Ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε παραξενεύεται που η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ότι επειδή εκείνος αντέδρασε για τα γενναιόδωρα ανοίγματά της προς συνταξιούχους και νησιώτες, δεν αγαπάει την Ελλάδα και θέλει να την βλάψει. Σε συνέντευξή του στην Die Zeit, απορεί που δεν μπορεί να καταλάβει η κυβέρνηση, τωρινή αλλά και προηγούμενες υποθέτω, ότι εάν βρισκόμαστε ακόμα βαθιά στην κρίση μας, κάτι άλλο θα φταίει εκτός από την δική του επιμονή να μην απλωνόμαστε προτού συμμαζευτούμε.
Μας δείχνει τις άλλες χώρες, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία και Κύπρο, που το έκαναν αυτό, που τήρησαν κατά γράμμα το πρόγραμμα που και εκείνες συμφώνησαν και συνυπέγραψαν, και τώρα η οικονομία τους αναπτύσσεται, «εν μέρει ραγδαία».
Η Ελλάδα αντίθετα «βρίσκεται στο τρίτο πρόγραμμα και χωρίς την οικονομική βοήθεια των δισεκατομμυρίων θα ήταν χρεοκοπημένη εδώ καιρό. Τότε οι έλληνες πολίτες θα υπέφεραν πολύ περισσότερο», σημειώνει ο κ. Σόιμπλε.
«Εάν δεν τηρήσουμε τους κανόνες θα διαλυθεί η Ευρωζώνη», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σόιμπλε. Και πάλι εμείς, που έχουμε αλλεργία σε όλους τους κανόνες, από το να μην θάβουμε τα σκουπίδια μας σε χωματερές και να τρώμε πρόστιμα κάθε μέρα, μέχρι και να κτίζουμε, να παρκάρουμε, να καπνίζουμε όπου θέλουμε, εκνευριζόμαστε με τον γερμανό υπουργό Οικονομικών και επιμένουμε ότι αυτός φταίει για όλα μας τα δεινά.
Κι όμως, εύκολα (και με επίγνωση των… συνεπειών), θα πω ότι κάθε του λέξη είναι υπογραμμισμένη με λογική. Κοινή λογική. Common sense.
Η Ελλάδα του «δεν πληρώνω», του «βγαίνω στην σύνταξη από τα 45 και 50 μου, συνεχίζοντας να δουλεύω αλλού», του «ζω πέραν των δυνατοτήτων μου», δεν μπορεί, δεν έχει το δικαίωμα να εγκαλεί αυτόν τον άνθρωπο ως υπεύθυνο για ένα πρόγραμμα εξόδου μας από μια κρίση που εμείς προκαλέσαμε. Αρκετά κράτησε αυτό το παραμύθι. Αρκετά κρυφτήκαμε πίσω από το δακτυλάκι μας. Δοκιμάσαμε χρήσιμους και άχρηστους, προτιμήσαμε τους δεύτερους, γιατί μας χάιδευαν τρυφερότερα τα αυτιά.
Οι δεξιοί εφάρμοσαν αριστερές πολιτικές, και οι αριστεροί δεξιές, για να τα ‘χουν όλοι καλά με όλους. Έφτιαξαν φορολογικούς νόμους στα μέτρα τους. Κάθε τροπολογία που ψηφίστηκε νύχτα στη Βουλή, έχει τη φωτογραφία κάποιου ευνοημένου από πίσω. Η Αθηνών-Κορίνθου έχει πλουτίσει άπειρους διαπλεκόμενους και διεφθαρμένους αρχοντόβλαχους, που ακόμα μέχρι σήμερα βλέπουν χρήμα και λάσσουν σαν αχόρταγα σκυλιά.
Η Ελλάδα έχει τελειώσει. Παιδότοπος μόνο για όσους πρόλαβαν να στοιβάξουν περιουσίες, εδώ και έξω, και για μερικούς λίγους που αντιστέκονται με αξιοπρέπεια, και από ανιδιοτελή αγάπη για τον τόπο.
Όταν επιβλήθηκαν τα capital controls, είδα γύρω μου πρόσωπα απελπισμένα. Ανθρώπους που χτυπιούνταν που δεν πρόλαβαν να βγάλουν λεφτά έξω. Που πανικοβάλλονταν ακόμα κι όταν κοιμούνταν. Οι πραγματικά πλούσιοι στη ψυχή και στο πνεύμα, υπέμεναν με αξιοπρέπεια και αυτήν την εκτροπή – δημιούργημα της πιο επικίνδυνης κλίκας που κυβέρνησε ποτέ αυτόν τον τόπο. Αυτής, που οφείλει την ανέλιξή της στην εξουσία σε εκείνους που κατηγορεί ότι λεηλάτησαν την Ελλάδα.
Τους περισσότερους τους στεγάζει στο κόμμα της, τους έδωσε και χαρτοφυλάκια. Άρα, πρέπει να χρωστά ευγνωμοσύνη σε αυτούς «που κατέστρεψαν τον τόπο», αλλιώς δεν θα γεύονταν την χαρά του να κυβερνούν σήμερα. Χαρά, που είναι διάχυτη στα πρόσωπά τους.
Ο Σόιμπλε έχει δίκιο. Πόσο θα μας δανείζουν ακόμα, ενώ εμείς θα τους βρίζουμε κι από πάνω; Αν μας άφηνε να χρεοκοπήσουμε, τι θα έλεγαν άραγε όλοι αυτοί που φωνάζουν σ’ αυτόν και την κυρία Μέρκελ «go back»; Oτι άφησαν την κοιτίδα του πολιτισμού να γκρεμοτσακιστεί; Μα είμαστε στα καλά μας;
Oχι βέβαια. Πώς να είμαστε όταν ακόμα πιστεύουμε ότι η Γερμανία πλούτισε και πλουτίζει από το δικό μας πρόγραμμα διάσωσης; Αλλά, κι αν ακόμα συμβαίνει αυτό, τι πάει να πει; Ό,τι έπρεπε να μας δανείζουν τσάμπα, και να μην ενδιαφέρονται εάν θα μπορούμε να αποπληρώσουμε το δάνειο; Υπάρχει τέτοιος χρηματοδότης που δεν τον ξέρουμε;
Θα τους κατηγορήσουμε ότι αυτοί μας οδήγησαν στη κρίση; Ότι αυτοί διόριζαν αβέρτα στρατούς αχρήστων στο Δημόσιο; Αυτοί έμαθαν όλους τους Έλληνες να ζουν με δανεικά;
Έχει δίκιο ο Σόϊμπλε. Θεωρούμε ότι η πολιτική της λιτότητας είναι λάθος, και ότι οι Γερμανοί μας έχουν σπρώξει σε αυτήν επειδή εκείνοι την εφάρμοσαν και δούλεψε. Εδώ, ανοίγεται πράγματι μια τεράστια και ενδιαφέρουσα πολιτικο-οικονομική συζήτηση. Εάν πράγματι η λιτότητα είναι το φάρμακο, ή αν η συνταγή Ομπάμα ρίχνοντας χρήμα στην αγορά και προλαβαίνοντας το γκρέμισμα των τραπεζών, είναι καλύτερη. Πριν την κάνουμε όμως, πρέπει να τακτοποιήσουμε πρώτα τα βασικά.
Το περιστατικό με το έκτακτο επίδομα για τους συνταξιούχους προτού καλά – καλά δούμε φράγκα στα ταμεία μας, δείχνει πόσο επιπόλαιοι και επικίνδυνοι είμαστε στην διαχείριση σοβαρών οικονομικών υποθέσεων. Δείχνει ότι είμαστε έτοιμοι και πάλι, να αρχίσουμε να σκορπάμε αριστερά και δεξιά, αντί να στρωθούμε στη δουλειά και να θέσουμε αμέσως σε εφαρμογή ριζοσπαστικές, βαθιές μεταρρυθμίσεις.
Ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να μας εμπιστευθεί; Άλλα χρήματα, δεν πρόκειται να μας δανείσουν. Ούτε και σοβαρούς επενδυτές πρόκειται ποτέ να δούμε σε μια χώρα με πολιτική αστάθεια και με φορολογικούς νόμους να αλλάζουν με κάθε καινούργιο φεγγάρι.
Το παραμύθι ότι αν εκπέσει η Ελλάδα, η Ευρώπη θα γκρεμιστεί δεν ισχύει πια. Κοτζάμ Βρετανία φεύγει, και η ΕΕ, ακόμα και εάν την ακολουθήσουν κι άλλοι, θα μείνει όρθια. Μάλιστα, με λιγότερα μέλη, και δη προβληματικά, θα σταθεί καλύτερα στα δυο της πόδια.
Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε λοιπόν, ότι ο Σόιμπλε δεν είναι το πρόβλημά μας. Ισως να ‘ναι και η μόνη συνετή φωνή που ακούγεται. Το πρόβλημά μας είμαστε εμείς.