Ο πρώην πρωθυπουργός, μέχρι και το μοιραίο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, στηριζόταν στους ώμους δύο γιγάντων της θεωρίας. Ο ένας, ο θορυβώδης κ. Βαρουφάκης, απομακρύνθηκε. Όπως δήλωσε ο πρώην υπουργός κ. Πανούσης, «ο Τσίπρας είναι ένα λαϊκό παιδί. Του έλεγε (ο Βαρουφάκης) για τον Γκάλμπρεϊθ και τις οικονομικές θεωρίες και ο Τσίπρας γοητεύτηκε». Ομοίως γοητεύεται το «λαϊκό παιδί» και με τα γεωπολιτικά τρίγωνα του κ. Κοτζιά και τις αντιαποικιακές θεωρίες του ενάντια στο «Ευρωπαϊκό Αυτοκρατορικό Τρίγωνο». Του απέμεινε λοιπόν ο ώμος του κ. Κοτζιά, στον οποίο αγκιστρώθηκε σχεδόν αποκλειστικά, πλέκοντάς του μάλιστα το εγκώμιο σε κάθε προεκλογική συνέντευξη. Τον προαλείφει και πάλι για το ΥΠΕΞ (Έθνος, 13/9).
Ο κ. Ν. Κοτζιάς είναι βαθύτατα αντιευρωπαϊστής. Ορθότερα, είναι εχθρός των χωρών με τις οποίες ο κ. Τσίπρας υπόσχεται πως θα συνεργαστεί προς όφελος της χώρας. Κομπάζει ότι καθιέρωσε με το ομώνυμο βιβλίο του τον όρο «Αποικία Χρέους» (Εφ. Συν, 12/9). Χαρακτηρίζει δηλαδή δημόσια τη χώρα μας «αποικία» των εταίρων μας και την κυβέρνηση Τσίπρα «σημαντικό εργαλείο ενάντια στην αποικία χρέους», καθώς όλες οι προηγούμενες «διακατέχονταν από το σύνδρομο της Στοκχόλμης».
Δημόσια χαρακτηρίζει επίσης τους εταίρους μας ληστές. Σε άρθρο του (Αυγή, 6/9) γράφει: «ο ληστής [Γερμανία – ΕΕ] δεν είναι το ίδιο με εκείνον που ληστεύεται [Ελλάδα]». Αποκαλεί την ΕΕ και την Ευρωζώνη «ληστοσυμμορίες» και συνεχίζει: «Ο γενιτσαρισμός. Είναι ο δρόμος που ακολούθησαν τα κόμματα του Συστήματος Παρακμής». Γενίτσαροι είναι προφανώς τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα!
Στο πρόσφατο (2015) βιβλίο του «Πατριωτισμός και Αριστερά» επιτίθεται επίσης εναντίον του «μνημονιακού» προέδρου της Κύπρου κ. Αναστασιάδη. Ομοίως, επιτίθεται στα «αφεντικά σε ΝΑΤΟ, ΕΕ, Τρόικα και ιδιαίτερα το Βερολίνο», τα οποία οι «ραγιάδες κοσμοπολίτες» υπηρετούν «δουλικά». Και συνεχίζει: «Σήμερα κυριαρχεί… η αντίθεση ανάμεσα στην Ολιγαρχία, τη Διαπλοκή, την Τρόικα και το Ευρωπαϊκό Αυτοκρατορικό Τρίγωνο και αφετέρου τον λαό…». Κι όλα αυτά με αναφορές στο «αλφαβητάρι της διαλεκτικής και του ιστορικού υλισμού» και στον Λένιν.
Εσχάτως, ο κ. Κοτζιάς επιτέθηκε και κατά της εξωτερικής πολιτικής της υπηρεσιακής κυβέρνησης, ότι «αλλάζει την πολιτική της προηγούμενης και εκλεγμένης κυβέρνησης» επειδή αρνήθηκε να διαφοροποιηθεί στον ΟΗΕ από τους εταίρους μας της ΕΕ. Εισέπραξε μια ηχηρή διάψευση από την κυβέρνηση, πράγμα που –μαζί και με άλλες διαψεύσεις που έχει εισπράξει– θέτει υποψίες για τη γενικότερη αξιοπιστία του.
Ξεκίνησε την καριέρα του, ως Υπουργός Εξωτερικών, εναντιούμενος στην Ευρώπη για το εμπάργκο στη Ρωσία. Είναι ο μόνος Υπουργός Εξωτερικών που δεν συνάντησε ποτέ τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, ίσως επειδή ο τελευταίος ανήκει σε αυτούς που φυλακίστηκαν από τη δικτατορία Γιαρουζέλσκι, την οποία υμνούσε ο κ. Κοτζιάς. Η δήλωσή του «Έγραφα κατ’ εντολήν του κόμματός μου ανοησίες» έκανε τα πράγματα χειρότερα. Όσα έγραψε σε προπαγανδιστικά βιβλία του, όπως το «Η Πολωνία κι εμείς» ή εκείνο που συνέγραψε με τον επικεφαλής του Ιδεολογικού Αγώνα του κομμουνιστικού καθεστώτος της Λ.Δ. Γερμανίας, καθιστούν προβληματική τη σχέση του με τις 11 χώρες-μέλη της ΕΕ που ανήκαν στον πρώην «υπαρκτό σοσιαλισμό». Όσοι σαγηνεύτηκαν από το «νέο» που φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ας σκεφτούν πώς θα ξεμπλέξουμε με τον Νίκο Κοτζιά ξανά στο ΥΠΕΞ!
*Ο Διονύσης Γουσέτης είναι αρθρογράφος.