Με τιμά η ευαισθησία σου φίλε Νίκο να σχολιάσεις με το άρθρο σου στο Protagon το κείμενο μου σχετικά με τον προβληματισμό μου για την προσέγγιση στον ΣΥΡΙΖΑ («Νίκο μου, δεν μπορώ να ξεχάσω»). Μέσα σε αυτήν την γενικευμένη κατάθλιψη που ζούμε οι ανθρώπινες ευαισθησίες και ο σεβασμός στους ανθρώπους μας με διαφορετική άποψη θρέφει ελπίδες ουσιαστικές.
Θα με διευκόλυνε πολύ, φίλε Νίκο, να ξεχάσω εάν έβλεπα έμπρακτες, απτές αποδείξεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει ειλικρινά σε νοοτροπίες και διχαστικές πολιτικές συμπεριφορές. Για να είμαι ειλικρινής, βαθιά μέσα μου το εύχομαι γιατί δίνει ελπίδα στο αύριο αυτής της χώρας που τόσο αγαπούμε. Δεν το βλέπω όμως ακόμη, Νίκο μου! Αντίθετα, διακρίνω να συνεχίζει την ίδια διχαστική συμπεριφορά και μάλιστα να την επαυξάνει όσο πλησιάζουμε στις επερχόμενες εκλογές. Δεν διακρίνω τη διάθεση κάποιας μορφής συγγνώμης που χαρακτηρίζει τον δυνατό προς τον αδύνατο! Αντίθετα, η όποια προσπάθεια υπέρβασης προέρχεται από τον δεύτερο!
Αυτό που προσάπτω σε αυτούς που καλοπροαίρετα και ανεπιτήδευτα προσπαθούν για την προσέγγιση με τον ΣΥΡΙΖΑ όπως εσύ (δεν ισχύει αυτό για όλους φίλε μου) είναι η βιασύνη να συγχωρέσετε πριν καν δείτε πώς αυτός θα συμπεριφερθεί προς τις εκλογές αλλά πιο σημαντικά μετά τις εκλογές εάν χάσει και βρεθεί στην αντιπολίτευση.
Θα καίγονται πάλι οι πλατείες και το κέντρο των πόλεων μας; Θα ρίχνουν πάλι το ανάθεμα σε κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης με τη βίαιη κινητοποίηση των οπαδών του;
Συμφωνώ μαζί σου ότι η χώρα δεν θα πάει μπροστά αν δεν αφήσουμε πίσω αυτές τις διχαστικές συμπεριφορές. Ομως, ο πιο διχαστικός πρέπει να σύρει τον χορό της ομόνοιας. Εμπρακτα και όχι απατηλά και κατ’ επίφαση όπως έχει κάνει έως τώρα.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης που ευθύνονται κατεξοχήν για την γενικευμένη χρεοκοπία, έχουν αλλάξει ηγεσίες και προσπαθούν για διαφορετικές πολιτικές και συμπεριφορές, πασχίζοντας να μείνουν μακριά από τον λαϊκισμό. Προσπαθούν για την υπέρβαση, ψηφίζουν νόμους στη Βουλή που κατεβάζει η κυβέρνηση μειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ (όταν οι ΑΝΕΛ δεν ψηφίζουν), υβριζόμενα και λοιδορούμενα από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Καιρός είναι να αλλάξει και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μέχρι τότε θα είμαι σκεπτικός και με τις αρνητικές μου μνήμες. Είναι νομίζω η στάση αυτή υπεύθυνη για τον τόπο. Όποιος καίγεται στο χυμό φυσάει και το γιαούρτι!
* Ο Αχιλλέας Γραβάνης είναι καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης.