Για την κυβέρνηση τα έχουμε πει εκατό φορές. Κάνει αυτό που ξέρει και αντέχει πολιτικά. Καθυστερεί τη διαπραγμάτευση, φοβούμενη το εσωτερικό πολιτικό κόστος, ενώ γνωρίζει ότι στο τέλος θα αποδεχθεί τις βασικές απαιτήσεις των δανειστών. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
Ετσι έγινε το καλοκαίρι του 2015, έτσι θα γίνει και τώρα, εφόσον ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποφασίσει να κλείσει την αξιολόγηση και να πάει παρακάτω. Κάθε άλλη εξέλιξη τον οδηγεί εκτός εξουσίας και σε περιπέτειες, τον ίδιο και τη χώρα.
Τότε γιατί καθυστερεί η αξιολόγηση; Eίναι το εύλογο ερώτημα. Η απάντηση είναι ίδια εδώ και μήνες: ο κ. Τσίπρας και η ομάδα εξουσίας που τον περιβάλλει νομίζει ότι θα περιορίσει το κόστος για τον ΣΥΡΙΖΑ, εξ ου και η προπαγάνδα ότι η δική του «αντίσταση» φέρνει μέτρα μόνο 5,5 δισεκατομμυρίων, ενώ οι προηγούμενοι έφεραν πολύ περισσότερα.
Κι ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κινείται μεταξύ υποκρισίας και εξαπάτησης (παλιά της τέχνη…), ερωτήματα προκαλεί η στάση της αντιπολίτευσης. Κυρίως της ΝΔ και δευτερευόντως του ΠΑΣΟΚ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τη μια ζητεί από τον κ. Τσίπρα να ολοκληρώσει την αξιολόγηση, επικρίνοντάς τον -σωστά- ότι καθυστερεί σκόπιμα για εσωτερικούς λόγους. Από την άλλη, όμως, τον καλεί να παραιτηθεί και να γίνουν αμέσως εκλογές. Η Φώφη Γεννηματά δεν ζητεί εκλογές, αλλά κι αυτή καλεί τον Πρωθυπουργό να παραμερίσει και να σχηματιστεί άλλη κυβέρνηση από αυτή τη Βουλή.
Για χάρη της συζήτησης, ας δεχθούμε ότι συμβαίνει το ένα από τα δύο: είτε εκλογές και άλλη κυβέρνηση (με κορμό τη ΝΔ) είτε άλλη κυβέρνηση από αυτή τη Βουλή, πάλι με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα έχει να κάνει αυτή η νέα κυβέρνηση; Ο,τι και η σημερινή.
Δηλαδή, να κλείσει αμέσως την αξιολόγηση, που δεν κλείνει ο κ. Τσίπρας. Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχθεί και το πακέτο μέτρων των 5,5 δισεκατομμυρίων (το έχει αποδεχθεί και η σημερινή) και, επιπλέον, να αποδεχθεί και το εφεδρικό των 3,5 δισεκατομμυρίων, το οποίο (υποτίθεται ότι)δεν αποδέχεται σημερινή.
Υπάρχει περιθώριο η νέα κυβέρνηση να πείσει τους δανειστές να μην επιμείνουν στη μείωση των συντάξεων και στην πώληση (σχεδόν) όλων των κόκκινων δανείων; Θα μπορέσει η νέα κυβέρνηση να αποφύγει τα νέα μέτρα-κάβα, πείθοντας εκείνη τον κ. Τόμσεν ότι θα πετύχει τους στόχους και δεν θα χρειαστούν;
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, η απάντηση «ναι, θα τα καταφέρει» δεν υπάρχει. Και το παρελθόν και το παρόν αυτό δείχνουν. Επομένως, η αντιπολίτευση δεν πρέπει να ξύνεται στη γκλίτσα του τσοπάνη. Και τσοπάνης μπορεί να είναι και ο Τσίπρας και ο Σόιμπλε με τον Τόμσεν.
Η χώρα δεν έχει ανάγκη από νέες εκλογές. Δεν γίνεται κάθε έξι μήνες να κάνει εκλογές. Η περιπέτεια του περσινού καλοκαιριού πρέπει να τους έχει κάνει όλους σοφότερους. Και τον Τσίπρα και την αντιπολίτευση.
Η παρούσα κυβέρνηση έχει υποχρέωση να ολοκληρώσει αυτό που ανέλαβε. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα είναι τυχοδιωκτισμός και εγκληματική αποφυγή ευθυνών.
Και η αντιπολίτευση; Ασφαλώς έχει υποχρέωση να επισημαίνει τις ανακολουθίες, τις ολιγωρίες και τις καθυστερήσεις της κυβέρνησης. Ομως, η καλλιέργεια της ψευδούς εντύπωσης ότι μια άλλη κυβέρνηση θα φέρει τα πάνω-κάτω και σε διαφορετική κατεύθυνση δεν οδηγεί πουθενά. Στο κάτω- κάτω ας παραδειγματιστεί από το πάθημα του κ. Τσίπρα, ο οποίος τον Δεκέμβριο του 2014 έκανε το λάθος να ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και όλα πήγαν χειρότερα.
Δηλαδή, η σημερινή αντιπολίτευση θέλει, στ’ αλήθεια, να μην ολοκληρώσει ο κ. Τσίπρας την αξιολόγηση;
Κάποια στιγμή η αλυσίδα των λαθών πρέπει να σπάσει. Και να σταματήσει η καλλιέργεια (νέων) αυταπατών.