Μεταξύ εξουσίας και κοινωνίας υπάρχει πάντα ένα περίεργο παιχνίδι «ανταποδοτικής υστερίας». Ένα ιδιαίτερο «πάρε δώσε» χορταστικής σημειολογίας που έχει σαν στόχο να διατηρήσει την διέγερση των μύθων στο θυμικό.
Αυτό βέβαια, δεν ισχύει με όλους. Ποιος ασχολείται τώρα, στη Δανία με την ονομασία του αεροδρομίου της Κοπεγχάγης; Αρκεί να είναι λειτουργικό, καθαρό και ασφαλές. Αντίθετα, όσο πιο νότια και ανατολικά κινείσαι, τα ονόματα αρχίζουν να παίζουν άλλο ρόλο στη «φτερωτή» συνείδηση των ανθρώπων. Για παράδειγμα, δεν υπήρξε ποτέ καμία μαζική αντίδραση από πολίτες επειδή οι τουαλέτες στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης –πριν από την Fraport- ανέδυαν, προς τα έξω, μία έντονη οσμή ούρων. Αν όμως, κάποιος τολμούσε να αλλάξει το όνομα, το συλλαλητήριο δεν το γλιτώναμε…
Για να δούμε τώρα, τι συμβαίνει με τους αδερφούς Σκοπιανούς και το δικό τους αεροδρόμιο. Ένα κτίριο που έχει με τεράστια γράμματα στη μετώπη του το «Alexander the Great» . Η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μετονομασίας του κρατικού αερολιμένα των Σκοπίων από «Μέγας Αλέξανδρος» σε «Μητέρα Τερέζα», η οποία γεννήθηκε στην πρωτεύουσα της ΠΓΔΜ. Η πληροφορία δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί αλλά κάτι θα ξέρουν στη Φρανκφούρτη και το γράφουν.
Διάβασα αρχικά, την είδηση με ανακούφιση και ικανοποίηση. Αφού όμως, πέρασε λίγη ώρα, άρχισαν να με απειλούν σκοτεινές σκέψεις. Θα το ονομάσουν άραγε «Μητέρα Τερέζα» (Αλβανή μοναχή που γεννήθηκε στα Σκόπια) ή μήπως ετοιμάζουν νέο χτύπημα εναντίον μας και προωθούν στρατευμένα δημοσιεύματα;
Και σκέφτηκα τι θα έκανα εγώ, αν ήμουν στη θέση τους, για να καταφέρω ένα πιο καίριο χτύπημα στους μισητούς γείτονες. Κάτι αναπάντεχο, απρόσμενο, κάτι που θα τους αιφνιδίαζε εντελώς. Θα ονόμαζα το αεροδρόμιο των Σκοπίων «Γέρων Παΐσιος»! Αφήνοντας έτσι πίσω, την εμμονή στην αρχαιολατρία –το κέντρο της πόλης είναι γεμάτο από κιτς αγάλματα- θα ανανέωνα αναδρομικά τον αλυτρωτικό επεκτατισμό μου. Θα επέλεγα, στη θέση τους, κάτι από το σύγχρονο «πάνθεον» των Ελλήνων, ένα πανίσχυρο «σημαίνον» από την σημερινή «ελληνική παράδοση», για να τους (μας) χτυπήσω εκεί που πονάνε (-άμε) περισσότερο…
Με το «Μακεδονικό» είναι βέβαιο ότι δεν θα ξεμπλέξουμε ούτε αυτή τη φορά, εύκολα. Κάποτε, κάποιος… νόμιζε ότι σε δέκα χρόνια, κανείς δεν θα ασχολούνταν με το ζήτημα αλλά τελικά πέρασαν σχεδόν, τριάντα. Από τη στιγμή όμως, που τη χώρα δεν την κυβερνούν πολιτικοί αλλά «υπερεθνικά» δίκτυα, μπορεί να περιμένουμε μερικές δεκαετίες ακόμα. Μοναδική λύση είναι μάλλον η ένωση της Ευρώπης αλλά έχουμε καιρό…
Κακώς βέβαια, τους βάζω ιδέες αλλά η ανησυχία μου είναι έντονη. Το «Γέρων Παΐσιος» πάντως, είναι πάρα πολύ εύστοχο και εμβληματικό για μία περιοχή των Βαλκανίων όπου σίγουρα –λόγω Αγίου Όρους- θα υπάρχουν κοινές αναφορές στον συγκεκριμένο Άγιο. Είμαι βέβαιος ότι και στα Σκόπια και στη Μακεδονία, υπάρχουν άνθρωποι που τον αγαπούν και τον λατρεύουν.
Ας ελπίσουμε ότι οι σκέψεις μου είναι μόνο «εφιαλτικές» και δεν θα υπάρξουν νέες και πιο επικίνδυνες διεκδικήσεις από τους γείτονες. Εν αναμονή λοιπόν, των εξελίξεων στην ονομασία του αεροδρομίου τους και πάντα ελπίζοντας ότι δεν θα περιπλέξει περισσότερο τα πράγματα…