Το βασικό πρόβλημα που είχε ο Ντέιβιντ Κάμερον με την Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν η διάσωση του City από τη μαθηματικώς βέβαιη «υφαρπαγή» του από την Φρανκφούρτη, λόγω των συνεχώς αυξανόμενων περιορισμών, ελέγχων κ.ο.κ. που επιβάλει το Βερολίνο. Πέτυχε να το διασώσει με την συμφωνία του περασμένου Φεβρουαρίου Βρετανίας – ΕΕ και με αυτό το δεδομένο προχώρησε στο αυτοκτονικό δημοψήφισμα, χωρίς να υπολογίσει τον «ξενοδόχο» και έχασε διπλά. Διότι, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ μεταξύ άλλων είπε ότι η σχετική συμφωνία παύει να ισχύει.
Ομως, το City εκτός ΕΕ είναι άλλο πράγμα, όπως μπορεί να το αντιλαμβάνονται και να σκέφτονται οι Κινέζοι ή οι Ρώσοι και κάποιοι άλλοι (θα δούμε ποιοι εν καιρώ). Το City, ναυτιλιακό, ασφαλιστικό, χρηματιστηριακό, τραπεζικό και ό,τι άλλο είναι τέλος πάντων, θα περάσει την κρίση του.
Αλλά εδώ υπάρχει μια ευκαιρία για τα ελληνικά συμφέροντα, εφοπλιστικά, τραπεζικά κλπ. Είναι η παλιά ιδέα του αείμνηστου Θόδωρου Καρατζά που είχε οραματιστεί ένα City στη Δραπετσώνα, ιδέα που η τεχνολογία της πληροφορικής και της συμμετοχής της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ καθιστούσε τότε εφικτή.
Υπενθυμίζεται ότι ο ελληνικός και ο κυπριακός εφοπλισμός του Λονδίνου έχουν δεχθεί συχνά φορολογικές απειλές από τη Ντάουνινγκ Στριτ και κάποια στιγμή, ίσως, θα χρειαστεί να μετακομίσουν. Επί της ουσίας, ένα διεθνές διαιτητικό ναυτιλιακό δικαστήριο μας λείπει από τις πολύπλοκες «υποδομές», όλα τα άλλα γίνονται.
Η ιδέα της άμεσης δημιουργίας μιας Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών και Υπηρεσιών στον Πειραιά είναι ισχυρή όχι μόνο γιατί το Brexit ίσως την διευκολύνει, αλλά και γιατί μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στην μαζική έξοδο ελληνικών επιχειρήσεων στη Βουλγαρία και την Κύπρο.
Βέβαια, αυτά τα σχέδια προϋποθέτουν όραμα, έξυπνη κυβέρνηση, ισχυρή πολιτική βούληση και επιθετικό σχεδιασμό, μελέτες και ταχύτητα… Εκτός κι αν προλάβουν οι Κύπριοι που το δικαιούνται άλλωστε.
ΣΕΒ: «Η ευκαιρία είναι μπροστά μας»
Την άποψη αυτή, ότι δηλαδή ο Πειραιάς μπορεί να γίνει το νέο City και να καταστεί το μεγαλύτερο ναυτιλιακό και ασφαλιστικό κέντρο της Ευρώπης, υπό τις συνθήκες που διαμορφώνονται μετά το Brexit, επισημαίνει και ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων, όπου εκτιμά ότι «ο Πειραιάς, που διαθέτει ήδη 800 διαχειρίστριες εταιρείες και μικρά περιφερειακά γραφεία ξένων εταιρειών που σχετίζονται με τη ναυτιλία, έχει τις δυνατότητες να γίνει η πρώτη δύναμη στον ναυτιλιακό κλάδο, ιδίως τώρα που γίνεται μεγάλο διαμετακομιστικό κέντρο.
»Όλα προϋποθέτουν να φτιαχτεί ένα κλίμα προσέλκυσης ναυτιλιακών γραφείων παντός είδους με το κατάλληλο σταθερό φορολογικό και θεσμικό πλαίσιο. Όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν και χωρίς το Brexit. Αλλά η ευκαιρία παρουσιάζεται ξανά σήμερα, και ίσως έχει σημάνει η ώρα πλέον να δραστηριοποιηθούμε».
Σημειωτέον ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο εισρέουν 45 δισ. ευρώ ετησίως από τη ναυτιλία και απασχολούνται σχεδόν 600.000 άτομα στους ναυτιλιακούς κλάδους ναυλώσεων, ασφαλίσεων, υπηρεσιών λιμένων. Επιπλέον, ενώ ο ελληνικός νηογνώμονας είναι ανύπαρκτος, ο νορβηγικός που έχει συγχωνευτεί με τον γερμανικό, απασχολεί 10.500 υπαλλήλους σε 300 γραφεία παγκοσμίως και ελέγχει το 15% της μεταφορικής ικανότητας παγκοσμίως, όσο δηλαδή η ελληνόκτητη ναυτιλία. Λίγο πρακτικό μυαλό και συγκέντρωση χρειάζεται