Oταν μια μητέρα πρόσφυγας από τη Συρία στην Ιορδανία απευθύνθηκε στην Μάχα Σαλίμ Αλ-Ασκάρ, διευθύντρια δημοτικού σχολείου της Ιορδανίας, προκειμένου να δεχθεί στο σχολείο την κόρη της, εκείνη της απάντησε «Δεν έχω χώρο». Η συριακή κρίση έχει προσθέσει δεκάδες χιλιάδες προσφυγόπουλα στις ήδη πολυπληθείς σχολικές αίθουσες της Ιορδανίας.
Ωστόσο η μητέρα δεν το έβαλε κάτω. Η κόρη της είχε ήδη απορριφθεί από πολλά σχολεία. Κάπως έτσι η Μάχα έκανε μαζί της μια συμφωνία «Θα εγγράψω στο σχολείο την κόρη σας, αν φέρετε μια καρέκλα για εκείνη».
Από τότε η Μάχα αρνήθηκε να διώξει από το σχολείο που διευθύνει εδώ και 10 χρόνια κάποιο προσφυγόπουλο. Οι περισσότεροι γονείς ακολούθησαν το σκεπτικό της, φέρνοντας όλοι πλαστικές καρέκλες μαζί τους, ώστε τα παιδιά τους αφού διέφυγαν της βίας και του πολέμου στην πατρίδα τους, να μπορούν να έχουν ένα μέρος για μάθηση.
«Μόλις αποδέχθηκα έναν μεγάλο αριθμό από προσφυγόπουλα της Συρίας, υπήρξε μια αύξηση στους αριθμούς», λέει. «Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε είναι ότι οι ιορδανοί μαθητές είχαν ήδη εξαντλήσει τη χωρητικότητα του σχολείου».
Το Khawla Bint Tha’alba έχει 356 μαθητές και φιλοξενεί 65 Σύρους μαθητές. Ωστόσο η αποδοχή και μόνο των μαθητών δεν είναι μια συνολική λύση. Οι δάσκαλοι στην Ιορδανία έχουν ένα επιπρόσθετο βάρος. Να διαχειριστούν το ανείπωτο τραύμα των προσφύγων μαθητών τους.
Πόσο έτοιμη είναι η ελληνική κοινωνία να δεχτεί στα σχολειά της τα προσφυγόπουλα; Πόση δουλειά έχει γίνει κατά της ξενοφοβίας και του ρατσισμού μέσα στις σχολικές αίθουσες της Ελλάδας; Πόσος χρόνος υπάρχει για μια τέτοια προετοιμασία;
«Είχαμε μαθητές με ψυχολογικό τραύμα», λέει η Μάχα. «Μια μαθήτριά μας, ήρθε από περιοχή που είχε βομβαρδιστεί και ήταν φοβισμένη. Υπήρχε επίσης μια άλλη μαθήτρια που έχασε τον πατέρα της».
Ο πόλεμος στη Συρία που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις που γνώρισε ο πλανήτης έχει ως αποτέλεσμα 4,8 εκατομμύρια πρόσφυγες σε όλον τον κόσμο. Οι περισσότεροι διέφυγαν σε γειτονικές χώρες όπως η Ιορδανία, όπου ζουν προσωρινά περισσότεροι από 635.000 χιλιάδες πρόσφυγες. Στη χώρα μας είναι ίσως νωρίς να μιλάμε για το πού θα πάνε σχολείο τα προσφυγόπουλα όταν δεν έχουμε καν αντιμετωπίσει το πού αυτά κοιμούνται, πού τρώνε και πού ζουν.
Ο υπουργός Παιδείας, Νίκος Φίλης, προανήγγειλε σχέδιο δράσης για την εκπαιδευτική προσαρμογή των προσφυγόπουλων που θα παραμείνουν στην Ελλάδα. «Με αναμμένα καλοριφέρ ή χωρίς;», αυθόρμητα αναρωτιέται κανείς που ξέρει την κατάσταση στην δημόσια εκπαίδευση… και δεν είναι το μόνο. Πόσο έτοιμη είναι η ελληνική κοινωνία να δεχτεί στα σχολειά της τα προσφυγόπουλα; Πόση δουλειά έχει γίνει κατά της ξενοφοβίας και του ρατσισμού μέσα στις σχολικές αίθουσες της Ελλάδας; Πόσος χρόνος υπάρχει για μια τέτοια προετοιμασία; Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του υπουργείου, δεν είναι ακόμα σαφές αν όλος αυτός ο σχεδιασμός προβλέπει προσλήψεις αναπληρωτών ή ανακατανομή του υπάρχοντος δυναμικού.
Στην Ιορδανία έλειπαν οι πλαστικές καρέκλες. Στην Ελλάδα κι αν αυτές υπάρχουν, λείπουν τα υπόλοιπα. Και είναι, δυστυχώς, τα δύσκολα…