηλώσει υποταγή, αλλά είναι παντελώς ανεξέλεγκτος και ατύπως αλλά καταφανώς πρωτοστατεί στην αντίσταση κατά της γερμανοποίησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η κόντρα Βερολίνου-Γιούνκερ παίρνει τις τελευταίες βδομάδες διαστάσεις, καθώς η ανάγκη για την οριστική διευθέτηση της πολυδιάστατης ευρωπαϊκής κρίσης γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Το Brexit άλλωστε ήρθε για να τελειώσει η υποκρισία και για να συντελεστεί αλλαγή πλεύσης της ΕΕ… Εδώ ο ρόλος του Γιούνκερ αναβαθμίζεται, όπως και του Τουσκ.
Στην ουσία πρόκειται για ένα παίγνιο ισχύος. Ποιος έχει τελικά την εξουσία της ΕΕ; Δηλαδή ποιος διαχειρίζεται μια σειρά πολύ κρίσιμων ζητημάτων, όπως ο πολυπόθητος τερματισμός της πολιτικής της λιτότητας, η διαχείριση του χρέους των ευρωπαϊκών χωρών με μόχλευση του πληθωρισμού, η ευρωαμερικανική συμφωνία ΤΤΙΡ, οι ευρωρωσικές σχέσεις και οι υπό αναδιάταξη πολιτικές ισορροπίες που διαταράσσονται από τη νεοεκλεγείσα «πεντάστερη» δήμαρχο της Ρώμης, το δημοψήφισμα στη Βρετανία, τις εκλογές στην Ισπανία και σε δέκα μήνες από τις γαλλικές εκλογές.
Αλλωστε το Βερολίνο έχει και προσωπικά με τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Η Ανγκελα Μέρκελ ήταν αντίθετη στην διεκδίκηση της προεδρίας της Κομισιόν από τον Γιούνκερ και μόνο όταν είδε ότι χάνει το παιχνίδι στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, βγήκε μπροστά να τον υποστηρίξει. Ηταν τότε που ο Ζαν-Κλοντ είχε πει το περίφημο «οι Επίτροποι προτείνονται από τα κράτη μέλη, αλλά δεν εκπροσωπούν τα συμφέροντα των χωρών-μελών» και έκανε για πρώτη φορά προσωπική καμπάνια με σύνθημα «αλληλεγγύη», η οποία και προσέλκυσε τις ψήφους της νότιας Ευρώπης.
Αλλά και πριν από αυτό, ο επί 19 χρόνια πρωθυπουργός Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ υποχρεώθηκε σε παραίτηση εξ αιτίας ενός σκανδάλου κατασκοπείας στο Λουξεμβούργο, λοιδορείται ως μέθυσος, ενώ πιέστηκε ως πρόεδρος του Eurogroup από 17 gερμανούς Χριστιανοδημοκράτες βουλευτές που ζήτησαν έρευνες για τις φορολογικές πρακτικές του Λουξεμβούργου, ενώ τον περασμένο Νοέμβριο διέρρευσαν ντοκουμέντα σύμφωνα με τα οποία οι πολυεθνικές απολαμβάνουν φορολογική ασυλία στη χώρα του. Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, με το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον κόσμο είναι ιδρυτικό μέλος της ΕΕ με επιφανείς προσωπικότητες όπως ο Γκαστόν Θορν και ο Ζακ Σαντέρ, έχει μπει στο στόχαστρο του Βερολίνου εδώ αρκετά χρόνια ως μείζονος στρατηγικής σημασίας χρηματοοικονομικό κέντρο που πρέπει να υποταχθεί.
Στην αρχή του μήνα, ο πρόεδρος του Εurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση κατά της Κομισιόν και του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ προσωπικά, τονίζοντας ότι «όταν ο πρόεδρος της Κομισιόν λέει ότι ισχύουν διαφορετικά πράγματα για τη Γαλλία, τότε αυτό πραγματικά βλάπτει την αξιοπιστία της Κομισιόν ως θεματοφύλακα του Συμφώνου Σταθερότητας» και υπογραμμίζοντας ότι «την επόμενη φορά, η Κομισιόν θα κάνει τα στραβά μάτια σε όλους και θα έχουμε μια τυφλή νομισματική ένωση»… για να πάρει την απάντηση πως όλα αυτά γίνονται «επειδή είναι Γαλλία», με την έννοια του βάρους της και του εξισορροπητικού της ρόλου. Τις προάλλες σημειώθηκε νέα επίθεση από τρεις δημοσιογράφους του Spiegel που υποστήριζαν πως ο Γιουνκερ έχει αυτονομηθεί, ενεργεί πέρα από τα θεσμικά του καθήκοντά του με μονομερείς ενέργειες(επίσκεψη στη Ρωσία και πολλές άλλες), ενώ διαπίστωναν πως δεν είναι στην καλύτερη στιγμή της υγείας του!
Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ διέπεται από τη λογική της χειραφέτησης των ευρωπαϊκών θεσμών έναντι του Βερολίνου. Πιστεύει ότι η λιτότητα έχει διαρκέσει πάρα πολύ και ότι μπορεί μεν το Βερολίνο να έχει τα περισσότερα λεφτά, αλλά την εξουσία πρέπει να την έχει εκείνος που υποστηρίζεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ δεν είναι Ολάντ, φαίνεται ότι δεν είναι μόνος κι αυτό ανησυχεί πάρα πολύ το Βερολίνο…