Για όσους διαβάζουν μέσα (ή κάτω) από τις γραμμές όσων λέγονται, καμιά φορά η «πρόβλεψη» των εξελίξεων είναι εύκολη. Οσο κι αν ο ισχυρισμός αυτός φαίνεται υπερβολικός ή και υπερφίαλος («μα είναι δυνατόν να κάνεις προβλέψεις σε μια χώρα που τα πάντα αλλάζουν κάθε μέρα;»), τα πράγματα μπορεί να είναι σχετικά απλά. Και τα (σχεδιαζόμενα) γεγονότα από τώρα έως το φθινόπωρο του 2018 να είναι προβλέψιμα.
Πώς προκύπτουν όλα αυτά; Από μία ενημέρωση που έκανε ένα ανώτερο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την (σχεδιαζόμενη) πορεία της Ελλάδας τους επόμενους, τουλάχιστον δέκα, μήνες. Ο σχεδιασμός αυτός έχει συμφωνηθεί με την κυβέρνηση, αλλά έχει ενημερωθεί και ο αρχηγός της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης. Αυτό σημαίνει ότι οι δύο μεγαλύτερες πολιτικές δυνάμεις γνωρίζουν από τώρα τι θα συμβεί στη χώρα μέχρι τις επόμενες εκλογές, οι οποίες πιθανότατα θα έχουν γίνει μέχρι του χρόνου τέτοιες μέρες.
Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτούς τους σχεδιασμούς, θα συμβούν τα εξής:
– Πρώτον, η τρέχουσα τρίτη αξιολόγηση επί της ουσίας έχει σχεδόν τελειώσει. Αυτό έχει προεξοφληθεί από τους δανειστές, τουλάχιστον τους Ευρωπαίους. Δεν υπάρχουν σοβαρά εμπόδια. Η κυβέρνηση Τσίπρα έχει αποδεχθεί όλες τις απαιτήσεις τους, έχει ψηφίσει ήδη τα δύσκολα μέτρα και οι Βρυξέλλες δεν θα θέσουν εμπόδια σε κάποιους «φιλολαϊκούς» σχεδιασμούς της. Αυτό σημαίνει ότι σύντομα θα μοιραστεί, με τις ευλογίες τους, ένα κομμάτι από το «πλεόνασμα».
– Δεύτερον, τον Αύγουστο του 2018 λήγει το ισχύον Μνημόνιο και δεν πρόκειται να υπογραφεί νέο, τουλάχιστον με τη μορφή που τα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Για τον απλούστατο λόγο ότι καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν είναι διατεθειμένη να δώσει στην Ελλάδα νέα δάνεια με τη μορφή και τα επιτόκια που έχουν δοθεί μέσω των κλασικών Μνημονίων.
– Τρίτον, αυτό σημαίνει ότι τον Αύγουστο του 2018 θα έχουμε «καθαρή έξοδο» από το Μνημόνιο και έτσι «τελειώνει η εποχή των Μνημονίων», που διατυμπανίζουν Τσίπρας και Καμμένος; Η αλήθεια, όπως την προσδιόρισε ο ανώτερος αυτός κοινοτικός αξιωματούχος, έχει ως εξής. «Καθαρή έξοδος», δηλαδή χωρίς υποχρεώσεις της Ελλάδας, δεν μπορεί να γίνει, διότι δεν είναι βέβαιο ότι θα την «εγκρίνουν» οι αγορές, από τις οποίες η Ελλάδα πρέπει στο εξής να βρίσκει όλα τα δανεικά που θα έχει ανάγκη.
– Τέταρτον, αυτό σημαίνει ότι η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές θα είναι «εγγυημένη» από τους δανειστές, μέσω κάποιας «προληπτικής πιστωτικής γραμμής». Ο,τι, δηλαδή, είχε σχεδιασθεί να γίνει και το 2014, αλλά ανατράπηκε, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε εκλογές και ο Τσίπρας φανταζόταν ότι θα αλλάξει την Ευρώπη. Δηλαδή χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια αριστεροδεξιάς «αντίστασης» στην αρχή και «προσαρμογής»(ή «υποταγής») στη συνέχεια, για να επιστρέψουμε στο 2014.
– Πέμπτον, η λύση που θα δοθεί θα είναι «υβριδική»(όπως την αποκάλεσε ο ευρωπαίος αξιωματούχος), ακριβώς επειδή δεν έχει εφαρμοστεί σε άλλη παρόμοια περίπτωση. Αυτό σημαίνει δύο τινά: από τη μία ότι η έξοδος από το Μνημόνιο δεν θα είναι καθαρή (θα συνεχιστεί η στενή παρακολούθηση) και από την άλλη δεν θα υπογραφεί νέο Μνημόνιο σαν κι αυτά που γνωρίσαμε.
Η λύση αυτή θα επιτρέπει στον κ. Τσίπρα να λέει «εγώ σας έβγαλα από τα Μνημόνια» και «έδωσα λύση για το χρέος» (κάποια ρύθμιση θα έχει γίνει πριν από τη λήξη του ισχύοντος Μνημονίου, ώστε να ικανοποιηθεί και το ΔΝΤ) και στην αντιπολίτευση να τον κατηγορεί ότι «έχει δέσει τη χώρα χειροπόδαρα» με τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα.
Κάπως έτσι θα οδηγηθεί η χώρα στις επόμενες εκλογές. Οι οποίες δεν μπορεί να γίνουν μετά το επόμενο φθινόπωρο, αν ο κ. Τσίπρας θέλει να εκμεταλλευθεί την «έξοδο από τα Μημόνια». Εκτός αν δει ότι αυτό το γεγονός δεν (θα) πείθει αρκετούς ψηφοφόρους και η εκλογική ήττα θα είναι αναπότρεπτη και μεγάλη. Οπότε θα εξαντλήσει και την τελευταία ημέρα παραμονής στην εξουσία και οι εκλογές θα γίνουν τον Οκτώβριο του 2019.