Οταν ο Γιώργος Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές του 2009, το ΠΑΣΟΚ ήταν ήδη ένα κόμμα που είχε περάσει στην Ιστορία. Και ακριβώς για αυτό τον λόγο δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την κρίση, οδηγώντας τη χώρα στα μνημόνια.
Από την άλλη, μπορεί οι «κληρονόμοι» να έκρυβαν τον θάνατο του παππού για να εισπράττουν τη σύνταξη, αλλά υπήρχε πολύς κόσμος που ήθελε να ακούει τις ιστορίες του. Αφού λοιπόν, τον αποζητούσε, στη θέση του εμφανίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μερικές ομάδες από καλοζωισμένους συνδικαλιστές βρήκαν την ευκαιρία να «επανεκδώσουν» σε νέα version την πασοκική αφήγηση συνεχίζοντας την πολιτική παράδοση της Μεταπολίτευσης με τον πιο άκομψο και χυδαίο τρόπο…
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε σε σκληρό ροκ όλες τις ταπεινές επιθυμίες ενός κακομαθημένου εκλογικού σώματος, προετοιμασμένο από πολλά χρόνια, να μην δέχεται μύγα στο σπαθί του. Να τα θέλει όλα δικά του και να μην διαπραγματεύεται καν μερικές δόσεις αλήθειας.
Το μοιραίο σύμπτωμα στην εξέλιξη του ιστορικού φαινομένου ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Ενα «υβρίδιο» φτιαγμένο στο εργαστήριο της ιδεοληπτικής Αριστεράς. Ενα σπάνιο είδος πολιτικής περσόνας που συνδύαζε την απολιθωμένη ρητορική του λαϊκιστή με την «αθωότητα» του παιδιού της διπλανής πόρτας. Ενας ωραίος κοντός νέος, τόσο συμπαθής που μπορούσε με την «αγνή» του αυθάδεια να δηλώνει από τον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησής του ότι έκανε πολλά λάθη γιατί δεν ήξερε τι γίνεται στην Ευρώπη. Οτι δεν ήταν ψεύτης, αλλά «αυταπατημένος» για όλα όσα καταλαβαίνει ένας μαθητής Λυκείου από το μάθημα των Αρχών της Οικονομικής Θεωρίας….
Ο Αλέξης όμως, δεν πρόκειται να σταματήσει να προκαλεί. Γιατί διαθέτει την μεγαλύτερη κάλυψη που μπορεί να έχει κάποιος, μέσα στις παρέες: το τεκμήριο της απαλλαγής λόγω «συμπάθειας».
Πρόσφατα σε συνέντευξή του στον Guardian δήλωσε ότι «δεν μπορεί η Ελλάδα να αποκοπεί ποτέ από την Ευρώπη. Που να πάει σε άλλο γαλαξία;»! Είπε δηλαδή, αυτό ακριβώς με το οποίο ο σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ (συνιστώσες, Λαφαζάνης, κλπ) μεθόδευσε το υποσυνείδητο αφήγημα και των τριών εκλογικών αναμετρήσεων που κέρδισε το κόμμα του! Χρησιμοποίησε κάθε λέξη, από το μότο που ακόμα χρησιμοποιεί το 40% των Ελλήνων που ψήφισαν «Ναι» στο δημοψήφισμα!
Δεν είναι απίστευτος; Είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς στην πολιτική ιστορία μία τόσο θρασεία περίπτωση. Αφού ξεσήκωσε όλα τα ταπεινά ένστικτα των Ελλήνων, αφού τους έπεισε να παρακολουθήσουν «πτήσεις γαϊδάρων», τώρα τους γελοιοποιεί. Σαν να τους λέει «ρε μαλάκες, πλάκα έκανα, είναι δυνατόν να ξηλώσουμε τη χώρα και να την πάμε στο Διάστημα; Μεγάλη φαντασία έχετε. Η Ευρώπη είναι το μέρος μας!»
Και πάλι, με ατάκες δεν μπορεί να διορθωθεί η κατάσταση. Γιατί αν θέλει, πραγματικά, ο Πρωθυπουργός να διορθώσει κάπως, το κακό που έκανε, του δίνεται η ευκαιρία να μπει σε μια «παιδαγωγική» διαδικασία. Να μιλήσει περισσότερο για την Ευρώπη και να μπει στον κόπο να εξηγήσει με πολιτικούς και οικονομικούς όρους, τι σημαίνει ευρωπαϊκή και διεθνής πραγματικότητα. Να μην παρουσιάζει πλέον, τον εαυτό του σαν το «θύμα» μιας σκληρής πραγματικότητας αλλά σαν το «πειραματόζωο» την κομματικής του «έρευνας» στο περιβάλλον του ρεαλισμού.
Τέλος, να αποκαλύψει ο ίδιος -όχι ο Βαρουφάκης- πόσο σκοτεινός «γαλαξίας» ήταν το κόμμα του και πώς ήθελε να απορροφήσει σε ένα άλλο σύμπαν τη χώρα του. Αυτό όμως, σημαίνει αυταπάρνηση και θυσία, λέξεις δύσκολες για κάποιον που συνήθισε μια ζωή ολόκληρη, να πραγματοποιεί ανέξοδες εικονικές πτήσεις στο Διάστημα…