Οπου κυριαρχεί η άγνοια παίρνει μπροστά το θυμικό. Η λογική υποχωρεί και ακούγονται απίστευτες μπούρδες. Αν προστεθούν και τα ψεύδη -κατά συνθήκην ή μη- των επιτηδείων, τότε το κοκτέιλ που φτιάχνεται είναι πολύ νόστιμο και καταναλώνεται από πολλούς αγαθούς, αφελείς και καλοπροαίρετους.
Χωρίς περικοκλάδες, λοιπόν, ας καταγράψουμε τέτοια ψεύδη των ημερών, που διακινούνται από την προπαγάνδα, επιτείνουν την άγνοια των πολλών και αποθεώνουν την κάθε λογής μπούρδα.
1. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι τα πάντα στο Μακεδονικό (ή «Σκοπιανό») ήταν το όνομα του γειτονικού κράτους, αφού «το όνομά μας είναι η ψυχή μας» και «η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική». Μάλιστα. Τώρα που αχνοφαίνεται κάποια συμβιβαστική λύση («σύνθετη» ονομασία, όπως έλεγαν μέχρι τώρα όλες οι πολιτικές δυνάμεις), το μοτίβο αλλάζει: «Δεν είναι -μας λένε- το όνομα κυρίαρχο θέμα, προέχει να εξαλειφθούν τα αλυτρωτικά των Σκοπιανών». Μάλιστα. Αν και σ’ αυτό βρεθεί μια φόρμουλα λύσης, όσοι δεν θέλουν να ζυμώσουν θα βρουν κάτι άλλο, προκειμένου να μην προχωρήσει τίποτα. Στο τέλος, κάποιοι μπορεί να ζητήσουν από τον Ζάεφ να κάνει στριπτίζ μπροστά στο Λευκό Πύργο και να του βαράει παλαμάκια ο υπερμακεδόνας Παναγιώτης Ψωμιάδης…
2. «Δεν είναι η κατάλληλη συγκυρία» να λυθεί το πρόβλημα. Δεν ήταν το 1992, αφού η εθνικιστική έξαρση κυριαρχούσε και στις δύο χώρες. Δεν ήταν το 2008, αφού απέρριψαν οι Σκοπιανοί τη σύνθετη ονομασία. Δεν είναι ούτε σήμερα που (φαίνεται ότι) την δέχονται. Αντε, να την απορρίψουμε εμείς, που την προτείναμε το 2008! Κι ας έλεγε το 1994 ο πολύπειρος Μητσοτάκης (πατήρ), σε μια έκρηξη ειλικρίνειας, ότι χωρίς σύνθετη ονομασία θα μείνει το Μακεδονία σκέτο (ακούστε τον εδώ). Eπιβεβαιώθηκε πλήρως. Σήμερα (φαίνεται ότι) διαφωνεί ο υιός Μητσοτάκης. Τα καπρίτσια της Ιστορίας…
3. «Και τι θα γίνει αν δεν λυθεί το πρόβλημα;». Τίποτα το φοβερό. Ο ήλιος θα ξαναβγεί από την Ανατολή. Οσοι αποκαλούν τα Σκόπια Μακεδονία (σκέτο), δηλαδή σχεδόν όλος ο κόσμος, θα συνεχίσουν να το κάνουν. Κι εμείς θα συνεχίσουμε να τους αποκαλούμε Μακεδονία (πρώην). Οπως θα έλεγε, δηλαδή, ο αμίμητος Βαμβακούλας, «κερδάμε παντού».
4. «Ο Νίμιτς είναι ανθέλληνας, να τον διώξουμε». Οπως κάποτε θα διώχναμε τους ανθέλληνες Μέρκελ, Σόιμπλε, Λαγκαρντ, Τόμσεν και Βελκουλέσκου. Για την ακρίβεια θα τους έδιωχναν οι αριστεροί του Τσίπρα και οι… κεντρώοι του Καμμένου. Τώρα τα περί Νίμιτς εκπορεύονται από την άλλη πλευρά, τους πάσης φύσεως δεξιούς, ακροδεξιούς και λοιπούς υπερπατριώτες.
5. «Πρώτα να πέσουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και μετά λυθεί το πρόβλημα». Κι αν δεν πέσουν (που δεν θα πέσουν από αυτό), τι να κάνουμε; Θέλει λίγο μυαλό για να καταλάβουμε την συνέχεια. Αν δεν λυθεί το θέμα, ούτε η κυβέρνηση θα πέσει και οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι ο Καμμένος, οι χρυσαυγίτες και οι «τρελοί στρατηγοί», που θα έχουν επιβάλλει τον «ανένδοτό» τους. Και το πρόβλημα θα το κληρονομήσει η επόμενη κυβέρνηση. Ποιος τη χάρη της….
6. «Να κάνουμε δημοψήφισμα». Με ποιο ερώτημα; «Θέλετε τη λέξη Μακεδονία στην ονομασία της ΠΓΔΜ;». Αποτέλεσμα: 100% ΟΧΙ. Ε και; Το δημοψήφισμα του 2015 έβγαλε 62% ΟΧΙ. Ποιος Ευρωπαίος, Αμερικανός κ.τ.λ. επηρεάστηκε και άλλαξε τις θέσεις του; Κανένας. Ο Τσίπρας πήρε το ΟΧΙ και το έκανε το ΝΑΙ. Κάτι τέτοιο θα υποχρεωθεί να κάνει η επόμενη κυβέρνηση. Όπως έκανε ο Καραμανλής το 2008, που είχε για παρακαταθήκη το «ΟΧΙ σε όλα» του 1992. Μπορεί στο δημοψήφισμα να βάλουμε και δεύτερο ερώτημα: «Θέλετε να ονομάσουμε τα Σκόπια Βαρντάρσκα;». Αποτέλεσμα 100% ΝΑΙ. Θρίαμβος. Θα έχουμε θριαμβεύσει μεταξύ μας. Ο κυρίαρχος λαός θα έχει επιβάλλει τη θέλησή του. Με μια μικρή λεπτομέρεια: οι άλλοι θα εξακολουθούν να τους αποκαλούν Μακεδόνες κι εμείς, έμπλεοι εθνικής υπερηφανείας, πρώην Μακεδόνες. Ευτυχώς, θα γλιτώσουμε από τέτοιους θριάμβους, γιατί κανένας νουνεχής δεν ζητάει δημοψήφισμα.
7. «Ο λαός μίλησε στο πρωτοφανές συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης» (το ίδιο θα μιλήσει και στην Αθήνα). Πόσος ήταν ο λαός αυτός; Από 500 έως 800 χιλιάδες, ανάλογα με το ποιος εκ των οργανωτών μιλούσε. Στην Αθήνα ακούμε ήδη για μερικά εκατομμύρια. Η πλειοδοσία άρχισε. Ο ένας προβλέπει ένα εκατομμύριο. Τι ματζίρικα πράγματα είναι αυτά; Ηρθε ο άλλος να τον διορθώσει. Μέχρι την Κυριακή θα πάμε πεντέξι εκατομμύρια. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ψεύδος που κυκλοφορεί. Πρωτοφανείς ήταν οι συγκεντρώσεις που οργάνωσε στη δεκαετία του ’80 το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου στο Σύνταγμα, στο Πεδίον του Αρεως και στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Κατά κοινή ομολογία, οι μεγαλύτερες που έχουν γίνει ποτέ. Πόσο ήταν το πλήθος που μαζευόταν; Σε μία από αυτές, την ώρα που ο εκφωνητής παραληρούσε από τα μεγάφωνα «βούλιαξε η Αθήνα από ένα εκατομμύριο λαού», ρώτησα τον βασικό οργανωτή τους: «Πόσοι στ’ αλήθεια έχουν μαζευτεί;». Η απάντησή του με έκανε να καταλάβω την πραγματικότητα πέρα από την τηλεοπτική εικόνα: «Ο,τι ακούς να το διαιρείς τουλάχιστον δια πέντε». Την αλήθεια αυτή επιβεβαίωσα πολλές φορές αργότερα. Συγκέντρωση με συμμετοχή μεγαλύτερη από 200 χιλιάδες ανθρώπους δεν έχει γίνει ποτέ στη Μεταπολίτευση.
8. «Δεν είναι ακραίοι όλοι όσοι πάνε στα συλλαλητήρια». Προφανώς, ισχύει. Υπάρχουν και πολλοί καλόπιστοι ή αφελείς. Όμως, δεν ισχύει το αντίστροφο. Οτι, δηλαδή, δεν μπορούν να συγκεντρωθούν πολλές χιλιάδες ακραίοι. Για να μην υπάρχουν αυταπάτες, η Χρυσή Αυγή πήρε στις τελευταίες εκλογές σχεδόν 400 χιλιάδες ψήφους και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες σχεδόν 300 χιλιάδες.
9. «Στα συλλαλητήρια εκφράζεται ο πατριωτισμός όλων των Ελλήνων. Απόδειξη ότι θα το χαιρετίσει και ο Μίκης Θεοδωράκης». Το μόνο που φαίνεται καλό είναι ότι στο συλλαλητήριο της Αθήνας ο Μίκης δεν θα καπελωθεί από το εύηχο «γυφτοσκοπιανοί» τρελών στρατηγών. Ελπίζουμε να μην ακούσει και το χρυσαυγίτικο «αλήτες – προδότες – πολιτικοί». Κατά τα άλλα, η προσφορά του Μίκη είναι τόσο μεγάλη που του συγχωρούμε τα κατά καιρούς λάθη του. Ας παραβλέψουμε αυτό που θα λέγαμε σε άλλη περίπτωση «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».
10. Ενας άλλος πολύπειρος πολιτικός, που έχει γευτεί συλλαλητήρια και αξίζει να προσεχθεί η άποψή του, λέει αυτά.
Αντί επιλόγου, αυτό που έγραψε πριν από 24 αιώνες ο Ευριπίδης: «Συν όχλω αμαθία πλείστον κακόν» (η αμάθεια μαζί με τον όχλο είναι η πιο μεγάλη πληγή).