Λίγες ώρες πριν από το ανούσιο σόου στη Βουλή για τον εκλογικό νόμο, είχαμε μια σημαντική επίσκεψη στην Αθήνα και ειπώθηκαν πολύ ουσιαστικά πράγματα. Ο χτεσινός επισκέπτης μας, υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιου, είναι πολύ συμπαθής στην κυβέρνηση Τσίπρα. Δικαίως. Από την αρχή της διακυβέρνησης τάχθηκε στο πλευρό της στη σύγκρουσή της με τους Ευρωπαίους, πότε τασσόμενος υπέρ της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους και πότε ξορκίζοντας τη (γερμανική) λιτότητα, που έχει επιβληθεί.
Και χτες στην Αθήνα έκανε το ίδιο, συνδέοντας τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους με τη σταθερότητα στην Ελλάδα, τώρα που στη γειτονική Τουρκία επικρατεί αστάθεια. Αναμφισβήτητα πρόκειται για σημαντική θέση, πόσω μάλλον όταν προέρχεται από την υπερδύναμη. Ωστόσο, για να μην πάρουν αέρα τα μυαλά τους, ας προσέξουν με τι συνέδεσε ο υπουργός του Ομπάμα τη θέση του αυτή:
Πρώτον, με την παρουσία του ΔΝΤ, η οποία-όπως είπε-παίζει σημαντικό ρόλο, αν και προκαλεί εντάσεις.
Δεύτερον, με την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που έχουν συμφωνηθεί με τους δανειστές, αλλά και με άλλες-πρόσθετες-μεταρρυθμίσεις.
Τι καταλαβαίνουμε; Ότι οι Αμερικανοί θεωρούν το ΔΝΤ βασικό παίκτη στο ελληνικό ζήτημα. Σε όλα και όχι α λα καρτ, όπως επιθυμεί η ελληνική κυβέρνηση. Η οποία θέλει μεν την υποστήριξη του ΔΝΤ στο θέμα του χρέους, αλλά δεν θέλει, δήθεν, να ακούει τίποτα για τα επώδυνα μέτρα που ζητάει.
Ως γνωστόν, το ΔΝΤ έχει ήδη θέσει στο τραπέζι εν όψει της επόμενης αξιολόγησης τουλάχιστον τρεις επώδυνες μεταρρυθμίσεις: αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων, κατάργηση όσων επιδομάτων έχουν απομείνει (μεταξύ τους ο 13ος και 14ος μισθός, που υπάρχουν ακόμα στον ιδιωτικό τομέα) και, κυρίως, μείωση του κατώτατου μισθού, τον οποίο θεωρεί υψηλό! Προφανώς, ο κ. Λιου κάτι τέτοιες μεταρρυθμίσεις έχει στο νου του, όταν εξαίρει το ρόλο του ΔΝΤ.
Δεν το γνωρίζουν ο κ. Τσίπρας και ο κ. Τσακαλώτος, οι οποίοι συνομίλησαν μαζί του; Το γνωρίζουν. Όμως, αφήνουν τον υπουργό Εργασίας να κοκορεύεται ότι «θα απομονώσει» το ΔΝΤ και δεν θα περάσουν όσα ζητάει. Μακάρι να τα καταφέρει. Αλλά αν είναι να τα καταφέρει ο κ. Κατρούγκαλος όπως στην προηγούμενη αξιολόγηση (οι συνταξιούχοι ξέρουν πλέον για τις μειώσεις των συντάξεών τους, την εξαφάνιση του ΕΚΑΣ κτλ), καλύτερα να μην κάνει άλλη «αντίσταση».
Ευχάριστη, λοιπόν, ήταν η παρουσία του Αμερικανού υπουργού στην Αθήνα. Μόνο που καλό είναι οι κυβερνώντες να μην έχουν αυταπάτες. Η υποστήριξή του στο θέμα του χρέους είναι ασφαλώς ευπρόσδεκτη, αλλά δεν αρκεί. Διότι η όποια αναδιάρθρωση περνάει από το Βερολίνο και τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Οι Ευρωπαίοι θα πληρώσουν το κόστος. Οι Αμερικανοί δεν θα πληρώσουν τίποτα. Και τα δάνεια που μας έχει δώσει το ΔΝΤ δεν θα περικοπούν, το απαγορεύει το καταστατικό του. Καλά, λοιπόν, τα λόγια του κ. Λιου, αλλά πρέπει να τα πει στον κ. Σόιμπλε και στους λοιπούς Ευρωπαίους και να τους πείσει. Και όσο δεν βάζει ο ίδιος το χέρι στη τσέπη (εδώ) και το βάζουν μόνο εκείνοι, οι προτροπές του δεν θα πιάνουν τόπο.
Επιπλέον, ο κ. Τσίπρας και ο κ. Τσακαλώτος γνωρίζουν τι ζητάει το ΔΝΤ, παράλληλα με τη μείωση του χρέους. Είναι αυτά που και ο κ. Λιου ονομάζει μεταρρυθμίσεις. Μόνο που δεν τον ενημέρωσαν ότι αυτές δεν τις θέλει ο μέγας αντιστασιακός διαπραγματευτής Γεώργιος Κατρούγκαλος.
Ετσι, ο Τζακ έχασε την ευκαιρία να τον συναντήσει και να τον ρωτήσει: «Αλήθεια, Τζορτζ, το ΕΚΑΣ το έκοψες ως νεοφιλελεύθερος ή ως (πρώην κομμουνιστής και σημερινός) ταξικός αποστάτης;».