Κάποτε, ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ηγέτης της Ορθοδοξίας, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το πώς βίωσε την επτάχρονη δικτατορία, είχε απλώσει άγνοια επί του θέματος αφού ο ίδιος, κατά δήλωσή του, ήταν ιδιαίτερα απασχολημένος με το να διαβάζει.
Ακούγοντας τον ύμνο-τραγουδάκι της ΝΔ να προκύπτει ως μουσικό χαλί και ιστορική υπενθύμιση, στη διαφήμιση της εταιρείας Jumbo, με πρωταγωνιστή τον πολιτικό Ψωμιάδη που αυτό-διατίθεται, διαχρονικά ασμένως, για σαρκασμό και γελοιοποίηση, σκέφτηκα κατ’ αντιστοιχίαν, ότι οι άνθρωποι της Jumbo λογικά, ετούτα τα έρμα χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, πρέπει να καταπίνουν βιβλιοθήκες και βιβλιοθήκες μάθησης και απασχολημένοι όντες, να μην παίρνουν χαμπάρι, του τι συμβαίνει δίπλα τους.
Τι άλλη εξήγηση να δώσω; Ενώ καίγεται το πελεκούδι της χώρας με το ντουέτο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ενώ φόρτωσαν στην πλάτη του λαού (που τους εμπιστεύτηκε ψήφο) δισεκατομμύρια με τις ψευδαισθήσεις τους, ενώ παρέδωσαν ό,τι πετάει και ό,τι κινείται για 99 χρόνια, ενώ μας εκπαίδευσαν στο ψέμα τόσο, ώστε να ακούμε απαθείς «καλά να μας λένε ψεύτες αλλά κλέφτες;» από Πρωθυπουργό χώρας, ενώ σφυρίζουν αδιάφορα σε κάθε έννοια έννομης τάξης χαϊδεύοντας συμμορίες που τους συνοδεύουν μάλιστα από τα δικαστήρια στα σπίτια τους με περιπολικά, ενώ ακυρώσανε κάθε όνειρο για το αύριο και οι πολίτες τρέχουν να νεροκουβαλήσουν υπέρογκους φόρους που γίνονται μισθοδοσία άχρηστων, ενώ πυροβολήθηκε στο δόξα πατρί κάθε κοινωνική τάξη και «οξυγόνο» προσφοράς εργασίας, ενώ για το μόνο που καμαρώνουν είναι ο τουρισμός μας με όλες όμως τις ανταγωνιστικές χώρες «αμπαρωμένες» σε κινδύνους, ενώ ξέσκισαν την παιδεία όσο κανείς, ενώ κατόρθωσαν σε χρόνο ρεκόρ να κλείσουν σούμα-ταμείο με αρνητικά ρεκόρ για κάθε βήμα προς την καταστροφή που όντως προσπάθησαν οι προηγούμενοι, ενώ, ενώ, ενώ, μια από τις πλέον κερδοφόρες εταιρείες της χώρας μας, κόπτεται να μας θυμίσει, τον ύμνο-τραγουδάκι ενός κόμματος, της ΝΔ, με λόγια: «Σε περιμένω να έρθεις και πάλι….Μαζί να νοιώσουμε τρελό καρναβάλι».
Λέω λοιπόν, μια που πιάσαμε τις υπενθυμίσεις να υπενθυμίσω κι εγώ μερικά. Το ανάλαφρο αυτό τραγουδάκι-ύμνος των οπαδών, έδινε χαρά και τόνο στην ατμόσφαιρα όταν οι συγκεντρώσεις πλημμύριζαν Αλεξάνδρας-Πατησίων-Ομόνοια. Λαοπλημμύρες! Από τη μια ο Ράλλης Πρωθυπουργός, στην μετά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή εποχή, μέγα ηγέτη της Νέας Δημοκρατίας. Ηγέτη, που αν πρέπει να τον χαρακτηρίζουν μερικές φράσεις, καταγράψτε παρακαλώ την απάντησή του στο κλαμπ των ισχυρών της ΕΟΚ που εξέφραζαν αντιρρήσεις για τη συμμετοχή της Ελλάδας «Δεν μπορεί να είναι στην ενωμένη Ευρώπη η Γερμανία, που αιματοκύλησε την ανθρωπότητα και να μην είναι η Ελλάδα, που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού στην ανθρωπότητα». Κάποτε, βλέπετε, μιλούσαν έτσι οι ηγέτες. Και συνεχίζοντας το «μνημόσυνο», να θυμίσω και την λεκτική αντίδρασή του απέναντι σε όσους ντόπιους πολεμούσαν την ένταξή μας με πρωτομάστορα τον Ανδρέα Παπανδρέου… Είχε πει λοιπόν ο Καραμανλής: «Θα τους ρίξω στη θάλασσα -τον λαό δηλαδή- και θα μάθουν να κολυμπούν».
Ηταν βλέπετε χρόνια, που ο ηγέτης δεν καθρέπτιζε στα μάτια του λαού το βήμα του αλλά προπορευόταν ακόμα κι αν είχε τον λαό απέναντι. Είχε τέτοιον ηγέτη το κόμμα με το οποίο το Jumbo αποφάσισε να χαριεντιστεί. Και μετά ήρθε ο Γεώργιος Ράλλης και το τραγουδάκι. Απέναντί του ο πράσινος ήλιος του Ανδρέα. «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ»… Εμεινε και στα δυο μετά τις εκλογές… «ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ» έμειναν οι Αμερικάνοι μετά τις εκλογές. «ΠΟΙΟΣ ΘΕΣΜΟΣ; Ο ΛΑΟΣ!». Πού να σταυρώσει νίκη ο Ράλλης; Ο οποίος, σε κάθε αναφορά του από το μπαλκόνι στον Ανδρέα Παπανδρέου, αναφορά με επιχειρήματα για το πόσο λαοπλάνος και ψεύτης και επικίνδυνα λαϊκιστής θα αποδεικνυόταν, προκειμένου να καταλάβει ο λαός για το πού θα τον οδηγούσε, άκουγε τους οπαδούς της ΝΔ να φωνάζουν ένα μακρόσυρτο «Ουυυυυυυυ!». Και ξέρετε τι απαντούσε ο Ράλλης; «Σταματήστε! Δεν θέλω ου!». Κι έμεινε στην ιστορία των γέλιων εκείνο, το «Δεν θέλω ουυυυυ!».
Γέλια! Γέλια να δεις. Και κοιτάς πίσω την ιστορία… Και μελετάς αλλιώς πια, αν βέβαια δεν έχεις μυαλό από μπετόν, εκείνη την απεγνωσμένη κατάθεση πολιτισμού στην πολιτική «γηπεδική» σκηνή και βλέπεις πώς τα γέλια εναντίον του Ράλλη -και κάθε Ράλλη- κατέληξαν σε μελαγχολία και δάκρυα. Για την πορεία ενός λαού από λαϊκιστή σε λαϊκιστή, από λαοπλάνο σε λαοπλάνο και από ψεύτη σε ψευταρά. Ασε μας βρε Jumbo! Που θα μας γαργαλίσεις γέλιο με εργαλείο ένα τραγουδάκι –πες το και ύμνο– μιας μεγάλης ομάδας ψηφοφόρων, που αν μη τι άλλο, έβλεπαν τον κίνδυνο διαχρονικά μπροστά στα μάτια τους. Αλλά ποιος να τους ακούσει;
Κλείνοντας και αποδίδοντας τεράστιο σεβασμό στην πλέον πετυχημένη και κερδοφόρα εταιρεία που προσφέρει εργασία σε πολλούς συμπολίτες –στα άνυδρα χρόνια της επιχειρηματικότητας– θα έριχνα με ταπεινότητα μια ιδέα, στον αυτοδημιούργητο επιχειρηματία Απ. Βακάκη, αντί να σπάνε το μαρκετίστικο μυαλό τους οι αρμόδιοι, στο ποιον θα εντοπίσουν ως πρόθυμο να γελοιοποιήσουν, να ηγηθούν μιας εκστρατείας για την πρόληψη των θανάτων στους δρόμους μιας χώρας, που αιματοκυλιέται από τροχαία δυστυχήματα. Οι κερδοφόρες εταιρείες οφείλουν κοινωνικό έργο. Και αν πιστεύει, όπως έχει δηλώσει με γενναιότητα άποψης, ότι «οι Ελληνες είναι κακομαθημένος λαός» ας φροντίσει από το δικό του «μετερίζι», να τους «καλομάθει» στο σωστό. Στον πολιτισμό.