Οσοι παρακολουθούν από τη μια την κυβερνητική προπαγάνδα και από την άλλη ορισμένες εκρήξεις ειλικρίνειας (σπάνιες, αλλά υπαρκτές) του Αλέξη Τσίπρα και άλλων, ελάχιστων, κυβερνητικών στελεχών έχουν από καιρό αντιληφθεί το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται ήδη. Και μιλάμε για πολιτικό αδιέξοδο, διότι το οικονομικό είναι δεδομένο από καιρό και δεν είναι δικό τους, είναι όλης της χώρας και των κατοίκων της.
Εκρηξη ειλικρίνειας πρώτη: Τον περασμένο Ιούνιο ο Πρωθυπουργός παραδέχτηκε ότι είναι με τα χέρια δεμένα από το Μνημόνιο που υπέγραψε και δεν μπορεί να κάνει τίποτα στα οικονομικά και κοινωνικά, γι’ αυτό και θα προσπαθήσει στα θεσμικά (απλή αναλογική, αναθεώρηση Συντάγματος). Σ’ αυτό θέλει ν’ αφήσει «κάτι αριστερό». Όλα αυτά τα είπε στον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ και αυτός τα αποκάλυψε (εδώ). Δεν γνωρίζουμε αν το έκανε παραβιάζοντας τον κανόνα της εχεμύθειας των προσωπικών συναντήσεων, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία.
Τι απέμενε στον κ. Τσίπρα, έπειτα από αυτήν παραδοχή; Κάτι ακόμα, που το δουλεύουν από καιρό, ο ίδιος και η προπαγανδιστική του ομάδα. Η ρύθμιση, απομείωση κ.τ.λ. του χρέους (αφού τα περί «διαγραφής» έχουν πάει στον κάλαθο των αχρήστων, μαζί με τόσα άλλα υπερφίαλα της εποχής της Ζωής Κωνσταντοπούλου, τότε που ο κ. Τσίπρας μαζί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δυστυχώς, αποτελούσαν το ντεκόρ κάποιων «Επιτροπών Αλήθειας»… (εδώ).
Εστω και εγκαταλείποντας τη «διαγραφή», ο κ. Τσίπρας καλλιεργούσε κάποιες ελπίδες ότι επίκειται η «ρύθμιση», «απομείωση» κ.τ.λ. του χρέους. Και για να μη μένει καμιά αμφιβολία επ’ αυτού, η φράση του κατά τη συνέντευξή του στην ΔΕΘ ήταν «είμαστε πιο κοντά από ποτέ στη λύση», η οποία θα έρθει «μέχρι το τέλος του χρόνου» (εδώ η συνέντευξη – η απάντηση βρίσκεται μετά τη δεύτερη ερώτηση).
Εκρηξη ειλικρίνειας δεύτερη: Δεν πρόλαβε να το πει ο Πρωθυπουργός και ήρθε η διάψευση από τον (τυπικά) υπ’ αριθμόν δύο της κυβέρνησης, τον αντιπρόεδρο Γιάννη Δραγασάκη. Ο οποίος είπε στην Επιτροπή της Βουλής την εξής φράση: «Ακόμα και να έρθουν πολύ ευνοϊκά τα πράγματα, μιλάμε για μια διαδικασία που εξ ορισμού πάει πέρα από το 2018».
Βέβαια, αυτό προκάλεσε αναστάτωση στο Μέγαρο Μαξίμου, καθώς ο αντιπρόεδρος φαινόταν να «αδειάζει» τον Πρωθυπουργό και ο κ. Δραγασάκης υποχρεώθηκε να βγάλει «διευκρινιστικές» ανακοινώσεις. Ενεπλάκη και η ΝΔ, άρχισαν οι εκατέρωθεν ανούσιες ανακοινώσεις (όλα αυτά εδώ), αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Καμιά αντιπολιτευτική «μονταζιέρα» δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα.
Δεν είναι μόνο ότι η γερμανική κυβέρνηση αποκλείεται να συμφωνήσει σε ουσιαστική μείωση του ελληνικού χρέους πριν από τις δικές της εκλογές. Είναι αυτό που, πολύ σωστά, είπε ο κ. Δραγασάκης: η Ελλάδα έχει δανειστεί από χώρες με παρόμοιο πρόβλημα χρέους (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία), οι οποίες δεν μπορούν να αποδεχτούν ρύθμιση του ελληνικού χρέους χωρίς να ρυθμιστεί και το δικό τους. Δηλαδή, 2018 και βάλε, που είπε ο κ. Δραγασάκης σε μια έκρηξη ειλικρίνειας. Αλλά δεν είχε υπολογίσει ότι η «μονταζιέρα» του Μαξίμου δεν ανέχεται τέτοια ειλικρίνεια και υποχρεώθηκε να (ξανα)μοντάρει όσα είπε.
Όμως, αυτά είναι προπαγανδιστικά και δεν έχουν σημασία. Καμιά «μονταζιέρα» (ροζ του ΣΥΡΙΖΑ ή γαλάζια της ΝΔ) δεν μπορεί να αλλάξει την αλήθεια. Δυστυχώς για τη χώρα και για όλους μας, το σοβαρό θέμα του χρέους αντιμετωπίζεται -και αυτό- με μικροκομματική στόχευση, ενώ είναι μεγάλο και διαχρονικό.
Ο κ. Τσίπρας χάνει και το τελευταίο «αφήγημα» που είχε σχεδιάσει. Η «αριστερή» απλή αναλογική πήγε στο ράφι, η συνταγματική αναθεώρηση δεν γοητεύει τα πλήθη, η ρύθμιση του χρέους πάει στις (γερμανικές) καλένδες.
Το πολιτικό αδιέξοδο του κ. Τσίπρα και των συν αυτώ είναι ορατό πριν καν συμπληρώσουν διετία στην εξουσία. Και αυτό δεν αλλάζει όσους (παλιούς) καναλάρχες και αν συντρίψουν και όσους (νέους) κι αν αναδείξουν.
Δυστυχώς, αυτό το αδιέξοδο θα είναι και αδιέξοδο για τη χώρα για άλλα τουλάχιστον δύο χρόνια, αφού ο κ. Τσίπρας και η παρέα του Μαξίμου θα γαντζωθούν στις καρέκλες τους όσο περισσότερο μπορούν, όπως κάνουν όλοι οι εξουσιαστές που βλέπουν ότι θα τις χάσουν.