Την Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017, ακριβώς 22.870 πολίτες πήγαν και ψήφισαν τον Σταύρο Θεοδωράκη για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής. Δεν ξέρω πόσοι άκουσαν και πόσοι πείστηκαν από τις εξηγήσεις του Θεοδωράκη για την αποχώρηση και το διαζύγιο. Ξέρω όμως ότι δικαιούνται να είναι, τουλάχιστον, προβληματισμένοι.
Βέβαια για έναν χωρισμό συνήθως δεν ευθύνεται μόνον ένας. Ομως ο Σταύρος είναι αυτός που αποφάσισε να ανοίξει την πόρτα και μάλιστα γρήγορα. Αν είναι να χωρίσεις σε ένα μήνα, καλύτερα μην παντρευτείς ποτέ.
Το Ποτάμι βρήκε πολύ ΠΑΣΟΚ στο Κίνημα Αλλαγής. Προφανώς περίμεναν να βρουν τους atenistas. Και οι του ΠΑΣΟΚ θεωρούσαν ότι κάνουν ανακαίνιση, αλλάζοντας μόνο το όνομα και ελαφρώς τη διακόσμηση. Τώρα όρεξη για κουτσομπολιό και ξεκατίνιασμα να έχεις, ρώτα έναν Ποταμίσιο για τη Φώφη και το περιβάλλον της ή έναν του ΠΑΣΟΚ για τον Σταύρο. Στα ριάλιτι μιλάνε καλύτερα ο ένας για τον άλλον.
Τέλος πάντων, το θέμα σήμερα είναι Το Ποτάμι που γυρίζει πίσω. Εκεί που έψαχνε τις εκβολές του, τώρα λέει να επιστρέψει στις πηγές του. Αυτόνομη πορεία στον μεταρρυθμιστικό χώρο. Αυτό που δεν κατάφερε στην αρχή, όταν ήταν φρέσκο και ξεκούραστο, θα προσπαθήσει να το πετύχει τώρα, υπό φθορά και χρόνια κόπωση. Γίνονται αυτά τα πράγματα; Δύσκολο. Υπάρχει και η διαρροή στελεχών. Η απώλεια του Παναγιώτη Καρκατσούλη είναι για πένθος. Επίσης δεν βρίσκονται πλέον και πρόθυμοι συνομιλητές. Η Διαμαντοπούλου μέχρι και που άλλαξε κινητό.
Υπάρχει και κάτι ακόμα.
Η δημόσια συζήτηση για Το Ποτάμι αφορά περισσότερο το παρελθόν και τα λάθη του, παρά το μέλλον και τις προοπτικές του. Επικήδειους διαβάζουμε και αρνητικούς απολογισμούς. Μπορεί ο Σταύρος να διώξει την κατήφεια; Να αντικαταστήσει με μία άλλη ιδέα την αποτυχία του κεντροαριστερού εγχειρήματος; Δεν έχει μόνο να ανασυντάξει Το Ποτάμι. Εχει να επαναπρογραμματίσει και τον ίδιο του τον εαυτό.
Κακά τα ψέματα και τα κούφια τα μεγαλόστομα. Το Ποτάμι έχει πλέον μία και μοναδική προοπτική επιβίωσης: τη σύμπλευση με τη Νέα Δημοκρατία δια προγραμματικής συμφωνίας. Κοινώς, να μην τους πάρει ο Μητσοτάκης έναν-έναν, αλλά συντεταγμένα. Συμφέρει και τον ίδιο, θα ενισχύσει το μεταρρυθμιστικό του ύφος που τελευταία υφίσταται δεξιόστροφη πίεση. Το θέμα βέβαια είναι και πόσοι θα έχουν απομείνει για να πάνε. Διότι αν είναι ο Σταύρος να διαπραγματευθεί βάσει της κοινοβουλευτικής του ομάδας, δεν θα του έχουν μείνει και πολλά χαρτιά να ρίξει στο τραπέζι.
Μέχρι τότε, όμως, υπάρχει δρόμος για να διανυθεί και ένα Μακεδονικό για να φύγει από τη μέση. Προς το παρόν είναι ο Θεοδωράκης απέναντι στα στελέχη του, απέναντι στους ανθρώπους που ψήφισαν Το Ποτάμι, απέναντι στους 22.870 που τον προτίμησαν στο Κίνημα Αλλαγής. Θα τον ακολουθήσουν; Και πόσοι θα είναι αυτοί; Θα δούμε. Άλλωστε για να σε ακολουθήσει κάποιος, πρέπει να γνωρίζει και πού θέλεις να φτάσεις.