Πείτε το δημιουργικό βίτσιο. Μερικές φορές, όταν βλέπω εκπομπές και ειδικά εκπομπές στις οποίες κάτι μ’ αρέσει αλλά και κάτι δεν μ’ αρέσει, αρχίζω να σκέφτομαι πώς θα τις έφτιαχνα εγώ. Τι θα προσέθετα, τι θ’ αφαιρούσα, τι θα έκανα τέλος πάντων, ώστε να πλησιάσει σ’ αυτό που θα ήθελα να δω εγώ, ως τηλεθεατής.
Το δημιουργικό μου βίτσιο ξύπνησε βλέποντας τον Barman στον Alpha, με τον Αλέξη Γεωργούλη. Καταρχάς, μου αρέσει σαν κόνσεπτ: μια εκπομπή συνεντεύξεων σε μπαρ, με παρουσιαστή έναν μπάρμαν και τον καλεσμένο να κάθεται πίσω απ’ την μπάρα. Είναι έξυπνο. Σου αφήνει περιθώρια να δημιουργήσεις κάτι καλό, χωρίς πολλές απαιτήσεις από άποψη παραγωγής. Θέλεις ένα μπαρ κι έναν μπάρμαν.
Το μπαρ το βρήκες. Γιατί δεν βρήκες και τον μπάρμαν; Eναν αληθινό μπάρμαν, που να νιώθει τη μπάρα οικεία. Νομίζεις δεν θα έβρισκες τέτοια παιδιά; Κάνε ένα κάστινγκ, να δεις πόσοι θα μαζευτούν. Φαντάζεσαι έναν αληθινό μπάρμαν στον Barman; Να φτιάχνει ό, τι ποτό γουστάρεις, να χτυπάει μπροστά σου θεαματικά τα σέικερ, να κάνει και κανένα κόλπο με τα μπουκάλια. Να φτιάχνει και μια συνταγή κοκτέιλ, μοναδική, για τον κάθε καλεσμένο. Έχεις κατευθείαν ένα συν στο θέαμα.
Να που πεις, ο μπάρμαν-παρουσιαστής πρέπει να μπορεί να σταθεί και μπροστά στο φακό, πρέπει να μπορεί να παίρνει και συνεντεύξεις. Μάθε τον λοιπόν, τόσο δύσκολο είναι; Σιγά πια και τις συνεντεύξεις, δεν παίρνει συνέντευξη απ’ τον πολιτικό που κατηγορείται για μίζα. Χαλαρές κουβέντες κάνει με τον τραγουδιστή, τον ηθοποιό και την τηλεπερσόνα. Τέτοιες συνεντεύξεις όλοι μπορούμε να κάνουμε με λίγη καθοδήγηση (και με καθόλου καθοδήγηση μη σου πω).
Θέλεις τον Αλέξη Γεωργούλη. Οκ, το καταλαβαίνω. Πάρε τον Γεωργούλη λοιπόν, αλλά ζήτα του να μεταμορφωθεί σε μπάρμαν. Να κάτσει να μελετήσει τον ρόλο του, όπως θα μελετούσε ένα ρόλο στο θέατρο και στον κινηματογράφο
Εσύ όμως θέλεις ένα πρόσωπο που να το ξέρει ο κόσμος. Μια γνωστή κι αγαπητή φάτσα. Θέλεις τον Αλέξη Γεωργούλη. Οκ, το καταλαβαίνω. Πάρε τον Γεωργούλη λοιπόν, αλλά ζήτα του να μεταμορφωθεί σε μπάρμαν. Να κάτσει να μελετήσει το ρόλο του, όπως θα μελετούσε ένα ρόλο στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Να μπει πίσω απ’ τη μπάρα και να την παίξει στα δάχτυλα. Να του παραγγείλεις, που λέει ο λόγος, ένα Manhattan και να μπορεί να το φτιάξει, να βάλει μπροστά σου δύο μέρη ουίσκι (bourbon κατά προτίμηση), ένα μέρος γλυκό βερμούτ, δύο με τέσσερις σταγόνες Angostura ή φρέσκο χυμό πορτοκαλιού κι ένα κερασάκι Μaraschino στο τέλος. Να το δεις και να ζηλέψεις, να διψάσεις. Αλλιώς, μια μπύρα κι ένα ουίσκι ξέρουμε να σερβίρουμε όλοι.
Να τι δεν μ’ αρέσει σ’ αυτή την εκπομπή. Εκτός απ’ τον Barman στον τίτλο της, δεν υπάρχει κανένας άλλος μπάρμαν εκεί μέσα.
ΥΣ: Η ιδανική πρόταση του δημιουργικού μου βίτσιου: να παρουσίαζε την εκπομπή ένας μπάρμαν stand up comedian. Το καταλαβαίνεις τι θα γινόταν, αν σ’ όλο αυτό προσθέταμε και το χιούμορ, ε;