Ηταν τέτοιες μέρες περίπου, πίσω στο 2007, όταν ο Νίκος Ξυδάκης κατακεραύνωνε τον Λάκη Λαζόπουλο.
Αντιγράφω από το blog του (έχει εξαιρετικά κείμενα, by the way, σας συστήνω να το ξεκοκαλίσετε).
«Και ξαφνικά η Ελλάδα, η τηλεοπτική Ελλάδα, βρέθηκε βουλιαγμένη στον καναπέ να παρακολουθεί Αλ Τσαντίρι Νews και να δίνει 60άρια και 65άρια τηλεθέασης στον Λάκη Λαζόπουλο […] Στο Αλ Τσαντίρι ο Λαζόπουλος δεν είναι πια κωμωδός· δεν χτίζει χαρακτήρες, δεν πλέκει μύθο. Δεν είναι καν σατιριστής· διότι η σάτιρά του δεν στρέφεται εναντίον κάθε ισχυρού […] Στο Αλ Τσαντίρι ο Λαζόπουλος είναι δημαγωγός».
Τον Δεκέμβριο του 2007, πρωθυπουργός ήταν ο Κώστας Καραμανλής και προσπαθούσε να επανιδρύσει το κράτος, σώζοντας τη χώρα από τους νταβατζήδες της διαπλοκής. Τον Δεκέμβριο του 2007, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε καν. Τότε ονομαζόταν Συνασπισμός κι ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν καν πρόεδρος του κόμματος, ήταν ο Αλέκος Αλαβάνος. Τον Δεκέμβριο του 2007, ο Νίκος Ξυδάκης ασκούσε ακόμη το επάγγελμα του δημοσιογράφου.
Σήμερα, σχεδόν οχτώ χρόνια μετά, ο Αλέξης Τσίπρας είναι πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κι ο Νίκος Ξυδάκης υπουργός της πρωτοδεύτερης φοράς Αριστερά. Χθες βράδυ, κι οι δυο τους, φωτογραφίζονταν αγκαλιά με τον Λάκη Λαζόπουλο στην πρεμιέρα της παράστασης που δίνει.
Το κείμενο που έγραφε τότε ο Ξυδάκης είχε τίτλο «Βρίζοντας τους άλλους». Υποθέτω πως τώρα μπορεί να το αναγνώσει μπροστά στον καθρέφτη του. Κρίμα. Μου άρεσε η αισθητική του Ξυδάκη μέχρι πριν λίγο καιρό.