Στην Ισπανία, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα τίμησαν τους νεκρούς της Γαλλίας. Παίκτες και οπαδοί. Στο κέντρο του «Μπερναμπέου» υψώθηκε μια μεγάλη γαλλική σημαία πάνω από τα κεφάλια των φίλων των «μερένχες» και των «μπλαουγκράνα».
Στην Αγγλία, Μάντσεστερ Σίτι και Λίβερπουλ έκαναν το ίδιο. Το «Έμιρειτς» βάφτηκε στα τρικολόρ.
Μια φωτογραφία που μου έστειλε φίλος που περιέγραφε το ματς για ραδιοφωνικό σταθμό έδειχνε πυροσβεστήρες, καδρόνια, πέτρες και σίδερα μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Δεν έχει νόημα να συζητήσουμε ούτε για την κοινωνία που έχει ανάγκη να ξεσπάσει, ούτε για το πώς ο οπαδός γαλουχείται τόσα χρόνια με την ίδια ρητορική.
Αυτό που έχει νόημα να γίνει είναι να ζητηθεί με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο η παραίτηση των υπευθύνων για την ασφάλεια του κόσμου στο γήπεδο. Γιατί είναι εγκληματικό, μετά τα όσα έχουν γίνει στο Παρίσι, να επιτρέπεται να περάσει έστω κι ένα κομμάτι σίδερο μέσα στις κερκίδες. Οταν σε όλη την Ευρώπη, τα μέτρα ασφαλείας είναι κάτι παραπάνω από δρακόντεια, στην Ελλάδα κοιτούσαμε πώς να βάλουμε άρον-άρον τα πιτσιρίκια στη θύρα και να ησυχάσουμε. Ομως, τα «πιτσιρίκια» είχαν πάνω τους ολόκληρο οπλοστάσιο.
Και έρχομαι και ρωτώ εγώ. Εάν είχαμε νεκρό; Τι θα γινόταν; Θα είχαμε νέο… Δεκέμβρη 2008 λίγες ημέρες πριν τον Δεκέμβρη του 2015, ναι ή όχι; Τα πράγματα είναι απλά. Οι ευθύνες έχουν όνομα και επίθετο. Το όνομα είναι ο διαιτητής που περίμενε μιάμιση ώρα να αποφασίσει για το ματς κι ενώ οι Αρχές άφηναν τον κόσμο να μπει στις θύρες και το επώνυμο είναι η Αστυνομία.
Τόσο απλά.
Ολα τα άλλα είναι για καφενειακές συζητήσεις. Σαν αυτές για τις ντρίμπλες του Σουάρες και τις πάσες του Κουτίνιο που έκαναν πάρτι στα ευρωπαϊκά ντέρμπι που είδαμε την ίδια ώρα που θα γινόταν το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός.