Ό,τι κι αν ψηφίσατε χθες σκεφτείτε μόνο τούτο. Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει ποσοστό στο εκλογικό σώμα 39,3% και 155 έδρες. Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ θα είχε 46% και 173 έδρες. Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ θα είχε 74% στον λαό και 248 έδρες. Όλοι θέλουν μια ισχυρή κυβέρνηση. Ποια θα ήταν;
Επιπλέον, το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία θα αρχίσει να συρρικνώνεται ραγδαία μόλις αρχίσουν τα μέτρα, γι' αυτό άλλωστε έκανε τις εκλογές για να προλάβει. Στη δε Βουλή, η πλειοψηφία του είναι έωλη καθώς και σε άλλο κόμμα στηρίζεται και από τους δικούς του ήδη προοιωνίζονται αντιδράσεις.
Μπορεί να κυβερνήσει έτσι; Να εφαρμόσει το τρίτο Μνημόνιο; Να διαπραγματευτεί χρέος; Να πάρει σκληρά μέτρα; Να σπάσει αυγά; Να χτυπήσει τη διαφθορά; Να εκσυγχρονίσει τη χώρα αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος, όταν έχει «λίπος» μόλις 4 εδρών κι αυτών δανεικών και αδύναμων; Το κυριότερο, μπορεί έτσι να προσελκύσει επενδύσεις; Να δημιουργήσει μέσα και έξω εμπιστοσύνη;
Στη χώρα έχουν να γίνουν δύσκολα πράγματα και να διορθωθούν άμεσα όλα τα στραβά δεκαετιών. Στραβά που επισώρευσαν οι μονοκομματικές κυβερνήσεις, οι λαοπρόβλητοι ηγέτες, το πελατειακό σύστημα και ο φόβος του πολιτικού κόστους από έναν λαό ο οποίος δεν λειτουργεί με τη λογική. Ο οποίος μόνον απαιτεί, σαγηνεύεται από όποιον του λέει τα ευχάριστα και του τάζει ακόμα και τα παράλογα και φυσικά όταν έρθει αντιμέτωπος με την πραγματικότητα απογοητεύεται, ξεσπάει, εκδικείται.
Ποια κυβέρνηση θα μπορούσε λοιπόν να κάνει τομές και μεταρρυθμίσεις; Μια κυβέρνηση αδύναμη που θα έχει κόντρα τους πάντες στη Βουλή και στην κοινωνία; Μια κυβέρνηση γεμάτη αντιφάσεις που πάει να εφαρμόσει μια πολιτική ιδεολογικά αντίθετη και ένα πρόγραμμα το οποίο η ίδια δηλώνει ότι δεν το πιστεύει;;
Νομίζω ότι ο Τσίπρας χθες διέπραξε το μεγαλύτερο των τεράστιων σφαλμάτων του. Απέδειξε ότι είναι κατώτερος των περιστάσεων και ότι απέχει έτη φωτός από αυτό που ονομάζεται ΗΓΕΤΗΣ. Είναι απλά εξουσιομανής και δεν βλέπει ούτε μέτρο πέρα από την μύτη του. Η ικανότητα του είναι μόνο στα ψέματα και στους κομματικούς μικροτακτικισμούς. Δεν μπορεί να εκτιμήσει συνολικά το περιβάλλον και την όλη κατάσταση. Δεν μπορεί να εκτιμήσει τις επιπτώσεις των αποφάσεών του σε άλλους τομείς. Δεν μπορεί να ασκήσει πραγματική διπλωματία. Αυτοδιαψεύδεται διαρκώς, και αυτοεγκλωβίζεται από τα λάθη, τις αδυναμίες και τις κακές εκτιμήσεις του.
Ο Τσίπρας δεν ξέρει ούτε τη βασική αρχή της ανθρώπινης συμπεριφοράς, πως όταν εκλιπαρείς σχεδόν για μια δεύτερη ευκαιρία, η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει από την άλλη μέρα. Και πώς να την αξιοποιήσει την ευκαιρία όταν ξεγέλασε αυτούς από τους οποίους τη ζήτησε; Όταν έχει κάνει εκλογές ακριβώς πριν έρθουν τα δύσκολα και οι συνέπειες των πράξεών του;
Πιστεύω ότι ο Τσίπρας σήμερα, με την επιλογή του Καμμένου, υπέγραψε το πολιτικό του τέλος.
Είχε μία και μόνη επιλογή. Να σχηματίσει και να ηγηθεί μιας σοβαρής ισχυρής και αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης, η οποία πέρα από κομματικά ιδεολογήματα θα πετύχαινε αυτό που όλοι θέλουν, αυτό που έχει ανάγκη η χώρα όπως το χώμα τη βροχή. Να γίνει μια σύγχρονη και ανεπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα και να εξασφαλίσει και πάλι δουλειά και ευημερία για τους κατοίκους της. Την έχασε.
Η πτώση του θα έρθει σύντομα και θα είναι παταγώδης και οριστική. Θα περάσει στο περιθώριο της ιστορίας, αφήνοντας συντρίμμια. Ό,τι συνέβη ιστορικά με όλους τους δημαγωγούς του είδους του. Δεν ήρθαμε από το φεγγάρι.
Μπορεί να ακούγονται παράξενα όλα αυτά μέσα στη μέθη μιας εκλογικής νίκης, μπορεί να ακούγονται εμπαθή, αλλά είναι η άποψή μου, τη στηρίζω αποκλειστικά στη λογική και στην ιστορία και έχω την ευθύνη της. Στην αρχή του κειμένου υπάρχει το όνομά μου.
*Ο Τριαντάφυλλος Πετκανόπουλος είναι δημοσιογράφος.