Ας αρχίσουμε κάπως παράδοξα. Ποιο είναι βαρύτερο αδίκημα, μια παράνομη στάθμευση ή η ζημιά εκατομμυρίων σε βάρος του Δημοσίου από μια απόφαση υπουργού (απιστία); Η απάντηση δεν είναι και τόσο προφανής. Οχι για την κοινή αντίληψη, αλλά για τον νομοθέτη, τουλάχιστον αν κρίνουμε από το χρόνο παραγραφής που δίνει στα δύο αδικήματα.
Τι σημαίνει αυτό; Τα εξής δύο:
–Πρώτον, αν φάγατε μια κλήση για παράνομο παρκάρισμα πριν από 19 χρόνια και 11 μήνες (το παράδειγμα ΔΕΝ είναι φανταστικό) και μάλιστα χωρίς να έχετε πάρει ποτέ ειδοποίηση πληρωμής, θα κληθείτε να πληρώσετε, μαζί με τις προσαυξήσεις, τριπλάσιο του αρχικού προστίμου ποσό. Με τις υγείες σας.
–Δεύτερον, αν είσθε υπουργός και πριν από τρία χρόνια πήρατε (ή δεν πήρατε) μια απόφαση, η οποία ζημίωσε το Δημόσιο με πολλά εκατομμύρια (ή και δισεκατομμύρια), δεν τρέχει τίποτα. Το αδίκημα έχει παραγραφεί, αρκεί να έχουν γίνει ενδιαμέσως εκλογές! Με τις υγείες τους (των υπουργών ντέ!).
Αυτό είναι το σκάνδαλο των σκανδάλων, η ποινική ασυλία των υπουργών, την οποία έχουν θεσπίσει οι ίδιοι για τους εαυτούς τους και μάλιστα οικουμενικώς (το 2001 και το 2011). Το 2001 ψήφισαν το σκανδαλώδες άρθρο 86 του Συντάγματος (εδώ) 268 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και δύο χρόνια αργότερα τον εκτελεστικό νόμο και οι βουλευτές των δύο κομμάτων της Αριστεράς, ΚΚΕ και Συνασπισμός. Το 2011, όταν αναθεωρήθηκε το άρθρο, ψήφισαν ξανά υπέρ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, «παρών» το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ και «όχι» μόνο το ΛΑΟΣ.
Τι σημαίνει στην πράξη η καθιέρωση μιας συντομότατης παραγραφής για τα υπουργικά αδικήματα. Τρία τινά:
1.Το πρώτο φάνηκε πριν από μερικούς μήνες, όταν η Βουλή αποφάσισε να μην ασκηθεί δίωξη κατά του πρώην υπουργού Γιάννου Παπαντωνίου για το αδίκημα της απιστίας (εδώ). Σωστά, γιατί έχει παραγραφεί. Ετσι, αν ο Παπαντωνίου έχει ζημιώσει το Δημόσιο με μια απόφασή του (αυτό σημαίνει απιστία), δεν θα ερευνηθεί κάν. Η μόνη περίπτωση να τιμωρηθεί είναι να του βρουν μαύρο χρήμα.
2.Σήμερα, στην υπόθεση Novartis, δεν μπορεί να ασκηθεί δίωξη εναντίον κανενός από τους δέκα εμπλεκομένους για απιστία, διότι δεν τον επιτρέπει το άρθρο 86 του Συντάγματος (παραγραφή).
3. Και για μεν τους δέκα σημερινούς εμπλεκομένους έχουν περάσει πέντε-έξι χρόνια από την (πιθανή) τέλεση των αδικημάτων. Ενας πιο «φρέσκος» υπουργός, της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που αναφέρεται στην ίδια δικογραφία, επίσης θα έχει την ίδια (ευχάριστη) τύχη. Δεν μπορεί καν να ερευνηθεί αν διέπραξε απιστία κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015, διότι στο δεύτερο εξάμηνο έγιναν εκλογές!
Συμπέρασμα οριστικό και αμετάκλητο: Το βαρύτερο αδίκημα, αυτό της απιστίας, δεν μπορεί να ερευνηθεί για κανέναν (και σχεδόν ποτέ), αν δεν το επιτρέπουν οι κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί (ερευνήθηκε το 1989 για ειδικούς λόγους…). Η μόνη περίπτωση να τιμωρηθεί κάποιος υπουργός είναι να είναι τόσο άπληστος ή ευήθης, ώστε να του βρουν τραπεζικούς λογαριασμούς ή να τον καρφώσουν (περίπτωση Τσοχατζόπουλου).
ΥΓ1: Οσοι έχουν όρεξη και κουράγιο μπορούν να διαβάσουν τι συνέβη με το επίμαχο άρθρο 86 και τι λένε για όλα αυτά οι κατ΄εξοχήν αρμόδιοι (εδώ, εδώ και εδώ).
ΥΓ2: Λίγο πριν εκπνεύσει το 2017 ο Δήμος Καλλιθέας μού έστειλε μια «ειδοποίηση πληρωμής» για μια τροχαία παράβαση (στάθμευση) που είχα διαπράξει το… 1997. Η αρμόδια υπάλληλος μού είπε ότι δεν έχει επέλθει παραγραφή (20ετής), διότι πρόλαβαν να με ειδοποιήσουν ένα μήνα πριν εκπνεύσει η προθεσμία! Οταν την ρώτησα γιατί δεν μου έστειλαν την ειδοποίηση πριν από 19, άντε 15, άντε 10 χρόνια, ώστε και αυτοί να έχουν εισπράξει κι εγώ να μην τρέχω άσκοπα, μου απάντησε αφοπλιστικά: «Εσείς έχετε δίκιο, αλλά εγώ δεν μπορώ να απολογηθώ για ό,τι (δεν έκαναν) οι προηγούμενοι από εμένα»! Ο δε αρμόδιος αντιδήμαρχος μου απάντησε ακόμα πιο αφοπλιστικά: «Μην το ψάχνεις, δεν θα βρεις άκρη»!
Πολύ σωστά. Για ένα ευτελές ποσό των 60 ευρώ δεν χρειάζεται να βρεθεί άκρη. Για μια (πιθανή, αν όχι βέβαιη) ζημιά δισεκατομμυρίων στο σκάνδαλο των φαρμάκων, η άκρη έχει ήδη βρεθεί. Ουδείς θα τιμωρηθεί. Ο Αίσωπος φαίνεται να το είχε καταλάβει πριν από 26 αιώνες: «Το κατ’αρχάς μη κολαζόμενον επί μείζον αύξεται» (το κακό που δεν τιμωρείται εγκαίρως μεγαλώνει πιο πολύ).