Δεν ξέρουμε ακόμα ποιο θα είναι το τελετουργικό στην αποτέφρωση του Φιντέλ Κάστρο. Ομως το βέβαιο είναι πως αν επιτραπεί η πρόσβαση στους πολίτες, τότε το ταξίδι του Φιντέλ, ως στάχτη και καπνός προς τον ουρανό, θα καταγραφεί από τις κάμερες και τα κινητά τηλέφωνα των αμερικανών τουριστών. Αν ο καιρός είναι καλός, αρκετοί θα είναι με βερμούδα με πέδιλα. Και από την τσέπη του πουκαμίσου θα εξέχει το πούρο, τυλιγμένο, στη βάση του, σε δολάρια. Αλήθεια, πόσα παίρνουν τα κορίτσια τώρα στην Αβάνα;
Δεν θα ήθελε, βέβαια, να το δει όλο αυτό ο Φιντέλ. Χοντροί αμερικανοί τουρίστες να αποβιβάζονται στην Αβάνα αγοράζοντας, σταδιακά, τα πάντα: από περιουσίες, ως τους ανθρώπους τους ίδιους. Του κερατά, για αυτό υπέφερε πάνω από μισό αιώνα ο λαός της Κούβας; Για να έρθουν οι άλλοι από απέναντι και να τους πάρουν τα πάντα; Αυτή ήταν, τελικά, οι Επανάσταση του Κάστρο; Οι πιο μορφωμένες πόρνες του κόσμου να τρίβονται στις χοντρές κοιλιές των τουριστών;
Οχι. Η Επανάσταση του Κάστρο, μετά την εκδίωξη του καθάρματος, του Μπατίστα, δεν οδήγησε στη δημιουργία μίας δημοκρατικής Πολιτείας. Πρωτίστως η ιδεοληψία του επαναστάτη προσέδεσε την Κούβα στο σοβιετικό άρμα, μην έχοντας καν τη διορατικότητα να αντιληφθεί ότι και οι ίδιοι οι Σοβιετικοί θα τον εγκαταλείψουν. Χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση εγκατέστησε ένα αυταρχικό, ιδεοληπτικό καθεστώς, καταπατώντας στοιχειώδεις ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα. Πολιτικοί αντίπαλοι, δημοσιογράφοι, άνθρωποι του πνεύματος και ομοφυλόφιλοι υπέστησαν τις συνέπειες μίας τυραννικής διακυβέρνησης. Γιατί; Για να επαίρεται ο ηγέτης ότι βάζει το κεφάλι του στο στόμα του λύκου; Και εντάξει, η ζωή ήταν δική του για να την παίζει στο πόκερ με τη CIA. O λαός του, όμως, βρέθηκε αντιμέτωπος με μία υπερδύναμη, χωρίς καν να ερωτηθεί.
Ο Κάστρο είχε να λέει για το σύστημα υγείας της Κούβας και τις πιο μορφωμένες πόρνες του κόσμου. Δεν αρκούν όμως αυτά για την ευημερία ενός λαού. Αυτά ήταν μια χαρά για τους δικούς μας φίλους της Επανάστασης που έκαναν το ταξίδι τους στην «αγνή» Κούβα, να χαρούν εξωτικές γυναίκες και πούρα σε εξευτελιστικές τιμές. Αλλά τώρα, έτσι όπως τα κατάφερε ο Φιντέλ και τα έφερε η ζωή, τα κορίτσια του πεζοδρομίου έχουν μάτια μόνο για αμερικανικές τσέπες. Οι νόστιμες. Οι άλλες θα φτιάχνουν φραπουτσίνους και θα καθαρίζουν πάγκους στα Starbucks.