Πρώτα να ευλογήσουμε τα γένια μας. Εδώ και πέντε μήνες, όταν σχεδόν όλοι έβλεπαν «σκληρή» διαπραγμάτευση και «σύγκρουση» και πολλοί έβλεπαν «ηρωϊκή έξοδο» ή «απόδραση» του Τσίπρα με πρόωρες εκλογές, εμείς γράφαμε μονότονα: καμία «υπερήφανη» διαπραγμάτευση δεν διεξάγεται, η συμφωνία είναι δεδομένη, ο Τσίπρας και οι συν αυτώ θα προσπαθήσουν να φτάσουν έως το 2019 (τρία παραδείγματα: εδώ, εδώ και εδώ).
Εκλεισε, λοιπόν, η αξιολόγηση. Μπα, τι έγινε ρε παιδιά; Τα «γεράκια της Μάλτας» έγιναν περιστέρια; Σταμάτησε η «Δρακουλέσκου» να μας πίνει το αίμα, την κατάφερε η καπάτσα Εφη Αχτσιόγλου; Πώς και ξαφνικά μαλάκωσε ο σκληρός Τόμσεν; Μήπως τον έβγαλε για κοκτέιλ ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μαζί με την Σκάρλετ Γιόχανσον; Μετάνιωσε ο Σόιμπλε και δεν θέλει πια τα ρίξει τον Τσίπρα, όπως διαλαλούσαν οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές; (εδώ)
Η απάντηση στα ερωτήματα εξαρτάται από το ποιοι θα απαντήσουν. Και αυτοί είναι τριών ειδών:
1. Οι αφελείς. Μεταξύ αυτών είναι και πολλοί στην αντιπολίτευση. Οι οποίοι έχαψαν την έντεχνη κυβερνητική προπαγάνδα και πίστεψαν ότι όπου να ‘ναι επανέρχονται στις κυβερνητικές καρέκλες, αφού ο Τσίπρας και οι συν αυτώ ήταν έτοιμοι να τις εγκαταλείψουν, γιατί δεν άντεχαν το βάρος της νέα συμφωνίας. Σύμπασα αυτού του είδους η αντιπολίτευση έκανε εξαρχής το εξής λάθος: ενώ καλούσε την κυβέρνηση «να κλείσει αμέσως» την αξιολόγηση, ταυτόχρονα την καλούσε να κάνει αμέσως και εκλογές. Πράγματα εντελώς ασύμβατα μεταξύ τους. Αντίθετα, η σωστή θέση θα ήταν: μην κλείνετε καμιά αξιολόγηση, είναι καταστροφική, πάμε αμέσως σε εκλογές. Ετσι, αυτή η αντιπολίτευση θα μπορούσε μετά, όταν θα έκλεινε η αξιολόγηση, να ισχυρίζεται ότι τα μέτρα που αποδέχτηκε η κυβέρνηση είναι καταστροφικά και οφείλονται αποκλειστικά στη δική της ανικανότητα στη διαπραγμάτευση.
2. Οι κουτοπόνηροι της στενής ομάδας του Μαξίμου φαίνεται ότι πετυχαίνουν προσώρας το στόχο που είχαν θέσει. Πιπιλίζουν την καραμέλα της «σκληρής» διαπραγμάτευσης, η οποία «έφερε αποτέλεσμα». Πράγματι έφερε, αλλά όχι αυτό που προπαγανδίζουν. Το αποτέλεσμα της «διαπραγμάτευσης» ήταν εξαρχής προδιαγεγραμμένο: νέες δραματικές μειώσεις των εισοδημάτων. O Tσακαλώτος το είπε κομψά: «Στη συμφωνία υπάρχουν μέτρα που θα στενοχωρήσουν τους Ελληνες». Κάτι που αποδεικνύει ότι περίφημα «αντίμετρα» είναι της πλάκας. Το αποτέλεσμα για τον Τσίπρα και τους συν αυτώ είναι σίγουρα ευεργετικό: για ενάμιση ακόμα χρόνο (ίσως και για δυόμιση) θα μείνουν αμετακίνητοι στις καρέκλες τους. Βεβαίως, εντέλει αυτοί οι κουτοπόνηροι στο τέλος θα αποδειχθούν κουτοί. Διότι, αντί να έχουν τελειώσει από τον Δεκέμβριο με την αξιολόγηση, για να εκμεταλλευθούν τα όποια θετικά, την άφησαν να ξεχειλώσει χρονικά. Ετσι, ενώ τα μέτρα ήταν εξαρχής ίδια, τα μισά από τα προσδοκώμενα θετικά έχουν ήδη χαθεί (εδώ). Αυτό σημαίνει ότι και το πολιτικό κόστος από τα νέα μέτρα θα πληρώσουν και το προσδοκώμενο όφελος θα είναι μικρότερο.
3. Τα θύματα. Αυτά είναι μονίμως τα ίδια. Οσοι θα (ξανα)δούν τα εισοδήματά τους να μειώνονται, δεν είχαν πλέον καμιά ψευδαίσθηση ότι η «σκληρή» διαπραγμάτευση του Τσίπρα και του Τσακαλώτου θα το απέτρεπαν. Γι’ αυτό είναι οι μόνοι που δεν θα ξαναχάψουν τα «ηρωϊκά» του Τσίπρα και του Καμμένου. Οι οποίοι θα τα εγκαταλείψουν και θα το γυρίσουν στο μυστρί και στις κορδέλες (εδώ).