Η γραφή είναι το πιο ξεμπροστιαστικό πράγμα. Διαβάζεις πίσω από τις λέξεις τις προθέσεις του γραφιά. Είναι και το άτιμο το Διαδίκτυο… Κάποτε η «συνομιλία» με τον αναγνώστη έπαιρνε χρόνο. Ξεθύμαινε η διαφωνία του, περίμενε ο θαυμασμός του μια ευκαιρία που δεν ερχόταν εύκολα… Είχε διαδικασία. Τώρα; Αυτόματα έχεις τ’ αντανακλαστικά του αναγνώστη κατά πάνω σου. Κι έτσι αρκετοί, πέφτουν τ’ ανάσκελα στη φιληδονία του σαματά.
Διάβασα το χρονογράφημα του κ. Μαραντζίδη. Λατρεύω Protagon για τον πλουραλισμό του! Μια φωτογραφία του Aδωνη Γεωργιάδη, να! Κι ένας τίτλος τσαχπίνικος, διαβαστερός. «Οπαδός του Aδωνη; Oχι. ευχαριστώ». Ξεκινάω από την πρώτη παράγραφο όπου τοποθετούνται από τον αρθρογράφο τα πράγματα στη θέση τους και πέφτει και το χαϊδεματάκι στην πλάτη του πολιτικού, για ξεπέταγμα και καλά, συμπάθειας. Σε γενικές γραμμές… «Ο Άδωνης εντάξει άνθρωπος, μαχητικός στις απόψεις του, με έμφυτη αίσθηση των ορίων και σεβασμό στους άλλους, σε ιδιωτικό επίπεδο. Σε δημόσιο επίπεδο περνάει τα όρια αλλά αυτό γίνεται κατανοητό ως μέρος στρατηγικής για διεύρυνση του ακροατηρίου των οπαδών του αλλά ακόμα και γι΄αυτό καταλαβαίνεις ότι συνδέεται με τη μέχρις εσχάτων προσπάθεια διάδοσης και υπεράσπισης των θέσεών του παρά με κακόβουλες adhominem επιθέσεις». Και κλείνει με το «Όποιος τον γνωρίζει, έστω και λίγο, θα προσυπέγραφε πως όσο μπολσεβίκος είναι, για παράδειγμα, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, άλλο τόσο φασίστας είναι ο Άδωνης».
Ζυγισμένα τα πράγματα, ακριβοδίκαια. Από κει και πέρα όμως αρχίζει μια απλωσιά, του τι είναι Νέα Δεξιά. Με στοιχεία ως να είναι απειλητική διμούτσουνη οχιά. Με κατάλογο «Ενοχλείται»… Ενοχλείται από φιλελεύθερα δικαιώματα, από τον φεμινισμό, από την προστασία του περιβάλλοντος, από τα συνδικάτα, από τους φτωχούς όταν διεκδικούν…
Δικαιούμαι να αντιλαμβάνομαι λοιπόν, ότι όλα αυτά αναφέρονται ξεκάθαρα ως κακές ιδιότητες του Αδωνη Γεωργιάδη. Ή το όνομά του λειτουργεί ως τυράκι; Σαν πώς θα λέγαμε… «δια πάσαν νόσον και πάσαν…». Ξέρετε, όμως, οι πολιτικοί ψηφίζονται κυρίως για να προσφέρουν υπηρεσίες στους πολίτες. Αφού ο κ. Μαραντζίδης «έδειξε», χωρίς να βρει ούτε μια λέξη για τον εργαζόμενο για τα κοινά Γεωργιάδη, θα ήθελα να του υπενθυμίσω πράξεις του. Γιατί ο ρόλος μας δεν είναι να φουντώνουμε την αψάδα αλλά να δίνουμε πληροφορίες χρήσιμες.
Ο καραδεξιός λοιπόν πολιτικός είχε τοποθετηθεί υφυπουργός Ανάπτυξης στην κυβέρνηση Παπαδήμου, τον Νοέμβριο του 2011, με αρμοδιότητα την Ναυτιλία. Μόνο τα μικρά παιδιά νομίζουν ότι οι τιτλούχοι, υπουργοί, υφυπουργοί, είναι παντοδύναμοι. Σε τούτον τον τόπο, είναι ο πιο αδύναμος κρίκος. Ο πιο αναλώσιμος. Πόσο δα, να μείνει στη θέση του; Ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι θα μείνουν στην αιωνιότητα. Το τονίζω αυτό, γιατί για τόσο μικρά χρονικά διαστήματα εξουσίας και με ένα τόσο δαιδαλώδες σύστημα δομημένο, είναι άθλος να καταφέρει κανείς ολοκληρωμένο έργο. Ο Αδωνης Γεωργιάδης κατόρθωσε την άρση του καμποτάζ, που οδήγησε σε αύξηση του ΑΕΠ και επίσης εξασφάλισε την αυτονομία του ΝΑΤ.
Θυμάστε το καμποτάζ; Κάτι ενήλικα παιδάκια -να σας θυμίσω- δεν επέτρεπαν σε κρουαζιερόπλοια να σταματήσουν στην τουριστική μας χώρα γιατί δεν είχαν ελληνικό πλήρωμα! Τι έχει ζήσει ετούτος ο τόπος! Από καραδεξιούς, λέτε; Η συνήθης φράση «Με τον ΣΥΡΙΖΑ όλα γίνονται ήσυχα και αναίμακτα» είναι ό,τι πιο τραγικό λέμε, χωρίς προφανώς αίσθηση, του τι λέμε. Ακολουθώντας κατά πόδας τη μονότονη φράση αναρωτιέμαι δικαίως ποιος κατ’ ουσίαν κυβερνούσε αυτόν τον τόπο, αγαπητέ κ. Μαραντζίδη; Μπορεί μια ακομπλεξάριστη Αριστερά απέναντι σε μια κομπλεξική Δεξιά.
Ο Α.Γ παραιτήθηκε το 2012 έχοντας βεβαίως παραιτηθεί αυτόματα από τη βουλευτική του έδρα (δεν είναι σύνηθες) γιατί ψήφισε το Μνημόνιο αντίθετα από τη γραμμή του κόμματός του. Καμαρώνει ότι ψήφισε όλα τα Μνημόνια. Δεν είναι έντιμη στάση, η καθαρή στάση; Προτιμούμε παιχνιδάκια τρόμου, και καλά διακόρευσης παρθένας; Ή είναι πιο Αριστερό το να κλαίμε κάθε 5η του Ιούλη για το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ από την μπότα του δυνάστη; Να σας θυμίσω και μια φράση του: «Δεν θ’ αφήσω την Τρόικα να μου κλέψει τη δόξα. Θα κάνω ό,τι πρέπει να γίνει για το καλό του τόπου». Αυτό σε μια χώρα, που υπήρχε νησί της με δηλωμένο το 90% του πληθυσμού του ως τυφλούς, που έπαιρναν επίδομα αναπήρου.
Ως υπουργός Υγείας, τον Ιούνιο του 2013 πέτυχε την πλήρη φαρμακευτική κάλυψη 2.000.000 ανασφάλιστων, την ενίσχυση χρήσης των γενόσημων φαρμάκων, τον έλεγχο της φαρμακευτικής δαπάνης, τη συγχώνευση νοσοκομείων κ.λ.π. Βέβαια «κρεμάστηκε» στις ημέρες μας για το σκάνδαλο NOVARTIS… Κρεμάστηκε ολίγον. Όπως λέμε ολίγον έγκυος. Γιατί μετά τον κουρνιαχτό «Σκάνδαλο, σκάνδαλο! Μέσα στο κόλπο και ο Γεωργιάδης»… (αλλά προσέξτε, αθώος του αίματος ο Κ. Καραμανλής που επί των ημερών του έφτασε η δαπάνη στο φεγγάρι)… Η υπόθεση NOVARTIS, έκπληξη! Από τη Βουλή επέστρεψε στο Δικαστήριο. Ο σαματάς είχε γίνει. Όλα καλά!
Θ’ αναρωτιέστε γιατί σας τα γράφω όλα αυτά. Γιατί ανέλαβα την «αγιογραφία» του. Λες και τον γνωρίζω; Λες και κάναμε συνεργασία; Λες και υπάρχει έστω και φωτογραφία μου δίπλα του… Δεν έχει αστείες πλευρές ο Γεωργιάδης να σπάσουμε πλάκα; Να χαρούμε σάτιρα; Αλίμονο! Αλλά να μιλάμε κάποτε και σοβαρά κ. καθηγητά. Μεταξύ μας… Ηταν Δεξιός ο Κωνσταντίνος Καραμανλής; (Ο παππούς βέβαια). Πού τον τοποθετείτε; Αυτόν που κρατικοποίησε την Ολυμπιακή και εκδίωξε τον Ωνάση για το γινάτι του; Ηταν Αριστερός ο Ανδρέας; Ήταν αντιστασιακοί όλοι όσοι δήλωσαν εν μια νυκτί αντιστασιακοί της επτάχρονης Δικτατορίας; Α ρε Παναγούλη! Λιγότερο απ’ όλους μίλησες!
Δεξιοί, Αριστεροί… Είχαμε στη χώρα μας αριστοκρατία να βγάλουμε τα λυσακά μας για τους αιματορούφηδες του λαού; Είχε η γενιά μου έστω και ένα βιβλίο να αποδεχτούμε την αλήθεια και την άλλης πλευράς; Μια έρμη «Ελένη» και τον ξέσκισαν τον συγγραφέα. Να είναι καλά ο Στάθης Καλύβας και εσείς… Στα πρότερά σας, να τονίσω. Ευλογημένη ετούτη η γενιά σε πολλά κι ας μην το ξέρει.
Υπάρχει ο κίνδυνος της Ακροδεξιάς στον διεθνή χώρο; Υπάρχει και αυτός ο κίνδυνος μαζί με τόσους και τόσους άλλους… Αν θέλετε την άποψή μου, τη μεγαλύτερη ευθύνη γι’ αυτό, αν αυτή είναι η ανησυχία σας, την έχουν τα πρώην ανατολικά κράτη. Που έφτυσαν το σύμπαν τους, όλο! Σκέψου τι έζησαν που παραδόθηκαν έτσι! Αλλά την Ελλάδα αφήστε την απέξω. Και τον κάθε Άδωνη που βγάζετε στη σέντρα μ’ ευκολία. Όλα σε τούτον τον τόπο γιαλαντζί. Και οι δήθεν διαχωρισμοί το ίδιο. Κι αν, ντε και καλά, πρέπει να διαχωριστούμε και από κάποια ομάδα συμπολιτών μας να τρομοκρατηθούμε Ας είναι γι’ αυτούς που ισοπεδώνουν κάθε προσπάθεια οποιουδήποτε,ν’ αλλάξει το φρικτά μονότονο, τρισάθλιο σκηνικό μας. Ας είναι γι’ αυτούς που κρύβονται πίσω από ταμπέλες, δήθεν ευαίσθητων Αριστερών -που μονοπωλούν τα αγνά αισθήματα- και κακών αδίστακτων Δεξιών. Ας είναι γι’ αυτούς, που διαχρονικά καπάρωσαν «πληγές» για να έχουν άλλοθι στην αχρηστία τους, το άτιμο «το σύστημα»… Που ωστόσο πάντα τους χαϊδολόγαγε.
Καλό σας πρωί ή απόγευμα κ. Μαραντζίδη. Ευχαριστήθηκα το παιχνίδι μαζί σας. Παιχνίδι δεν ήταν; Συγγνώμη αν παρεξήγησα. Έτσι το εννόησα. Θόρυβο δεν θέλατε να κάνετε; Κάτι σαν αυτό που κάνει ο Αδωνης για να τον ακούνε και να τον τιμάνε με τη ψήφο τους οι πολίτες. Αλλά να προσφέρει και δουλίτσα… Πώς τον κρίνετε ως εργαζόμενο;
Υ.Γ.: Εχοντας μελετήσει τη νέα απάντηση του κ. Μαραντζίδη και για να μην κουράσουμε το αναγνωστικό μας κοινό με απάντηση στην απάντηση, έχω μια ερώτηση μόνο, να τριβελίζει πλέον το μυαλό μου: πώς και δεν προσωποποιήθηκε ο φόβος του κ. καθηγητή με τον κ. Καμμένο, πρόεδρο των ΑΝΕΛ και συνεργάτη-αδελφό του Αλέξη Τσίπρα; Μα, ταιριάζει γάντι στα στοιχεία που μας δίνει ο κ. καθηγητής!