Το παιχνίδι με την Χρυσή Αυγή ήταν επικίνδυνο από την αρχή. Και όσο κι αν ο Τάκης Μπαλτάκος συνομιλούσε και κουτσομπόλευε με τον Ηλία Κασιδιάρη και κυκλοφορούσαν βίντεο και υποκλαπείσες συνομιλίες, η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στο «έγκλημα» έγινε από κάποια στιγμή κι έπειτα ενεργή.
Και υπό αυτήν την έννοια, αν δεν υπάρχει (πολιτικός) δόλος, υπάρχει σίγουρα πολιτική ευθύνη. Και αυτό κρίνεται εκ του αποτελέσματος: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για την πολιτική νομιμοποίηση της οργάνωσης, επειδή θεωρούσε ότι σε δεδομένες στιγμές θα πετύχαινε τους στόχους του. Είτε ήταν αντιμνημονιακοί, είτε αφορούσαν θεσμικά ζητήματα.
Τα περιστατικά πολλά. Και πρέπει να τα θυμόμαστε.
Αρχικώς, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, είχε θέσει τον Μάρτιο του 2015 ζήτημα εγκυρότητας κάποιων διατάξεων «μνημονιακών» νομοσχεδίων τα οποία είχε ψηφίσει η Βουλή πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου μετά από ονομαστική ψηφοφορία και είχαν συγκεντρώσει λιγότερες από 151 ψήφους, ενώ απουσίαζαν οι προφυλακισμένοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, στους οποίους δεν είχε δοθεί ειδική άδεια για να παραστούν στην ψηφοφορία.
Εναν χρόνο αργότερα, ο επόμενος Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Νίκος Βούτσης και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε να συγκεντρώσει 200 ψήφους για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, επίσης είχε δώσει κοινοβουλευτικό «πάσο» στην Χρυσή Αυγή. «Στη Βουλή δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι», είχε πει ο κ. Βούτσης προσθέτοντας ότι η Βουλή λειτουργεί με 300 και ποτέ δεν αφαιρέθηκε καμία ψήφος από καμία μεριά.
Λίγους μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2016, ο Πάνος Καμμένος, υπουργός Εθνικής Αμυνας, είχε οργανώσει εκείνη την περιβόητη επίσκεψη της επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής στο Καστελόριζο. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης είχαν ευλόγως αρνηθεί να συμμετάσχουν στην εκδρομή. Και έτσι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Βίτσας, Κασιμάτη, Αυλωνίτου), των ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής έβγαζαν φωτογραφίες στο ακριτικό νησί, εμφανιζόμενοι ως υπερεθνικιστές προστάτες του Ελληνισμού…
Ακολούθησε η εκπληκτική δήλωση του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Παρασκευόπουλου, που ήλθε σαν κερασάκι να περιγράψει κάτι σαν εθνική αναγκαιότητα για τον καθαγιασμό της Χρυσής Αυγής: «Η εικόνα της συνύπαρξης στο Καστελόριζο και στη Ρω σε πολλούς μας δεν άρεσε. Από την άλλη όμως πρέπει να αποφασίσουμε τι προτιμούμε: μια προσπάθεια ένταξης της Χρυσής Αυγής στο κλίμα της δημοκρατίας ή τη διαρκή ρήξη. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να προηγηθεί η ουσία μιας σύγκλισης», είχε πει ο κ. Παρασκευόπουλος για να καταλήξει: «Η Χρυσή Αυγή πρέπει να δεχθεί έμπρακτα την υπαγωγή της στους θεσμούς της Δημοκρατίας. Και αυτή την στάση, αν και όταν εκδηλωθεί, πρέπει να τη στηρίξουν τα δημοκρατικά κόμματα».
Βλέπουμε σήμερα πώς την… δέχεται η Χρυσή Αυγή την υπαγωγή της στους θεσμούς. Και οι ευθύνες για αυτό, δυστυχώς, βαραίνουν την πρώτη φορά Αριστερά.