Δε μου αρέσει να αναπαράγω φήμες, αλλά μέχρι να βγει η απόφαση για τους Οκτώ από τον Αρειο Πάγο, την ερχόμενη Δευτέρα, δε μπορώ να κάνω τίποτε άλλο. Αλλά ούτε και μπορώ να σωπάσω, όταν ακούω τόσα και τόσα. Και έτσι, αφού φυσικά (και λογικά) δεν υπάρχει επίσημη πληροφόρηση για τις διεργασίες στον Αρειο Πάγο, αναγκάζομαι, για το δίκιο, να αναπαράγω και πράγματα για τα οποία δεν είμαι σίγουρος. Δηλώνω όμως ότι δεν γράφω δημόσια ό,τι ακούω, αλλά μόνο τις φήμες εκείνες που θεωρώ με τα όσα ξέρω και κρίνω ότι έχουν πιθανώς βάση στην πραγματικότητα.
Mέσα λοιπόν στα πολλά που λέγονται για τις ζυμώσεις περί την απόφαση για την έκδοση των Οκτώ, ζυμώσεις που γίνονται και μέσα στον Αρειο Πάγο και πιθανώς αλλού, είναι και ετούτο: ότι το δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει να εκδώσει μόνο κάποιους από τους Οκτώ, ένα, δύο ή περισσότερους –πάντως όχι όλους.
Είναι λοιπόν καλό να θυμηθούμε όλοι, και πάνω από όλα η κυβέρνηση που θα αναλάβει να επικυρώσει και να διατάξει την έκδοση, αν την αποφασίσει ο Αρειος Πάγος, ετούτο: όποιοι αποφασίσουν να εκδώσει η Ελλάδα τους Οκτώ (όλους), κατ᾽ αρχήν οι δικαστές και μετά η κυβέρνηση, θα έχουν αναλάβει ακέραια την ευθύνη της άποψης ότι στη σημερινή Τουρκία υπάρχουν οι εγγυήσεις δίκαιης δίκης. Γιατί αυτό ακριβώς θα πρέπει να υποστηρίξουν για να τους εκδώσουν: χωρίς την πεποίθηση ότι οι Οκτώ θα τύχουν δίκαιης δίκης, και μεταχείρισης που σέβεται τα δικαιώματά τους, δε βγαίνει απόφαση έκδοσης.
Τα στοιχεία ότι τέτοιες εγγυήσεις δεν υπάρχουν, τα ξέρει βέβαια ο κόσμος όλος –και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες σε κανέναν τα τόνισαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο οι τρεις εισαγγελείς του Αρείου Πάγου, η κυρία Θεοδώρου, ο κ. Βουρλιώτης και ο κ. Παντελής. Ετσι, αν και όποιοι αποφασίσουν, παρά ταύτα, ότι κρίνουν ότι υπάρχουν οι εγγυήσεις της δίκαιης δίκης στην Τουρκία, δε θα μπορούν να ισχυρισθούν άγνοια. Εν πλήρη γνώσει τους, θα αναλάβουν την ευθύνη για το μέλλον των Οκτώ, που συμπεριλαμβάνει βέβαια και την ευθύνη για τη σωματική τους ακεραιότητα. Θα αναλάβουν ακέραια την ηθική, ευθύνη και ίσως και περισσότερο, καθώς στο δικαστήριο αναφέρθηκε από τους συνηγόρους και το θέμα της διεθνούς ποινικής ευθύνης. Και κάποιοι από μας δε θα ξεχάσουμε ποτέ την ευθύνη τους αυτή.
Αν όμως στον Αρειο Πάγο αποφασίσουν να εκδώσουν μόνο κάποιους από τους Οκτώ, όπως ακούγεται έντονα τις τελευταίες μέρες, θα έχουν παραβιάσει με τον πιο βάναυσο τρόπο τον νόμο. Σε μια δίκη έκδοσης, το δικαστήριο δεν μπορεί να μπει στην ουσία. Αυτό δεν το λέω εγώ, παρεμπιπτόντως: το είπε ο πρόεδρος των δύο πρώτων συνθέσεων, κ. Σακάς, επανειλημμένα μάλιστα, μέσα στο δικαστήριο. Οποτε κάποιος μάρτυρας ή συνήγορος αναφερόταν σε κάτι σχετικό, δηλαδή στο αν κάποιος από τους Οκτώ συμμετείχε ή δε συμμετείχε στην απόπειρα πραξικοπήματος, ο κ. Σακάς διέκοπτε λέγοντας: «Το δικαστήριο αυτό δεν κρίνει την ουσία της κατηγορίας». Από το στόμα του προερχόμενο, μέσα στο ακροατήριο, θεωρώ ότι έχει τη μέγιστη εγκυρότητα, και το σέβομαι ως απόλυτη αλήθεια».
Αρα, από εκεί και πέρα, αναρωτιέμαι: πώς θα αποφασίσει κάποια από τις τρεις συνθέσεις του Αρείου Πάγου να εκδώσει κάποιους από τους Οκτώ, και όχι άλλους; Αφού το δικαστήριο δε μπαίνει στην ουσία της κατηγορίας, με ποια λογική, με ποια αρμοδιότητα, με ποια νομιμοποίηση, θα κρίνουν ότι κάποιοι πρέπει να εκδοθούν; Θα μας πουν ότι έκαναν δίκη ουσίας; Ότι με τα ανεπαρκέστατα και «δημοσιογραφικού τύπου» (κατά τους εισαγγελείς) στοιχεία που έδωσε το τουρκικό κράτος, αυτοί έκαναν δίκη ουσίας, και καταδίκασαν κάποιους ανθρώπους, απαλλάσσοντας άλλους;
Μια τέτοια εξέλιξη είναι τόσο παράλογη, και μια τέτοια απόφαση τέτοια παραβίαση του νόμου (αφήνω πια την ανηθικότητα) που θα έπρεπε να μην ανησυχώ και να σωπάσω. Αλλά στις μέρες που ζούμε, με όσα γίνονται γύρω μας, δε νοιώθω πια σίγουρος για τίποτε. Ο διάολος έχει πολλά ποδάρια. Άνθρωποι αδίστακτοι, μπορούν να επιχειρήσουν το οτιδήποτε. Εγώ επιμένω να πιστεύω ότι δε θα βρεθούν έλληνες δικαστές να αθετήσουν τον όρκο τους και να υποκύψουν σε πιέσεις, είτε από το φόβο ενός γείτονα τυράννου, είτε ποιος ξέρει από ποιο ανθρώπινο πάθος.
Ομως χρειάζεται εγρήγορση ως την τελευταία στιγμή: στο όνομα του Ελληνικού Λαού, κανείς δεν έχει δικαίωμα να εκδώσει τους Οκτώ σε ένα βάρβαρο καθεστώς. Ούτε έναν, ούτε δύο, ούτε κανέναν!