«Μια από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου» λέει ο Σωκράτης στον Γλαύκωνα στην Πολιτεία του Πλάτωνα (347).
Ομως η ανάδειξη στον χώρο της πολιτικής είναι δύσκολη υπόθεση. Απαιτεί ιδιαίτερη προσπάθεια ειδικά αν δεν είσαι από πολιτικό τζάκι, δεν είσαι από πλούσια οικογένεια, αν δεν έχεις χρηματοδότες, αν η ηθική σου δεν σου επιτρέπει εκπτώσεις, αν δεν λες «ναι σε όλα», αν δεν αναλώνεσαι στον παραγοντισμό, αν δεν υπερτερεί ο ναρκισσισμός του ουμανισμού σου.
Η Σοφία Ζαχαράκη είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις: που βρέθηκε στον χώρο της πολιτικής στηρίζοντας τις ιδέες της, όχι αναζητώντας εξουσία ή χρήμα. Από αφοσίωση και όχι από ματαιοδοξία. Από ειλικρινή διάθεση συνεισφοράς και όχι από ψώνιο. Ως ένας άνθρωπος που έχει δουλέψει στον χώρο της εκπαίδευσης κάνοντας τους μαθητές της να αγαπήσουν τη γνώση, όχι ως ανεπάγγελτη του κομματικού σωλήνα. Επιμένοντας στην ουσία και όχι στην επιφάνεια. Δεν έχει εξαργυρώσει προσωπικά γραμμάτια, αλλά έχει δουλέψει χρόνια σιωπηλά στο περιθώριο της πολιτικής κάνοντας πολύ λάντζα στο ισόγειο την ώρα που άλλοι έψαχναν το ασανσέρ για να ανέβουν τους ορόφους του κομματικού συστήματος.
Ούσα γυναίκα, νέα, αυτοδημιούργητη και με καλές σπουδές είχε τη δυνατότητα από πολύ νωρίς να παίξει το παιχνίδι σύμφωνα με τους «κανόνες πολλών άλλων», ωστόσο δεν το έκανε. Επέμεινε στον δικό της δρόμο που την έφερε τελικά, μετά από πολύ δουλειά υποδομής, στη θέση της αναπληρώτριας εκπροσώπου της ΝΔ.
Εχετε δίκιο. Δεν είμαι αντικειμενικός. Την γνωρίζω πολλά χρόνια και ξέρω τον δρόμο που έχει διανύσει για να μπορεί να έχει την πολιτική όχι ως ασφυκτικό μονόδρομο καριέρας, αλλά ως προσωπική επιλογή ενός πραγματικά άξιου και ακέραιου ανθρώπου.
Δεν θα μπω στη νομική ουσία της υπόθεσης, ας την κρίνουν εκείνοι που είναι αρμοδιότεροι εμού, ούτε στην πολιτική. Οφείλω όμως να διαπιστώσω ότι αυτή η μήνυση εναντίον της και το όλο σκηνικό που στήθηκε χθες βράδυ, είναι μια ακόμη απόδειξη ότι το «σύστημα» είναι σκληρό με όσους διαφέρουν συνολικά στο ήθος και την ποιότητα. Γι’ αυτό και τα βάζει με εκείνους οι οποίοι μόνο και μόνο που υπάρχουν, αναδεικνύουν τη διαφορά. Φέρνουν στον νου τα λόγια του Σωκράτη στον Γλαύκωνα, περιγράφοντας την ιδανική Πολιτεία. Απέχουμε πολύ από το να φτάσουμε εκεί. Γι αυτό και ανεξαρτήτως της συγκεκριμένης υπόθεσης θεωρώ ότι χρειαζόμαστε περισσότερους πολιτικούς με τα χαρακτηριστικά της Ζαχαράκη και όχι της άλλης πλευράς.