Σύμφωνα με δημοσίευμα της Τelegraph, η Ευρωπαϊκή Ενωση ετοιμάζεται για εφαρμογή νέων κανονισμών που θα προβλέπουν μεταξύ άλλων, νέο όριο ηλικίας στη χρήση των social media, ανεβάζοντας την ηλικία στα 16 από 13 που είναι τώρα. Εως τώρα, τα social media, συμπεριλαμβανομένων των Facebook, Instagram, Twitter, Snapchat και Google, έχουν κατώτατο όριο ηλικίας τα 13 έτη, όπως ορίζει η νομοθεσία.

Η είδηση δεν μπορεί παρά να είναι καλή, αν σκεφτεί κανείς τη «ζούγκλα» που επικρατεί στο διαδίκτυο και την παντελή έλλειψη μέτρου στους νέους. Από την άλλη, φοβάμαι ότι θα πρόκειται μάλλον για νόμους οι οποίοι αν δεν ληφθούν μέτρα εφαρμογής τους, πολύ γρήγορα θα καταστρατηγηθούν. Αλλωστε και σήμερα, υπάρχουν χρήστες κάτω των δεκατριών ετών, με την ανοχή ή την άγνοια των γονέων.

Εκείνο που θα μπορούσε να συμβεί θα ήταν η ανάληψη ευθύνης από τον γονέα με διάφορους τρόπους που η τεχνολογία μπορεί να έχει στη διάθεσή του. Για παράδειγμα, θα μπορούσε η εγγραφή, να απαιτεί υπεύθυνη πιστοποίηση στοιχείων με ταυτότητα για όλους, όπως ακριβώς γίνεται και τώρα, σε ειδικές περιπτώσεις.

Σε κάθε περίπτωση, οι κανόνες δίνουν όρια. Και τα όρια ενισχύουν την ελευθερία, αφού αισθητοποιούν στόχους και πεδία δράσης. Φτάνει όμως αυτό; Είναι αρκετό μέτρο για να μπει τάξη σε ένα «παράλληλο σύμπαν», όπου η χρήση, οι εντυπώσεις και τα συναισθήματα ορίζονται με άλλους κανόνες από αυτούς που η πραγματικότητα υπαγορεύει;

Kαλοί οι νόμοι αλλά πάντα η παιδεία παίζει τον σπουδαιότερο ρόλο. Γιατί είναι ο μόνος μηχανισμός που αποδίδει μακροχρόνια και σίγουρα αποτελέσματα. Και ηλεκτρονική παιδεία στα σχολεία δεν υπάρχει. Ούτε στην Ελλάδα αλλά ούτε και στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Δεν λειτουργεί δηλαδή, μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία ένας μηχανισμός ή ένα πλαίσιο μαθημάτων με τα οποία ο μαθητής θα αποκτά συνείδηση, ωριμότητα και προσωπική ευθύνη για τη χρήση της τεχνολογίας. Αλλο το μάθημα της πληροφορικής και άλλο η ηλεκτρονική αγωγή. Αυτή που δίνει τη δυνατότητα  στους νέους να βάλουν μόνοι τους το περίγραμμα της σχέσης τους με τα social media και να αποφύγουν την άσκοπη εθιστική χρήση.

Κι εδώ, όπως και σε όλα τα καινούρια που ο πολιτισμός φέρνει στον άνθρωπο, χρειάζεται η προσωπική ατομική ευθύνη. Κι αυτή δεν ορίζεται από νόμους αλλά κατακτιέται αργά και μεθοδικά από συστήματα και θεσμούς. Από κουλτούρα και συνήθεια πάνω στο αντικείμενο δράσης.

Γενικότερα, η ΕΕ οφείλει να εμπνευστεί ένα γενικότερο πλαίσιο προστασίας των νέων απέναντι στην τεχνολογία και στις νέες προκλήσεις. Ένα σχέδιο που δεν θα απαγορεύει αλλά θα κατευθύνει μέσα από ένα κοινό ευρωπαϊκό σύστημα αγωγής την ηλεκτρονική χρήση  προς τον πολιτισμό και την αξία της γνώσης.

Ο καινούριος κόσμος που αναπτύσσεται πρέπει να προσαρμοστεί στον πραγματικό και όχι να αυτονομηθεί καταργώντας τον. Αυτό έχουμε χρέος να προσέξουμε. Και με θεσμούς αλλά κυρίως, με προσωπικές αρχές και αξίες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News