Τι θέλουν πάλι οι 53+ του ΣΥΡΙΖΑ και πόσο βαθιά είναι η ρήξη με την ηγεσία της κυβέρνησης;
Στην συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας της Δευτέρας, οι εκπρόσωποί τους επιτέθηκαν στον Γιάννη Μουζάλα για την διαχείριση του Προσφυγικού και διαμορφώθηκε ένα σκηνικό εσωκομματικής έντασης.
Η πραγματική εικόνα έχει δύο όψεις:
– Ο Γιάννης Μουζάλας εδώ και πολύ καιρό μοιάζει να έχει κατεβάσει τα μολύβια και να έχει αφήσει την υπόθεση να εξελίσσεται με την λογική «ό,τι βρέξει, ας κατεβάσει» (λίγο πολύ κυριολεκτικά…). Βουλευτές από τα νησιά του Αιγαίου βεβαιώνουν ότι καμία πρόταση, προειδοποίηση ή εισήγησή τους δεν έχει βρει ανταπόκριση από τον υπουργό. Συνεπώς, η κριτική έχει βάση. Είναι όμως παράδοξο να έρχεται από την Τασία Χριστοδουλοπούλου, την προκάτοχο του κ. Μουζάλα, η οποία είχε πορευθεί με την γνωστή λογική τής ως δια μαγείας «εξαφάνισης» των προσφύγων, οι οποίοι προηγουμένως «λιάζονταν» για μερικές ημέρες
– Ο Αλέξης Τσίπρας από την πλευρά του, έφερε τον υπουργό στην κομματική αρένα και τον παρέδωσε στην κριτική της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Αυτοί είπαν τα δικά τους, εξέφρασαν την αριστεροσύνη του ΣΥΡΙΖΑ, ξέσπασαν στον Μουζάλα και ο Τσίπρας παρακολουθούσε. Λίγο αργότερα εμφανίστηκε να καλύπτει τον υπουργό, όμως η πρακτική είναι γνωστή. Ο Πρωθυπουργός κατασκεύασε άλλο ένα πολιτικό θύμα και ο ίδιος συνεχίζει την «βασιλεία» του.
Στην πραγματικότητα, οι 53+ έχουν θέσει τις αντιρρήσεις τους για το Προσφυγικό από την άνοιξη του 2016, όταν και υπογράφηκε η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Ηδη από τότε καταψήφιζαν τις σχετικές αποφάσεις της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ.
Βρισκόμαστε όμως πλέον αλλού. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ασκήσει μία πολιτική με δραματικές κοινωνικές επιπτώσεις και με αυτήν στο φόντο οι εκλογές, όποτε γίνουν, θα είναι μία δοκιμασία για όλους τους. Και για τον Τσίπρα και για τους 53+.
Υπό αυτές τις συνθήκες το μεγάλο παράδοξο είναι ότι οι 53+ επιλέγουν να ασκήσουν κριτική στην κυβέρνηση για το Προσφυγικό. Είναι μάλλον μία απόπειρά τους να κατοχυρώσουν εσωκομματική επιρροή και αυτό φαίνεται στο κείμενο που δημοσιοποίησαν την Τρίτη.
Στο οποίο επισημαίνεται η διαφωνία τους για την μνημονιακή πολιτική και για τον εναγκαλισμό του Αλέξη Τσίπρα με τον Ντόναλντ Τραμπ.
Ως προς το πρώτο: «το μνημόνιο δεν είναι ιδιοκτησία μας και η πολιτική μας χρειάζεται να αναζητά συνεχώς τις αναγκαίες ρωγμές που θα αποδυναμώνουν τις μνημονιακές δεσμεύσεις, στην κατεύθυνση της προστασίας – υπεράσπισης των τμημάτων της κοινωνίας που έχουν πληγεί και συνεχίζουν να πλήττονται από την εφαρμογή τους», αναφέρεται στο κείμενο.
Ως προς το δεύτερο: «Σχετικά με την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, πέρα από το γεγονός ότι δεν έγινε καμία συζήτηση στην Πολιτική Γραμματεία, οι 53 θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβανόμενος την ανάγκη διπλωματικών επαφών στο πλαίσιο μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, οφείλει να στηρίζει τα κοινωνικά κινήματα, που δίνουν μάχες ενάντια στην αντιλαϊκή, φιλοπολεμική, ξενοφοβική, σεξιστική και επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης Τραμπ»…
Κάπου εδώ όμως η υπόθεση των 53+ αρχίζει να αγγίζει τα όρια της φαιδρότητας. Τι θα πει «το μνημόνιο δεν είναι ιδιοκτησία μας»; Τον Ευκλείδη Τσακαλώτο τον έχουν ρωτήσει ή μήπως τον έχουν διαγράψει; Γιατί την ίδια ώρα ο υποτιθέμενος επικεφαλής των 53+ σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ διαφήμιζε πώς θα διανείμει ένα υποτιθέμενο υπερπλεόνασμα.
Το οποίο θα έχει επιτευχθεί και πάλι με την εφαρμογή του σκληρότερου έως σήμερα μνημονίου…