Το «αποχωρώ από την τηλεόραση» της Ελένης Μενεγάκη είναι το πιο πολυπαιγμένο θέμα της τηλεοπτικής σεζόν που φτάνει στο τέλος της. Κι εκείνη, βέβαια, το έπαιξε τέλεια το έργο, κάνοντας το «αντίο» της φαντασμαγορικό. Ενα blockbuster «αντίο», αντίστοιχο της blockbuster τηλεοπτικής παρουσίας της.
Οι τελευταίες της εκπομπές σήμαναν την αντίστροφη μέτρηση για το μεγάλο φινάλε, το οποίο είχε τα βασικά συστατικά μιας πετυχημένης κομεντί. Το σενάριο εστιάζει στην πρωταγωνίστρια και την οδηγεί σ’ ένα συγκινητικό, λυτρωτικό αλλά πάντα happy end. Αυτό παρακολούθησαν και όσοι είδαν την εκπομπή «Ελένη» τη βδομάδα που μας πέρασε. Συναντήσεις με παλιούς φίλους και συνεργάτες, στιγμιότυπα από τα παλιά, εξομολογήσεις, επανασυνδέσεις, κλάμα και γέλιο, με κεντρικό πρόσωπο μια παρουσιάστρια, που μπορεί να γραφτεί ένα ολόκληρο κεφάλαιο τηλεοπτικής ιστορίας με τίτλο μόνο το όνομα της.
Στην τελευταία σκηνή, η Ελένη απομακρύνθηκε από το πλατό και υπό τους ήχους του «Παραδόθηκα σε σένα», που το τραγουδούσε η καλή της φίλη Νατάσσα Θεοδωρίδου, έπεσε στην αγκαλιά του άντρα της που την περίμενε πίσω από τις κάμερες (πιο κομεντί πεθαίνεις, λέμε!). «Έφτασα την Ελένη εκεί που ήθελα», είχε πει πριν στο κοινό, που μάλλον βούρκωνε μαζί της απ’ την άλλη μεριά της οθόνης.
«Τόσο που έκλαψε η μαμά μου στην τελευταία εκπομπή της Ελένης, ούτε όταν γεννήθηκα», έγραψε μια πιτσιρίκα στο τουίτερ. Μπορεί η μαμά της να είναι φανατική μενεγακική, αλλά πολύ πιθανόν να ένιωσαν ένα μικρό τσίμπημα συγκίνησης και όσοι δεν είναι φανατικοί, βλέποντας το φινάλε της. Γιατί, σε δεύτερο πλάνο, η αποχώρηση της Μενεγάκη για τους μεσήλικες Έλληνες είναι ένα τέλος εποχής, η οποία πέρασε από μπροστά τους καθώς την έβλεπαν να φεύγει από το πλατό για τελευταία φορά.
Είναι η θύμηση του όμορφου πρωτοεμφανιζόμενου κοριτσιού που είδες δίπλα στον Κώστα Καρρά στο «Πάτερ Ημών», ενώ ετοίμαζες την τσάντα σου για το σχολείο, είναι η θύμηση ενός «Πρωινού Καφέ» που η οθόνη, ξεχασμένη στο on, μετέδιδε εκείνα τα χρόνια της νεότητας όπου η διάθεση σου ήταν όπως η τηλεόραση εκείνης της εποχής: ανέμελη, αισιόδοξη και ελαφριά σαν πούπουλο.
Η τηλεοπτική παρουσία της Ελένης Μενεγάκη διαμορφώθηκε μέσα στο πλαίσιο αυτής της εποχής και της έδωσε μια μοναδική ταυτότητα που δεν είναι πια εύκολο να την αποκτήσουν τα τηλεοπτικά πρόσωπα. Είναι όπως τα super models των ’90. Πολλά διάσημα μοντέλα τα ακολούθησαν, αλλά εκείνα έμειναν στην ιστορία σαν κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο, σαν θεότητες που δεν μπορεί καμία άλλη να φτάσει.
Η Μενεγάκη, η βασίλισσα κατά κάποιο τρόπο των τηλεοπτικών παρουσιαστριών που έκαναν εκκίνηση στα ’90, έχει αυτή τη σφραγίδα του ανεπανάληπτου. Όχι γιατί δεν θα μπορούσε να υπάρξει μια ανάλογης δυναμικής νέα τηλεοπτική περσόνα, αλλά γιατί δεν υπάρχει πια το πλαίσιο που φτιάχνει τέτοιες παντοδυναμίες. Τώρα τα νέα τηλεοπτικά πρόσωπα ανακυκλώνονται πιο γρήγορα κι από χαρτιά υγείας, σε μια τηλεόραση που δεν μπορεί να ξεκολλήσει από το μπαγιάτικο παλιό, δεν ξέρει να διαχειριστεί το νέο και διακατέχεται από την ανασφάλεια της τηλεθέασης και το άγχος της συρρικνωμένης διαφήμισης.
Το γεγονός ότι η Ελένη Μενεγάκη απομακρύνεται απ’ το σαθρό περιβάλλον της σημερινής τηλεόρασης, κατά κάποιο τρόπο προσθέτει ακόμα έναν λόγο για να τη συμπαθήσει ο τηλεθεατής, που έχει αντιπαθήσει και απορρίψει τη μικρή οθόνη τα τελευταία χρόνια. Γενναία η απόφασή της, λένε κάποιοι, καλά έκανε κι έφυγε πριν ξεπέσει εντελώς, λένε άλλοι, σιγά τι ανάγκη έχει, λένε μερικοί, αλλά όλοι έχουν στραμμένο το βλέμμα τους σ’ αυτήν, σαν stalkers, παρατηρώντας κάθε κίνηση της. Γιατί είναι η Ελένη Μενεγάκη, διάολε.
Προφανώς δεν ήταν μόνο το όμορφο και φωτογενές παρουσιαστικό της που την έδωσε τέτοια δυναμική για τόσα πολλά χρόνια, σ’ αυτήν τη γεμάτη σκαμπανεβάσματα εργασία μπροστά απ’ τις κάμερες. Ήταν περισσότερο μια προσωπικότητα που είχε το χάρισμα να κάνει τον τηλεθεατή, την τηλεθεάτρια εν προκειμένω, να ταυτίζεται μαζί της και να τη συμπαθεί, να τη βλέπει σαν το όμορφο, εξωστρεφές κορίτσι της διπλανής πόρτας, όσο πλασματικό κι αν είναι τελικά αυτό.
Είναι, αλλά αυτή είναι η μαγεία του θεάματος για όσους το καταφέρνουν. Να βλέπεις στην Ελένη Μενεγάκη αυτό που είσαι. Κι ας μην είσαι τίποτα απ’ αυτά.
ΥΓ. Να της αναγνωρίσουμε και ότι δεν κιτρίνισε ποτέ τις εκπομπές της. Σε μια τηλεόραση όπου το infotainment γίνεται πια όπως οι τελειωμένες κουτσομπολίστικες φυλλάδες, το να κρατήσεις το δικό σου infotainment καθαρό είναι πιο γενναία απόφαση απ’ το να εγκαταλείψεις την τηλεόραση μετά από τρεις δεκαετίες αδιάλειπτης και επιτυχημένης παρουσίας.