Μπορεί στην Ελλάδα, να επιμένουμε ακόμα στον «μανιχαϊσμό» της Αριστεράς και της Δεξιάς αλλά αυτό που συντελείται στον πλανήτη, είναι πολύ πιο επικίνδυνο για την Δημοκρατία. Ούτε σε μας αλλά ούτε και στον υπόλοιπο κόσμο, η πολιτική δεν ρυθμίζεται πια με ιδεολογικές παρακαταθήκες. Απλώς, εμείς ως θιασώτες του απομονωτισμού, επενδύουμε ακόμα σε συνθήματα και μεσσιανικούς θρύλους.
Εδώ και πολλά χρόνια, η τεχνολογία έδωσε την δυνατότητα για μία μαζική συμμετοχή εκατομμυρίων ανθρώπων στην πολιτική επικοινωνία. Όχι όμως, με όρους ευθύνης αλλά πλήρους απελευθέρωσης θέσεων, προβολών και αντιλήψεων. Μαζεμένοι σε μία «πλατεία» οι αντιπρόσωποι πολιτικών συστημάτων μπορούν πλέον, να διοχετεύουν τη ρητορική τους σε μεγάλο κοινό, σε μικρό χρονικό διάστημα και με τις πιο δυναμικές διεισδύσεις. Από την άλλη όμως, το ίδιο το κοινό, βασισμένο στην ανωνυμία του και απαλλαγμένο από την εγκράτεια της φυσικής παρουσίας, διαθέτει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη στην ανταπόκριση απέναντι στον δημόσιο λόγο της εξουσίας.
Στην αρχή αυτό φάνηκε μόνο θετικό, όσον αφορά την προοπτική μιας άμεσης ηλεκτρονικής δημοκρατίας στο μέλλον. Μέχρι στιγμής όμως, εκείνο που εισπράττει η δημόσια επικοινωνία είναι ο ραγδαίος πολλαπλασιασμός των trolls τα οποία «γονιμοποιούνται» σαν κατσαρίδες στον παγκόσμιο ιστό αλλά και στα κλασικά ΜΜΕ.
Ως τώρα, οι απανταχού «επαναστάτες» σε όλο τον δυτικό κόσμο, έχουν διασπείρει τους σύγχρονους «τρομοκράτες» με αποτέλεσμα να απειλούν το παγκόσμιο σύστημα. Στην Αμερική ο Τραμπ είχε στην διάθεσή του χιλιάδες εντεταλμένους διαδικτυακούς «στρατιώτες» και ο ίδιος ως «στρατηγός» συναρτούσε την ρητορική του, με την ίδια βαρβαρότητα που θα εξέφραζε ένα troll σε μία διαδικτυακή συζήτηση. Ο Φάρατζ έκανε το ίδιο πριν από το Brexit, η Λεπέν το κάνει εδώ και πολλά χρόνια και ο Μπέπε Γκρίλο έχει αναδειχθεί σε ιδανικό ενορχηστρωτή στην Ιταλία, εν όψει του δημοψηφίσματος της 4ης Δεκεμβρίου.
Όσο για μας στην Ελλάδα, ήταν από καιρό έτοιμοι, μαθημένοι άλλωστε από τις παλιές καλές εποχές της σοβιετικής προπαγάνδας. Θα έλεγα μάλιστα ότι σε διεθνή διαγωνισμό, τα trolls του ΣΥΡΙΖΑ θα συμμετείχαν με αξιώσεις πρωταθλητή, όσον αφορά τον δυναμισμό και την μαχητικότητά τους. Διαθέτουμε άλλωστε το προνόμιο να έχουμε ήδη δύο υπουργούς- trolls (Πολάκη- Ζουράρι) και αν χρειαστεί ενισχύουμε το εγχείρημα και με άλλους.
Θα γίνουν κάποτε κυβέρνηση τα trolls ανακηρύσσοντας την δημοκρατία των δικών τους αρχών; Μα τα κάστρα πέφτουν το ένα μετά το άλλο. Στην Ελλάδα, ήδη κυβερνούν, στην Βρετανία κέρδισαν το δημοψήφισμα, στην Ιταλία το περιμένουμε και στην Αμερική εξέλεξαν πρόεδρο!
Είναι θέμα χρόνου η παγκόσμια επανάσταση των trolls να επεκταθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη, ανατρέποντας τα παλιά ανίσχυρα καθεστώτα που δεν βρίσκουν τρόπο να αντισταθούν. Και ως γνωστόν, όλοι οι «επαναστάτες» που στη συνέχεια κυβερνούν, γίνονται αυταρχικοί δικτάτορες, όταν τους δοθεί χωρίς αντίσταση, η ευκαιρία. Γιατί είναι πολύ φυσικό η χρήση της βίας που χρησιμοποίησαν να κρίνεται και στη συνέχεια, λειτουργική για την διαχείριση της εξουσίας.
Ας περιμένουμε λοιπόν, τον επόμενο «κομαντάντε» των trolls προκειμένου να κρίνουμε το μέγεθος της «χρήσιμης βαναυσότητας» με την οποία θέλει να κυβερνήσει τον κόσμο…