Θυμάμαι, τη δεκαετία του ’90, όταν πήγαινες στο ψιλικατζίδικο να αγοράσεις σερβιέτες, σού τις τύλιγαν. Να μη φαίνονται. Γιατί, τι ντροπή η περίοδος!
ΠΕΡΙΟΔΟΣ.
Ας την πούμε τη λέξη, γιατί κι αυτή, ακόμη περισσότερο τω καιρώ εκείνω, ήταν ταμπού. «Κατέβηκαν οι Ρώσοι» θυμάμαι έλεγαν οι συμμαθήτριές μου για να απαλλαγούν από τη γυμναστική, με αμφίβολο αποτέλεσμα. Ηταν δε τόσο αμήχανο για τους άνδρες γυμναστές των μαθητικών μου χρόνων το άκουσμα της φράσης «κύριε, έχω περίοδο και πονάω, δεν μπορώ να κάνω γυμναστική» που ήταν κι η μόνη τακτική με σίγουρα αποτελέσματα, αν ήθελες να γλιτώσεις το μάθημα. Συνταγή δοκιμασμένη.
Κι έπειτα, στην εκκλησία. Αν έχεις περίοδο, είσαι ακάθαρτη (;).
Γενικώς και για να μη μακρυγορώ, αν έχεις γεννηθεί γυναίκα, μαζί με το προπατορικό αμάρτημα που μας βαραίνει όλους ανεξαιρέτως, έχεις και την πρόσθετη ντροπή της φύσης σου.
Κι είναι κι άλλα πολλά αντίστοιχα. Το στήθος για παράδειγμα. Να μην διαγράψει η μπλούζα σου, να μην ρηγήσεις και φανεί γιατί δεν είναι σωστό. Να βρίσκεις τρόπο, με λίγα λόγια, να καμουφλάρεις τη φύση σου γιατί «δεν κάνει». (Εκτός βέβαια κι αν θέτεις τη φύση σου στην υπηρεσία του αισθησιασμού. Αν καλείσαι να παίζεις ρόλο διεγερτικού. Τότε, εντάξει. Τότε δείξε μας τα κάλλη και τις καμπύλες σου και μετά σκεπάσου).
Επιστρέφοντας στα της περιόδου πάντως, το πρόβλημα δεν περιορίζεται στην Ελλάδα. Το στίγμα της εμμήνου ρύσεως είναι φαινόμενο διαπολιτισμικό και διαχρονικό (ενδεικτικά εδώ)
Ποια δεν έχει προσεγγίσει, με ύφος συνωμοτικό, γυναίκα συνάδελφό της για να ρωτήσει ψιθυριστά: «Μήπως έχεις σερβιέτες;» Ποια δεν έχει περάσει αγωνία επειδή λερώθηκε ή φοβόταν μη λερωθεί; Ποια δεν έχει χώσει στην τσέπη το ταμπόν για να φτάσει στο μπάνιο του γραφείου, περίπου σα να κουβαλά κάνα μυστικό του κράτους; Αν δεν σας έχει συμβεί τίποτε από τα τρία, υποκλίνομαι. Κυρία μου, είστε το είδωλό μου!
Η περίοδός μας είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο και πρέπει να σταματήσουμε να ντρεπόμαστε για αυτήν. Και θα βοηθούσε, ίσως, αν κατ’ αρχάς λέγαμε τα πράγματα με τo όνομά τους.
ΥΓ: Κοίτα τώρα πλάκα! Μόλις έπεσε το μάτι μου σε ένα άρθρο για την κακοκαιρία «Ωκεανίς». Ο τίτλος που συνοδεύει την ανάρτηση από γνωστό free press στο Facebook; «Κυκλοθυμική σαν γυναίκα».
Αν δεν υπήρχε το ταμπού που λέγαμε, κόβω το χέρι μου πως ο/η συντάκτης θα κόλλαγε κι ένα «με περίοδο» στο τέλος της φράσης…