Κι αυτός ο Γκαίτε μισά μας τα ‘πε. Αν βέβαια έχει, όντως, ειπωθεί από τον γερμανό φιλόσοφο αυτό για τον κροκόδειλο που, αν φάει τον εχθρό σου, δεν σημαίνει ότι έγινε φίλος σου. Τις τελευταίες μέρες ζούμε πάντως την υπέρβαση του ρητού. Ο μοχθηρός, αλαλάζων και αρχιτραμπούκος κροκόδειλος που δείχνει, πέραν κάθε δεοντολογίας, τα δόντια του στον εχθρό μου, όχι μόνο δεν γίνεται φίλος μου αλλά με κάνει να θέλω να υπερασπιστώ τον εχθρό μου. Διότι αν αφήσουμε τον χυδαίο κροκόδειλο να φάει τον εχθρό μας, αύριο θα φάει τον φίλο μας και μεθαύριο εμάς. Με αυτήν την έννοια, υπερασπιζόμενοι τον απειλούμενο από τον κροκόδειλο εχθρό μας είναι σαν να υπερασπιζόμαστε το μέλλον μας.
Ετσι, το «φτάσαμε να υπερασπιζόμαστε τον Αδωνι (Γεωργιάδη)» δεν είναι κατάντια. Ούτε καν υπαρξιακό αδιέξοδο. Είναι η στοιχειώδης άμυνα απέναντι σε έναν λεκτικό οχετό, σε ένα παραλήρημα, σε ένα κατηγορητήριο άνευ αποδεικτικών στοιχείων, σε έναν φάλτσο κουτσαβακισμό, μια τζάμπα μαγκιά από έναν τύπο που, επειδή δηλώνει αριστερός, νομίζει ότι κατουράει αγιασμό. Και που, κατά μία άποψη, θύματά του είμαστε, τελικά, όλοι.
Ουδέποτε με έπεισε ούτε στο ελάχιστο ο δημόσιος λόγος του Αδωνι Γεωργιάδη. Τη δε σύζυγό του Ευγενία Μανωλίδου δεν την αντέχω ούτε να την ακούω. Ο καλογυαλισμένος μικροαστισμός της μου δίνει στα νεύρα. Μπορεί να έχω συμμετάσχει (και όχι άθελά μου) σε μια από τις πιο αποδομητικές δολοφονίες χαρακτήρων των τελευταίων ετών, αυτή δηλαδή που έχει υποστεί η ίδια. Αλλά ο διασυρμός μιας γυναίκας μέσα στη Βουλή, και στους τηλεοπτικούς δέκτες όλης της Ελλάδας, χωρίς στοιχεία, με αναπόδεικτες κατηγορίες, με τεκμήρια καφενείου μόνο και μόνο επειδή είναι σύζυγος βουλευτή αντίπαλου κόμματος, είναι γεγονός απειλητικό για την κοινωνία.
Ο Παύλος Πολάκης, ούτως ή άλλως, θεωρεί τη γυναίκα τον «καλύτερο φίλο του ανθρώπου». Μας το έκανε κατανοητό όταν, θέλοντας να υπερασπιστεί την Εφη Αχτσιόγλου, εγραψε «Κάτω τα χέρια από την κοπελιά μας». Και «κοπελιά» και κτητική αντωνυμία και η διάχυτη άποψη ότι η γυναίκα είναι ένα είδος που μπορεί να επιβιώσει μόνο μέσα στο βιότοπο της ανδρικής προστασίας. Δεν θα περίμενα λοιπόν από αυτόν κάτι καλύτερο. Το περίεργο είναι ότι αυτοί οι τύποι που, στην πραγματικότητα, απαξιώνουν τη γυναίκα, οι ίδιοι καμώνονται τον κόκκορα αλλά φέρονται σαν κότες. Τα παλληκάρια απ΄τα Σφακιά, λέμε τώρα, δεν ταμπουρώνονται πίσω από τη βουλευτική ασυλία ώστε να γαβγίζουν άνευ κυρώσεων.
Ούτε βέβαια περιμένω κάτι από την κυρία Γιαννακάκη της Γενικής Γραμματείας Ισότητας. Η εντολέας της Κουμουνδούρου χειρίζεται μια θεμελιώδη για τη Δημοκρατία κοινωνική αξία προσαρμόζοντάς την στην κομματική αναγκαιότητα. Μόνο οι γυναίκες του ΣΥΡΙΖΑ χρήζουν προστασίας. Εκτός και αν παρενοχλούνται από βενεζουελάνους συντρόφους οπότε πρέπει να τους κάτσουν για το καλό της Επανάστασης. Μπορεί πάλι η κυρία Γιαννακάκη να ψάχνει αγωνιωδώς να διαπιστώσει μήπως και η Αντζελα Δημητρίου ασχημονεί κατά των γυναικών σε καμιά τηλεοπτική διαφήμιση και δεν έχει μάθει τι έγινε.
Και ο Σταμάτης Κραουνάκης που ο Πολάκης τον έχει κάνει τροβαδούρο της χυδαιότητάς του με βίντεο που έχει αναρτήσει και στο οποίο τραγουδά «τι χρώμα φοράει η καριόλα βρακί» αναφερόμενος στη Μανωλίδου; Οτι αυτό δηλαδή είναι πολιτικό σχόλιο, διαμαρτυρία, τι; Στο όνομα ποιας δημοκρατίας ή ποιας σάτιρας έχεις το δικαίωμα να κρεμάς τα βρακιά μιας γυναίκας στα μπουγαδόσχοινα του Internet; Σε καμίας. Ενα σεξιστικό παραλήρημα μίσους είναι που δεν αφήνει χώρο για το παραμικρό καλλιτεχνικό ή πολιτικό άλλοθι.
Η ηθική απομείωση στην οποία μας έχει προπονήσει ο ΣΥΡΙΖΑ πριν καν ακόμη γίνει κυβέρνηση, είναι πολύ χειρότερη από το ταμειακό έλλειμμα το οποίο, ως λογιστικό συμβάν, κάποτε μπορεί να υπερσκελισθεί. Ο χαμηλός πήχυς της κοινωνικής ηθικής όμως δεν είναι εύκολο να ξανασηκωθεί ειδικά όταν έχει στρογγυλοκαθήσει επάνω του ο δογματισμός της αριστερής αυτοεπιβεβαίωσης. Οπότε είναι χρέος πια της κοινωνίας να υπερασπισθεί τις αξίες της. Στην παρούσα συγκυρία μπορεί κάποιες αξίες να έχουν μπει στο φόρεμα της Ευγενίας Μανωλίδου. Δεν έχει καμία σημασία. Εμείς τις αξίες υπερασπιζόμαστε, όχι το φόρεμα. Αυτές είναι οι εσαεί φίλες μας. Και οι εχθροί μας, οι κροκόδειλοι και οι κότες.