Eνας τύπος πέφτει από τον ουρανοξύστη. Όσο διαρκεί η πτώση, καθησυχάζει τον εαυτό του: «Μέχρι εδώ όλα καλά… μέχρι εδώ όλα καλά… μέχρι εδώ όλα καλά…». Δεν έχει όμως σημασία πώς πέφτεις. Σημασία έχει πώς προσγειώνεσαι!
«Jusqu’ ici tout va bien!» (μέχρι εδώ όλα πάνε καλά). Αυτή τη φράση από την ταινία «Το Μίσος» του Ματιέ Κασσοβίτς μοιάζει να επαναλαμβάνουν κάποιοι αριστεροί φίλοι μας. Δείχνει να μην τους απασχολεί καθόλου η πρόσκρουση με το τέρας μιας διχασμένης, φανατισμένης, παράλογης κοινωνίας.
Δεν θα ‘μπαινα στον κόπο, αγαπητέ αναγνώστη, να γράψω αυτό το κείμενο -το πεδίο μου δεν είναι τα συναισθήματα αλλά οι αριθμοί- αν ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας Ανδρέας Νεφελούδης (εδώ) δεν καθησύχαζε τους συντρόφους του εκτιμώντας για την κινητοποίηση «Παραιτηθείτε» ότι: «αν τους μισούς από αυτούς τους γυρίσει κανείς ανάποδα, θα πεταχτεί από τις τσέπες τους το μισό χρέος της χώρας»
Δεν εννοεί βέβαια ότι οι μισοί των «μενουμευρωπαίων» είναι πολίτες ευκατάστατοι με καταθέσεις στην τράπεζα. Η εικόνα που χρησιμοποιεί παραπέμπει σε ΚΛΕΦΤΕΣ. Κατά τον κ. Γενικό, οι μισοί την Τετάρτη στο Σύνταγμα θα είναι όσοι έκλεψαν τον πλούτο του ελληνικού λαού. Αν αυτή ήταν φράση ενός ανθρώπου που δεν ξέρει γράμματα, σε ένα καφενείο, η άποψή του για το πώς δημιουργήθηκε το δημόσιο χρέος, θα ήταν αποδεκτή. Αλλά είναι εκτίμηση μέλους της κυβέρνησης της αξιοπρέπειας, που ήρθε να σώσει τη χώρα.
Με τον ίδιο στόχο και τρόπο κατά τη συζήτηση για το Υπερταμείο στη Βουλή, μια βουλευτής υπέδειξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως ένοχο για τη χρεοκοπία, κατηγορώντας τον ότι χάρισε δισεκατομμύρια προστίμων στον Βαρδινογιάννη.
Το πρόβλημα είναι η ευκολία -δεύτερη φύση- με την οποία καταφεύγει στο ψέμα ένα τμήμα του πολιτικού κόσμου, η ανευθυνότητα με την οποία καλλιεργούνται οι μύθοι του μίσους και διαποτίζουν την κοινωνία και τις συνειδήσεις των πολιτών
Ε, λοιπόν, δεν είναι πια ανεκτή αυτή η μέθοδος χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Να πετάς έναν κουβά γεμάτο συμπυκνωμένο μίσος και ψευτιές στο πρόσωπο μιας κοινωνίας που έχει 1,5 εκατ. ανέργους, η μεσαία τάξη της φτωχαίνει, τα εισοδήματα όλων διαρκώς λιγοστεύουν και η φορολόγηση προκαλεί ασφυξία.
Δεν είναι η λάσπη προς τον πολιτικό αντίπαλο το πρόβλημα. Είναι η ευκολία -δεύτερη φύση- με την οποία καταφεύγει στο ψέμα ένα τμήμα του πολιτικού κόσμου, η ανευθυνότητα με την οποία καλλιεργούνται οι μύθοι του μίσους και διαποτίζουν την κοινωνία και τις συνειδήσεις των πολιτών. Μιας κοινωνίας σε απόγνωση που από την πλέον αρμόδια Αρχή πληροφορείται πως οι συντεταγμένοι εκπρόσωποι της πολιτείας χαρίζουν δισ. φοροπρόστιμα σε ολιγάρχες την ίδια στιγμή που εξοντώνει οικονομικά τους πολίτες.
Δεν είναι βέβαια «αρμόδια αρχή» ο κάθε ανίδεος που αποστηθίζει «ό,τι πει το κόμμα» και επιλέγει την αυταπάτη από την αλήθεια, ούτε ο βουλευτής που αντιλαμβάνεται τη Βουλή ως καφενείο και την κοινωνία ως αρένα. Είναι όμως ο ειδικός, ο ειδήμων, ο καθ΄ ύλην αρμόδιος υπουργός, ο Τρύφων Αλεξιάδης, ο μοναδικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης που δεν έχει το ελαφρυντικό της άγνοιας, εφοριακός καριέρας που γνωρίζει καλά τι είναι οι τριγωνικές συναλλαγές και την περιπέτεια αυτής της διάταξης. Αλλά αντί να αποκαταστήσει την αλήθεια, να διαλύσει τη σύγχυση, προτίμησε να υιοθετήσει το ψέμα, να νομιμοποιήσει την άγνοια και το μίσος από βήματος της Βουλής.
Η περιπέτεια μίας διάταξης
Επιτρέψτε μου να εκθέσω την περιπέτεια της διάταξης που οδήγησε τον κ. Αλεξιάδη να κερδίσει ένα κομματικό παράσημο χάνοντας όμως το κύρος του ειδήμονα. Και πρώτα απ΄ όλα τι είναι οι τριγωνικές συναλλαγές. Η εταιρεία Β εισάγει στην Ελλάδα ένα προϊόν με κόστος 50 και το πουλά στην εταιρεία Γ στην τιμή 100. Έχει κέρδος 50 και θα φορολογηθεί αναλόγως. Υπήρχε όμως μέχρι το 2010 τρόπος να αποφύγει νόμιμα τη φορολόγηση, στήνοντας μια άλλη εταιρεία Α σε μια τρίτη χώρα με ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς. Έτσι η εταιρεία Α αγόραζε στο 50, πουλούσε στην Β στο 99, η οποία στη συνέχεια πουλούσε το προϊόν στην εταιρεία Γ στο 100. Αποτέλεσμα; Η εταιρεία Α είχε κέρδος 49, φορολογητέο με τους χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές του φορολογικού παράδεισου και η εταιρεία Β είχε κέρδος 1 και απέδιδε το λιγοστό φόρο στην ελληνική δημοκρατία.
Αυτές, τις λεγόμενες τριγωνικές συναλλαγές, αποφάσισε -με καθυστέρηση- να καταπολεμήσει η ελληνική δημοκρατία το 2010. Το έκανε αυτό εξαιρώντας κάποιες «ειδικού τύπου» συναλλαγές από τις δαπάνες των εταιρειών. Έτσι δεν αναγνωρίζονταν πλέον ως έξοδο της εταιρείας Β η δαπάνη της αγοράς του προϊόντος από την εταιρεία Α, με αποτέλεσμα να καθιστά αυτού του είδους τις τριγωνικές συναλλαγές φορολογικά ασύμφορες. Θέλοντας μάλιστα ο νομοθέτης να δείξει την ισχυρή του βούληση κατέστησε τη ρύθμιση αμάχητη. Ο επιχειρηματίας δεν μπορούσε καν να επιχειρηματολογήσει, αποδεικνύοντας στον έφορο πως πρόκειται για πραγματική και όχι τριγωνική συναλλαγή.
Όποιον στόχο κι αν υπηρετούν, καταφέρνουν μία επίμονη ζημιά: χαρακτηρίζουν όποιον διαφωνεί μαζί τους ως σκοτεινή δύναμη, προδότη, άκαρδο μνημονιακό, κλέφτη «μενουμευρωπαίο», αναίσθητο φοροφυγά, ακροδεξιό, φασίστα, ένοχο για την πτώχευση της χώρας
Μετά την ψήφιση του ν. 3842 του 2010, διαπιστώθηκαν αστοχίες. Φτάνοντας στο άλλο άκρο ο νομοθέτης δημιούργησε λειτουργικό πρόβλημα σε πολλές εταιρίες, κυρίως του κλάδου των πετρελαιοειδών.
Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται, μεταξύ άλλων, δύο μεγάλες εταιρείες πετρελαιοειδών, με αντικείμενο την επεξεργασία -διύλιση πετρελαίου. Προμηθεύονται πρώτες ύλες, τις επεξεργάζονται και πωλούν το παραγόμενο προϊόν σε υψηλότερη τιμή. Το κέρδος τους είναι ένα μονοψήφιο ποσοστό στην τιμή αγοράς της πρώτης ύλης –περιθώριο διύλισης το ονομάζει ο κλάδος. Για να υπάρχει μια αίσθηση της τάξης μεγέθους, η εταιρεία αγοράζει το πετρέλαιο στα 100$ το βαρέλι και μεταπουλά το επεξεργασμένο προϊόν στα 105-110$ – ενδεικτικές τιμές 2010.
Με τη νέα διάταξη, όμως, ο νομοθέτης δεν αναγνώριζε τα τιμολόγια αγοράς της πρώτης ύλης, του πετρελαίου, ως δαπάνη/έξοδο της εταιρείας όταν το τιμολόγιο αγοράς είχε εκδοθεί από μια εταιρεία με έδρα μια χώρα με ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς, όπως π.χ. η Κύπρος.
Αυτό ακριβώς συνέβη το 2010. Η Motor Oil είχε προμηθευτεί πετρέλαιο μέσω ενός χρηματομεσίτη (Broker) με έδρα την Κύπρο. (Δουλειά του broker είναι να βρίσκει την καλύτερη τιμή προμήθειας και να την προσφέρει στους πελάτες του αποκομίζοντας μικρό ποσοστιαίο κέρδος.) Η συναλλαγή είχε όλα τα χαρακτηριστικά τριγωνικής συναλλαγής. Ο broker ήταν η εταιρεία Α του παραδείγματος, η Motor Oil η εταιρεία Β. Γι’ αυτό και τα σχετικά τιμολόγια αγοράς πετρελαίου δεν αναγνωρίστηκαν και η Motor Oil φορολογήθηκε για πολύ περισσότερα κέρδη από αυτά που πραγματικά είχε. Φορολογήθηκε σαν να κέρδιζε 105 από την πώληση του επεξεργασμένου προϊόντος όταν μόνο η αγορά της πρώτης ύλης είχε κοστίσει 100. Προφανώς μπορούσε η εταιρία να αποδείξει ότι το έξοδο ήταν πραγματικό και η τιμή αγοράς αληθινή. Διότι η τιμή αγοράς του πετρελαίου είναι δημοσιευμένη παντού. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή όλοι είναι σε θέση να γνωρίζουν ποια ήταν η τιμή του πετρελαίου σε όλες τις διεθνείς αγορές την ημέρα που η Motor Oil αγόρασε το πετρέλαιο. Αλλά ο νομοθέτης είχε καταστήσει μη μαχητή τη διάταξη, η εταιρεία αδυνατούσε να υπερασπιστεί τη λειτουργία της.
Καταλογίστηκε, λοιπόν, στη Motor Oil -ο έλεγχος διενεργήθηκε το 2013- επιπλέον φόρος 300 εκατ. € για τη χρήση του 2010. Και πρόστιμα ύψους 400 εκατ. (σύνολο οφειλής 700 εκατ.) μόνο για τη χρήση του 2010. Ανάλογη θα ήταν και η τύχη των Ελληνικών Πετρελαίων που, για τις ανάγκες της παραπληροφόρησης, δεν ήταν πια εταιρεία του ελληνικού δημοσίου αλλά μόνον του Λάτση.
Προφανώς, ακόμα και στην Ελλάδα, τόσος παραλογισμός γραφειοκρατίας και στρεβλής νομοθέτησης δεν θα μπορούσε να ευδοκιμήσει κι έτσι η τότε κυβέρνηση μερίμνησε για τη διόρθωση του προβλήματος.Η νέα διάταξη (εδώ) παράγραφος 2β προέβλεπε:
«…θέσπιση μαχητού τεκμηρίου …..για την περίπτωση των πραγματικών ή συνήθων συναλλαγών που διενεργούνται μέσω χρηματιστηριακών εμπορευμάτων ή οργανωμένων χρηματιστηριακών αγορών…
…από την ημερομηνία έναρξης εφαρμογής της διάταξης προστίθενται λέξεις ως εξής: «εκτός εάν πρόκειται για πραγματικές και συνήθεις συναλλαγές που διενεργούνται μέσω χρηματιστηρίων εμπορευμάτων ή οργανωμένων χρηματιστηριακών αγορών, εντός του εύρους των τιμών της ημέρας συναλλαγής».
Αναλυτικές λεπτομέρειες για την ιστορία και τους σχετικούς νόμους (εδώ).
Παραπληροφόρηση και ρητορική μίσους
Πρωτάκουσα την ιστορία το 2014. Καλός φίλος, ευφυής, μορφωμένος, αριστερός, επαναστάτης, εξηγούσε στην παρέα πως ενώ παιδιά λιποθυμούν στο σχολείο οι κακοί χαρίζουν δισεκατομμύρια σε Λάτση και Βαρδινογιάννη –έτσι ακριβώς παίχτηκε το έργο. Δεν γνώριζα το θέμα, γνώριζα όμως τα μεγέθη των εταιρειών λόγω της δουλειάς μου. Για τη Motor Oil ένα δισ.€ ήταν τα κέρδη 10 ετών. Ήταν αδύνατον να φοροδιαφύγει τέτοια ποσά, γιατί υπερέβαιναν κατά πολύ τα ετήσια κέρδη της. Στη φιλική κουβέντα αρκέστηκα να σημειώσω πως, δισεκατομμύρια φοροδιαφεύγουν αυτοί που μπορούν να βγάζουν δισεκατομμύρια και δυστυχώς, δεν έχουμε στην Ελλάδα τέτοιες εταιρείες. Το ίδιο βράδυ, μπροστά στον υπολογιστή, αναζήτησα τα γεγονότα. Η αναζήτηση «χαρίζουν δισ. στον Βαρδινογιάννη» έβγαζε χιλιάδες αναρτήσεις της «είδησης». Οι τίτλοι που ακολουθούν είναι πραγματικοί.
(Ν)τροπολογία στη Βουλή, χαρίζει 1 δισ. σε Λάτση – Βαρδινογιάννη!
Χάρισαν με τροπολογία δισ. ευρώ προστίμων σε Βαρδινογιάννη, Λάτση
142 βουλευτές χάρισαν δισ. ευρώ σε πρόστιμα στον Βαρδή
Πώς ο Στουρνάρας πήγε να κάνει “δώρο” 15 δισ. σε Βαρδινογιάννη
«Σκοτώνουν» τους φτωχούς! Χαρίζουν δισ. ευρώ στους Λάτσηδες!
ΕΣΕΝΑ ΧΑΖΟΕΛΛΗΝΑ ΣΕ ΧΩΝΟΥΝ ΦΥΛΑΚΗ ΓΙΑ 120 …ΣΤΟΝ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ ΧΑΡΙΖΟΥΝ 1,2 ΔΙΣ ΕΥΡΩ!
Επιτέλους δικαίωση!!!! Πρόστιμο 5.000 ευρώ σε άπορη ηλικιωμένη γιατί …Την ίδια ώρα χαρίζουν δισ. σε Βαρδινογιάννη και λοιπούς νταβατζήδες!
Οι άνθρωποι που πρωτοστάτησαν στην παραπληροφόρηση, παρουσιάζοντας τη διόρθωση του νομοθετικού σφάλματος ως σκάνδαλο και χαριστική ρύθμιση, είναι τώρα κυβέρνηση. Οι αντιδράσεις τους για την πρώτη συγκέντρωση που αμφισβητεί δημόσια την κυβερνητική πολιτική, μαρτυρούν την ευκολία με την οποία επιστρατεύουν τη ρητορική μίσους και την παραπληροφόρηση. Όποιον στόχο κι αν υπηρετούν, καταφέρνουν και μια δεύτερη επίμονη ζημιά: χαρακτηρίζουν όποιον διαφωνεί μαζί τους ως σκοτεινή δύναμη, προδότη, άκαρδο μνημονιακό, κλέφτη «μενουμευρωπαίο», αναίσθητο φοροφυγά, ακροδεξιό, φασίστα, ένοχο για την πτώχευση της χώρας.
Για ποιο λόγο, φίλοι του Σύριζα, τόσο αβάσταχτη ελαφρότητα, τόσο μίσος, τόσο χαμηλό επίπεδο πολιτικής λειτουργίας;