Το «Βινύλιο» του Κανάκη δεν είναι κάτι που δεν έχουν ξαναδεί, στην Αμερική. Εκεί, αποτελούν συχνό φαινόμενο οι εκπομπές με ταυτόχρονη μετάδοση σε τηλεόραση και ραδιόφωνο, και με απευθείας διάδραση με το κοινό μέσω των σόσιαλ μίντια. Στην ελληνική τηλεόραση βέβαια δεν είχαμε ξαναδεί τηλεοπτικό-ραδιοφωνικό σόου, μέχρι που ο Αντώνης Κανάκης μαζί με τη γνωστή παρέα του, τον Γιάννη Σερβετά, τον Χρήστο Κιούση και τον Στάθη Παναγιωτόπουλο, και με μια νέα προσθήκη, τη Βερονίκη, αποφάσισαν να μας εισάγουν στη φιλοσοφία του παραπάνω κόνσεπτ.
Κάθισαν γύρω από ένα τραπέζι και φορώντας ακουστικά, δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα που μοιάζει περισσότερο με αληθινή παρέα, παρά με τηλεοπτικό πάνελ. Στο «Βινύλιο» είναι όλα αντι-τηλεοπτικά, τουλάχιστον με την έννοια που έχουμε συνηθίσει να ορίζουμε το αντι-τηλεοπτικό. Δεν εκβιάζεται τίποτα, όπως συχνά συμβαίνει στην τηλεόραση, σε μια προσπάθεια ν’ αποδείξουν ότι αυτό που κάνουν αξίζει να βρίσκεται εντός της οθόνης. Η παρέα του «Βινυλίου» έχει μια ήσυχη δύναμη και μια αυτοπεποίθηση ότι αυτό που παρουσιάζει είναι ωραίο κι ότι έτσι πρέπει να είναι η τηλεόραση.
Ναι, είναι ωραίο. Εχει μια αισθητική και μια σοβαρότητα που δεν βλέπουμε συχνά στους δέκτες μας. Δείχνει πράγματα που δεν τους δίνουν θέση στην τηλεόραση και τα βλέπεις κυρίως στο Ιντερνετ. Έχει παρουσιαστές με φυσιολογικές αντιδράσεις, που δεν θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι περνάνε σούπερ ουάου και τέλεια. Και είναι μια εκπομπή γλυκόπικρη, σε κάνει να γελάς αλλά μερικές φορές σε κάνει και να δακρύζεις, όπως η πραγματική ζωή.
Μπορεί να πετύχει άραγε μια τέτοια εκπομπή στην Ελλάδα, όπου τρισάθλια ριάλιτι, όπως το «Power of Love», βαράνε 20ρια στην τηλεθέαση; Μπορεί ο Κανάκης και η παρέα του να κάνουν τον τηλεθεατή να απαρνηθεί το «Survivor» ή τους παίκτες που ξεκατινιάζονται στο «Master Chef»; Κι αν δεν μπορεί να φέρει στη συχνότητα του «Βινυλίου» τον ριαλιτοκαμένο τηλεθεατή, μπορεί να φέρει έναν νέο; Μπορεί δηλαδή να προσελκύσει νέο κοινό, ας πούμε εκείνο που έχει απαρνηθεί την τηλεόραση και βλέπει μόνο YouΤube και ξένες σειρές;
Η αλήθεια είναι ότι και το «Βινύλιο» δεν ξεκίνησε με καμιά φοβερή φόρα. Η πρεμιέρα του σημείωσε μονοψήφια νούμερα και απ’ ότι είδα, στη συνέχεια κατάφερε ν’ ανέβει λίγο πάνω απ’ το δέκα, που οριοθετεί ένα αξιοπρεπές επίπεδο για μια τηλεοπτική εκπομπή (φαντάζομαι βέβαια όχι τόσο ικανοποιητικό για ένα τηλεοπτικό σταθμό όπως ο ΑΝΤ1). Και παρά το γεγονός ότι στα σόσιαλ μίντια η εκπομπή μπαίνει στα trends και τα σχόλια είναι διθυραμβικά, τουλάχιστον μέχρι στιγμής αυτό δεν αποτυπώνεται στις μετρήσεις. Δεν αποτυπώνεται γιατί είμαστε εθισμένοι στο τρας και στην τηλεοπτική σαβούρα.
Η συνέχεια αυτής της εκπομπής και τα νούμερα που θα σημειώσει, θα αποδείξουν πόσο σοβαρή είναι η κατάστασή μας κι αν είναι μη αναστρέψιμη. Μακάρι να βγω ψεύτρα, αλλά πιστεύω ότι το «Βινύλιο» είναι καταδικασμένο να πνιγεί μέσα στο βούρκο της τρασαδούρας που καταναλώνουμε.
ΥΓ. Ενας φίλος, που αυτή τη στιγμή κάνει μια εκπομπή πολιτισμού, με θέατρο, με λογοτεχνία, με νέα πρόσωπα κτλ., μια πολύ ωραία προσπάθεια μεν που πάει άπατη δε, μου έλεγε ότι μια μέρα, το γύρισαν λίγο στο γκόσιπ και αμέσως ανέβηκαν τα νούμερά τους.