Πώς νιώθεις ως πολίτης αυτής της χώρας που, σε λιγότερο από έναν μήνα, θα συμπληρώσει έναν χρόνο με «Πρώτη φορά Αριστερά»; Αν νιώθεις «κουρασμένος», σε νιώθω. Κι αυτή η κούρασή μας αποτυπώνεται μέσω έρευνας…
Το «Βαρόμετρο Ανησυχιών και Φόβου 2016», της εταιρείας δημοσκοπήσεων «Interview», είναι σαφές – μέσω της γλώσσας των αριθμών: εξαντλημένοι από το βάρος της πολύχρονης ύφεσης, αλλά και σημαντικά ανασφαλείς για το μέλλον των παιδιών τους δηλώνουν οι έλληνες πολίτες εν αναμονή του νέου έτους.
Η εν λόγω έρευνα πραγματοποιήθηκε στο διάστημα Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2015 -είναι «φρέσκια», δηλαδή- σε ένα σημαντικό δείγμα 500 ατόμων, από όλη τη χώρα.
Οπως προκύπτει από το συγκεκριμένο βαρόμετρο -σε μια κλίμακα από το ένα έως το δέκα- ο μέσος όρος των απαντήσεων είναι στο 7,3 ενώ οι Ελληνες ανησυχούν πιο πολύ για τη συνεχιζόμενη ύφεση, στην οποία δίνουν 8,3.
Πολύ κοντά στον φόβο τους, για τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση, βρίσκεται η ανησυχία των Ελλήνων για το μέλλον των παιδιών τους, στην οποία δίνουν 8,2. Αντίστοιχα, στο 7,7 τοποθετούν το ζήτημα των προσφυγικών ροών και της κρίσης χρέους που αντιμετωπίζει η χώρα.
Στον αντίποδα, στις χαμηλότερες θέσεις της κλίμακας του «Βαρόμετρου Ανησυχιών και Φόβου 2016» βρίσκεται η αγωνία για την υγεία τους, με 6,2 και για την εγκληματικότητα και την ασφάλεια στην περιοχή τους, με 5,8.
Οταν ακούω κυβερνητικές μεγαλοστομίες ότι όλα θα φτιάξουν, ενώ περιμένω στην ουρά για να πληρώσω κάποιον φόρο -μπας και βουλώσω κάποια τρύπα του κρατικού κορβανά- ικετεύω για λύτρωση. Και έχω μια παράκληση στο στόμα: μη μας κουράζετε άλλο
Πολύ ψηλά στη λίστα των ανησυχιών των Ελλήνων για τη νέα χρονιά, βρίσκεται ο φόβος για τη διατήρηση της θέσης εργασίας τους -ή της επιχείρησής τους- με 7,3. Ακολουθεί με 7 το ενδεχόμενο μιας πιθανής πολιτικής αλλαγής που θα οδηγήσει στην εξουσία «εξτρεμιστικά στοιχεία».
Δεν χρειάζεται να είσαι δημοσκόπος προκειμένου να προβείς σε μια υπερανάλυση αυτών των στοιχείων, όπως αποτυπώθηκαν μέσα από αυτή την έρευνα. Είμαστε εξαντλημένοι από τα όσα περάσαμε και ακόμα τα βιώνουμε στο τομάρι μας, ανασφαλείς για όσα θα έρθουν να βρουν εμάς και τα παιδιά μας. Αν το καλοδείς, όλα ξεκινούν από λάθος επιλογές πίσω από το παραβάν της κάλπης, έτσι; Ο τεράστιος συγγραφέας Μανώλης Δουκίδης, το έχει ήδη εκφράσει: «Οταν έχω άγχος είναι επειδή ζω στο μέλλον. Οταν έχω κατάθλιψη είναι επειδή ζω στο παρελθόν».
Οταν ακούω κυβερνητικές μεγαλοστομίες ότι όλα θα φτιάξουν, ενώ περιμένω στην ουρά για να πληρώσω κάποιον φόρο – μπας και βουλώσω κάποια τρύπα του κρατικού κορβανά – ικετεύω για λύτρωση. Και έχω μια παράκληση στο στόμα: μη μας κουράζετε άλλο. Αφήστε μας στην ανήσυχη ησυχία της οικονομικής κρίσης μας…
Κι αφού πληρώσω στο κρατικό γκισέ και πάρω την απόδειξη στα χέρια μου, περιχαρής που έχω ένα χρωστούμενο λιγότερο, θυμάμαι αυτό που είχε δηλώσει ο βρετανός συγγραφέας Warren Ellis: «Είσαι απογοητευμένος, νευριασμένος και κουρασμένος. Είσαι σε τέλεια διάθεση για δημοσιογραφία».
Ναι, αλλά είμαι και πατέρας, φίλε μου και ανησυχώ…