Την ώρα που οι αντίπαλοί του περί άλλα τυρβάζουν, ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ κάνουν δύο απλά πράγματα. Πρώτον, εδραιώνει την εξουσία του και θα δώσει γην και ύδωρ στους δανειστές για την κρατήσει. Και, δεύτερον, στήνει μια παγίδα για τους αντιπάλους του.
Δηλαδή, την ώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζει να φαντασιώνεται εκλογές και η Φώφη Γεννηματά ασχολείται με την αναπαλαίωση του ΠΑΣΟΚ υποδεχόμενη τον «άσωτο» Γιώργο Παπανδρέου, ο Τσίπρας δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να βουλιάξει οριστικά η χώρα σε ενάμιση με δύο χρόνια και να φορτώσει το ναυάγιο στους άλλους.
Ας τα δούμε πιο αναλυτικά:
1. Η κυβέρνηση θα κάνει το παν ώστε να κλείσει η περίφημη αξιολόγηση είτε με το ΔΝΤ μέσα είτε χωρίς αυτό. Η ίδια δεν έχει θέση επ’ αυτού. Δεν ξέρει τι θέλει και γι’ αυτό συμπεριφέρεται τυχοδιωκτικά. Ο ένας υπουργός «διώχνει» το ΔΝΤ, ο άλλος το «κρατάει».
2. Το «θα κάνει το παν» σημαίνει δύο τινά. Αν μεν μείνει το ΔΝΤ, η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να πάρει όποια μέτρα απαιτήσει. Για παράδειγμα, νέα μείωση του αφορολόγητου κι ας έλεγε άλλα ο αρμόδιος υπουργός (εδώ) και νέα μείωση των συντάξεων, η οποία έχει ήδη θεσμοθετηθεί δια του περίφημου «κόφτη». Απλώς τώρα θα υποχρεωθεί, πιθανότατα, να το επισπεύσει. Το «κέρδος» για όλα αυτά θα είναι μηδαμινά, αφού οι προσδοκίες για γενναία μείωση του χρέους έχουν ήδη εξανεμιστεί (εδώ).
3. Αν αποχωρήσει το ΔΝΤ, δεν θα αλλάξουν πολλά πράγματα. Απλώς το ρόλο του θα αναλάβει ο ευρωπαϊκός μηχανισμός ΕSM και θα συναφθεί νέο Μνημόνιο, όπως φρόντισε ήδη να καταστήσει σαφές ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε (εδώ), προκαλώντας ζαλάδες στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ.
4. Πώς θα γίνουν όλα αυτά; Η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου θα συμφωνήσει σε όλα όσα θα απαιτήσουν τώρα οι δανειστές, προκειμένου να μη διακινδυνεύσει ούτε κατ’ ελάχιστον την παραμονή της στην εξουσία. Εκλογές θα γίνουν μόνο σε πολύ ακραία περίπτωση, εφόσον οι δανειστές έχουν αποφασίσει να την «στραγγαλίσουν». Αλλά κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται, εφόσον κάνει μια χαρά τη δουλειά τους.
Οταν θα λήξει το ισχύον Μνημόνιο (Ιούνιος 2018), ο κ. Τσίπρας θα κάνει πιθανότατα ό,τι έκανε και ο Κώστας Καραμανλής το 2009. Θα «αποδράσει» δια των εκλογών πετώντας την απασφαλισμένη χειροβομβίδα στο διάδοχό του. Θα έχει συμπληρώσει (στο τέλος του 2018) σχεδόν μια τετραετία εξουσίας, θα χάσει τις εκλογές (αυτό το γνωρίζει από τώρα), αλλά θα έχει ήδη παγιδεύσει την επόμενη κυβέρνηση. Όποια κι αν είναι αυτή (αυτοδύναμη της ΝΔ ή συνεργασίας με κάποιο άλλο κόμμα, πιθανότατα με το ΠΑΣΟΚ), αυτή θα κληθεί να υπογράψει το επόμενο Μνημόνιο.
Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται μακρινά, αλλά δεν είναι καθόλου. Πρώτον, διότι οι βάσεις για όλα αυτά θα τεθούν τώρα. Και θα τις θέσει η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου.
Συμπέρασμα: η χώρα θα σέρνεται για σχεδόν άλλα δύο χρόνια και οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος θα απολαμβάνουν την άσκηση της εξουσίας. Και αμέσως μετά θα παρακολουθούν τους διαδόχους τους να προσπαθούν να ξεφύγουν από την παγίδα που τους έχουν στήσει.