Ο Γιώργος Πατέλης, επικεφαλής της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια, καταδικάστηκε σε κάθειρξη δέκα ετών για συνέργεια στη δολοφονία Φύσσα και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση. Αποφυλακίστηκε με περιοριστικούς όρους, επικαλούμενος τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το παιδί του. Ο εισαγγελέας τάχθηκε υπέρ της αποφυλάκισης, λέγοντας ότι δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα για τέλεση της ίδιας πράξης καθώς το συγκεκριμένο αδίκημα τελέστηκε για συγκεκριμένους λόγους υπό συγκεκριμένες συνθήκες.
Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζήτησε να ενημερωθεί για την απόφαση και ενδεχομένως να ασκήσει αναίρεση. Ακόμα και αν του περάσει ο ίδιος χειροπέδες και τον γυρίσει στη φυλακή, το τραύμα στα πλευρά της Δικαιοσύνης αντιστοιχεί σε εκείνα που προκαλούσαν οι χρυσαυγίτες στα θύματά τους, την εποχή που ο Πατέλης έλεγε πως «ό,τι κινείται, σφάζεται».
Πρώτα είναι το σκεπτικό της απόφασης που σοκάρει, εκτός και αν τα πράγματα δεν μεταφέρθηκαν σωστά. Εγινε δεκτή η επίκληση των ψυχολογικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει το παιδί του Πατέλη. Συγγνώμη, αλλά αυτό μπορεί να το επικαλεστεί κάθε κρατούμενος με παιδιά. Ποια οικογένεια με άνθρωπο στη φυλακή δεν αντιμετωπίζει αντίστοιχα προβλήματα; Και αν το επικαλείται ο Πατέλης, αύριο δικαιούται να το χρησιμοποιήσει και κάποιος άλλος κρατούμενος που έχει λιγότερα στην πλάτη του.
Μετά είναι το σκεπτικό του εισαγγελέα. Ναι, βέβαια, η πράξη τελέστηκε υπό συγκεκριμένες συνθήκες που δύσκολα μπορούν να επαναληφθούν. Μα οι συνθήκες αυτές εξέλιπαν από τη στιγμή που εξέπνευσε ο Φύσσας ή, αν θέλετε από τότε που ξεδοντιάστηκε η Χρυσή Αυγή. Λίγο ακόμα και ο εισαγγελέας θα μας έλεγε ότι ο Πατέλης ταλαιπωρήθηκε αδίκως.
Και κάπως έτσι, ο μέσος πολίτης βλέπει τη Δικαιοσύνη να ευαισθητοποιείται για τα ψυχολογικά προβλήματα του τέκνου Πατέλη και να κρίνει, γενναιόδωρα είναι η αλήθεια, ότι ο καταδικασθείς είναι, πιθανότατα, ακίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο. Και ενώ από τη μία είναι ο Πατέλης, από την άλλη δεκάδες, εκατοντάδες φουκαράδες, που δεν έχουν στον ήλιο (της Δικαιοσύνης, τον νοητό) μοίρα. Που όχι μόνο δεν καταφέρνουν να αποφυλακιστούν νωρίτερα, αλλά μπλέκονται και σε περιπέτειες επειδή η γραφειοκρατία κάπου έχασε κάτι μήνες από την ποινή ή δεν ενσωμάτωσε στον χρόνο έκτισης μία απόφαση περί συγχώνευσης. Είναι και άλλοι, όπως ο φερόμενος ως «Ινδιάνος» της Νέας Σμύρνης, που προφυλακίστηκε για μήνες επειδή κάποιος ανακριτής και κάποιος εισαγγελέας κατάπιαν αμάσητα αυτά που τους έδωσε η Αστυνομία και, αφού δεν τους άρεσε η φάτσα του κατηγορουμένου, τον έστειλαν στις φυλακές Τρικάλων για να μάθει πώς λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα.
Προς Θεού, δεν υπαινίσσομαι ότι υπάρχει κάτι σκοτεινό, κάποιος δόλος στην υπόθεση Πατέλη. Αλλά δεν ξέρω και πώς θα μπορούσα να πείσω αυτόν τον μέσο πολίτη να πιστεύει το ίδιο.