Ο Νίκος Φίλης δεν ήταν ΚΚΕ. Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν.
Αυτά έχουν σημασία, ίσως όχι τόσο πολύ για την ασκούμενη πολιτική της εθνικολαϊκιστικής κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όσο για την διαχείριση της «επόμενης ημέρας» της. Η οποία θα υπάρξει.
Ο Φίλης ήταν στον «Ρήγα» από τα εφηβικά του χρόνια. Στην αντίστοιχη ηλικία ο Τσίπρας ήταν Κνίτης και έγινε ο ηγέτης των μαθητικών καταλήψεων. Με βάση αυτά, οι πολιτικοί τους χαρακτήρες διαμορφώθηκαν με διαφορετικούς όρους. Ο Αλέξης πίστεψε ότι με το μπάχαλο, πάνω κάτω θα αλλάξει τον κόσμο, χωρίς όμως να ξέρει πώς ακριβώς και για ποιον λόγο.
Ο Φίλης μάλλον δεν πίστεψε ποτέ κάτι τέτοιο. Εκανε μία περιορισμένης κλίμακας επανάσταση όταν με την καθοδήγηση του Μπανιά διέσπασαν το ΚΚΕ Εσωτερικού και απομακρύνθηκαν από τον Λεωνίδα Κύρκο. Ομως δεν έχασε την συναίσθηση του πολιτικού μεγέθους.
Δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Τσίπρα…
Σήμερα, τα όρια και η έννοια της Αριστεράς έχουν πλέον ξεχειλώσει επικίνδυνα – για την Αριστερά. Και στο Μέγαρο Μαξίμου βρίσκεται περίκλειστη μία ομάδα προσώπων, που μοναδικό της κριτήριο είναι η διαχείριση της εξουσίας και της δικής της τύχης.
Ομως έξω από το «κάστρο» έχουν μείνει πολλοί. Και αυτοί ξέρουν το κόμμα, διαχειρίζονται καλύτερα και με άλλους όρους τους συσχετισμούς και έχουν καταγράψει μεγάλα λάθη του Τσίπρα, στην προσπάθεια της επιβολής μίας φαντασιακής, επίπλαστης και μετέωρης πολιτικής ηγεμονίας.
Ενα από αυτά είναι η συμμαχία με τον Καμμένο. Κανείς δεν ρωτήθηκε για αυτήν. Ηταν κάτι προαποφασισμένο μεταξύ λίγων, που στην δεδομένη στιγμή εξυπηρέτησε την υλοποίηση του «ονείρου»: Η Αριστερά στην κυβέρνηση. Εστω και με αυτόν τον εταίρο. «Γράφουμε Ιστορία και παίρνουμε την εκδίκησή μας». Κατάλοιπα των πολιτικών συμπλεγμάτων του ΚΚΕ – που ούτε τον Κουτσούμπα δεν απασχολούν πλέον…
Το λάθος φάνηκε πως θα είχε κόστος εκείνο το βράδυ που ο Καμμένος ορκιζόταν πίστη στον Αρχιεπίσκοπο και ομολογούσε, παρουσία του Τσίπρα, ότι αν του το ζητούσε ο Ιερώνυμος θα έριχνε την κυβέρνηση. Δεν την έριξε, όμως ο Φίλης «καρατομήθηκε» με συνοπτικές διαδικασίες, επειδή είχε προτείνει κάτι αλλαγές για το μάθημα των Θρησκευτικών.
Σήμερα έχει έλθει η ώρα του λογαριασμού. Ο Τσίπρας είναι πολιτικός όμηρος του Καμμένου, ο βαθύς ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να πάει απέναντί του και ο Φίλης, έπειτα και από την διάσπαση του ’15, είναι ο αυθεντικός εκφραστής της ψυχής του κόμματος, ή τουλάχιστον αυτόν τον ρόλο διεκδικεί και αυτό το πολιτικό πολιτικό χαρτί παίζει. Εχει συμμαχήσει με τους 53+, έχει αναλάβει να μιλάει χωρίς περιστροφές και έχει «απονομιμοποιήσει» τον Καμμένο στην Κεντρική Επιτροπή, όπου κανείς δεν είχε να πει κάτι διαφορετικό.
Σε τελική ανάλυση, όταν έλθει η ώρα των εκλογών όλοι σε κάποιο ακροατήριο απευθύνονται.
Κάπου εκεί φαίνεται ότι γεννήθηκε μία νέα συνιστώσα, αυτή του Φίλη…
Και όλα αυτά ακούγονται πια σαν προειδοποίηση προς τους συντρόφους του Μαξίμου.
Ο καθαιρεθείς –στην ουσία από τον Καμμένο– υπουργός Παιδείας έχει ήδη μαζέψει τις υπογραφές για μία ερώτηση σχετική με τα εξοπλιστικά προγράμματα των 2 δισ. ενώ πετσοκόβονται μισθοί και συντάξεις και είναι ο πρώτος που έχει πάρει θέση ως προς το πώς μπορεί ή δεν μπορεί να περάσει η όποια συμφωνία αξιολόγησης από την Βουλή – ασχέτως του αν η θέση αυτή επιβεβαιώνει την εχθρότητα της Αριστεράς με ό,τι μπορεί να δώσει μία ελπίδα ανάπτυξης: «Δεν είναι δυνατόν να τσακίζουμε τους συνταξιούχους και να ελαφρύνουμε τις επιχειρήσεις. Αυτό δεν περνά. Δεν υπάρχει περίπτωση να το φέρει η κυβέρνηση στην Βουλή και είμαι σίγουρος πως θα τους πείσουμε (τους δανειστές)», είπε την Πέμπτη στους διαδρόμους της Βουλής. Μπορεί και να μην τους πείσουν όμως. Και σε μία τέτοια περίπτωση θα αρχίσουν τα δύσκολα, κατ΄αρχάς για την χώρα και εν συνεχεία για τον Τσίπρα.
Κατά τα όσα αναφέρουν όσοι προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ από αλλού, όταν έλθει η ώρα, τον Τσίπρα θα τον «σφάξουν» οι δικοί του. Και υπό αυτήν την έννοια, το άλλο που είπε ο Φίλης την Πέμπτη ήταν μάλλον μία ύστατη προειδοποίηση: «Δεν είμαι αντιπολιτευόμενος. Είμαι συμπολιτευόμενος. Είμαι φανατικά συμπολιτευόμενος. Δεν είμαι σαρκοφάγο. Είμαι σάρκα από την σάρκα αυτού του χώρου». Σαν να έλεγε ότι δεν ισχύει το ίδιο για όλους…