Το 2013 ο ΣΥΡΙΖΑ, προσθέτει τη λέξη «ριζοσπαστική» στο όνομά του και κάνει το πρώτο του συνέδριο. Παράλληλα απευθύνει ένα ερωτηματολόγιο στη νεολαία του κόμματος. Ο προσανατολισμός του είναι ξεκάθαρος καθώς περιλαμβάνει ερωτήσεις για καταλήψεις σε συμβολικούς χώρους, για οργανωμένες κλοπές σε αλυσίδες super market και αναδιανομή των προϊόντων σε πολίτες (σ.σ.: που ονομάζονται «αντισυμβατικές ακτιβιστικές δράσεις»), για συμμετοχή σε πορείες στις οποίες εκδηλώνονται βίαια επεισόδια, κοκ.
Είναι προφανές ότι το συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο μοιάζει με σκηνές από τα «προσεχώς» των επόμενων χρόνων. Όσοι αρέσκονται να χρησιμοποιούν συχνά την λέξη «ανομία» θα μπορούσαν να πουν – χωρίς να έχουν απολύτως άδικο – ότι πρόκειται για ένα κλείσιμο του ματιού στους λεγόμενους «μπαχαλάκηδες». Για μια επιβεβαίωση του κομματικού DNA. Εξάλλου, όταν συμπεριλαμβάνεις σε ένα ερωτηματολόγιο τις εφόδους σε super market, όποιες κι αν είναι η απαντήσεις, το μήνυμα παραμένει ίδιο: ότι το συζητάς. Δηλαδή ότι δεν το θεωρείς και τόσο κακό. Ή όπως θα έλεγαν και οι ίδιοι, ότι το θεωρείς «νομιμοποιημένο ηθικά».
Λένε ότι «αν δεν μπορείς να αντέξεις την απάντηση, μην κάνεις την ερώτηση». Τι θα έκανε δηλαδή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που εκείνη την περίοδο βάδιζε με αέρα προς την εξουσία αν η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων τάσσονταν π.χ. υπέρ των «απαλλοτριώσεων» στα Super Market; Θα το ενέτασσε στο επίσημο πρόγραμμά του; Κάθε φορά που συνέβαινε μια τέτοια επιδρομή θα έβγαζε δήθεν καταδικαστικές ανακοινώσεις με πάρα πολλά «αλλά»;
Το χειρότερο όμως είναι ότι τρία χρόνια μετά, αυτό το συγκεκριμένο στιγμιότυπο μοιάζει πλέον κωμικό. Σαν μια ακόμα συλλογική εφηβική φαντασίωση που στράβωσε. Γιατί όταν είσαι νεολαίος του ΣΥΡΙΖΑ και σε συγκινούν οι «ρομπέν των super market» όταν γίνεσαι κυβέρνηση φροντίζεις να κάνεις τα προϊόντα πιο φτηνά. Δεν διορίζεις την οικογένεια του γραμματέα φορολογώντας μετά τα μπλοκάκια και αυξάνοντας τον ΦΠΑ για να καλύψεις το κόστος. Και αυτό είναι το μόνο πραγματικό επιχείρημα. Όλα τα άλλα ανήκουν στη σφαίρα της ηθικολογίας.
Και το κακό με την ηθικολογία είναι ότι τους βολεύει όλους. Και αυτούς που ανατριχιάζουν στην ιδέα της «ανομίας» και αυτούς που οραματίζονται κοινωνικούς αγώνες. Δηλαδή για λαϊκή κατανάλωση στα social media.