Στις 11 Ιουλίου 2018 το τρίο της εθνικής σιγουριάς, Τσίπρας, Καμμένος, Κοτζιάς θα συμμετάσχει στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, η οποία θα προσκαλέσει τη FYROM να ενταχθεί στους κόλπους της συμμαχίας.
Η FYROM θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ ως Βόρεια Μακεδονία, αν ικανοποιήσει τις προϋποθέσεις που τίθενται στη συμφωνία της με την Ελλάδα και φυσικά, αν η ίδια συμφωνία κυρωθεί από την ελληνική Βουλή. Πώς θα κυρωθεί; Ακόμα δεν γνωρίζουμε. Μπορεί να κυρωθεί δια απλής πλειοψηφίας επί των παρόντων. Ισως χρειαστούν 151 ψήφοι. Η κυβέρνηση δεν αποκλείει και τις 180. Ο υπουργός Εξωτερικών εξήγησε ότι δεν χρειάζονται 180 αφού η συμφωνία δεν εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα. Αλλά σημασία δεν έχει τι απαιτεί η θεσμική και πολιτική λογική. Θέλει 180 ψήφους ο Καμμένος; Εντάξει. Όλα τα άλλα μπαίνουν στην άκρη.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι είστε σύμμαχος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Είστε, ας πούμε, ο Τριντό. Θα φτάσετε στη σύνοδο και θα μετράτε αστερίσκους. Η Βόρεια Μακεδονία θα γίνει μέλος αν αλλάξει το σύνταγμά της και ικανοποιήσει μία σειρά από προϋποθέσεις. Συνήθως μέσα σε αυτό το πλαίσιο κανόνων εξαντλούνται και όλα τα ενδεχόμενα. Για αυτό και το ενδιαφέρον βρίσκεται στο υποψήφιο μέλος που καλείται να τσεκάρει όλα τα προαπαιτούμενα κουτάκια. Εν προκειμένω όμως, υπάρχει και η ελληνική ιδιαιτερότητα την οποία ως Τριντό δεν μπορούσατε να κατανοήσετε από την πρώτη στιγμή που ενημερωθήκατε σχετικά. Δεν ήσασταν δα και ο μόνος, σχεδόν όλος ο πλανήτης αδυνατούσε να καταλάβει το πρόβλημα ανάμεσα στην Ελλάδα και στη FYROM.
Όταν καθίσετε στο τραπέζι, ως Τριντό, θα βρεθείτε μπροστά σε ένα παράδοξο: το υποψήφιο μέλος θα σας διαβεβαιώνει, με κάθε τρόπο, ότι θα συμπληρώσει τη λίστα του στη σωστή ώρα. Ωστόσο το παλαιό και μόνιμο μέλος της συμμαχίας θα πρέπει να διατηρήσει τις επιφυλάξεις του για την κύρωση της συμφωνίας από το κοινοβούλιο του. Εγώ αν ήμουν Τριντό θα απευθυνόμουν στον Ελληνα, κατά προτίμηση στα γαλλικά: «Δηλαδή Αλέξη αυτό που μας λες είναι ότι θα πάει ο Ζόραν, θα κάνει δημοψήφισμα, θα αλλάξει σύνταγμα, θα γίνει μαλλιά-κουβάρια με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά εσείς στο τέλος μπορεί να κάνετε πίσω; Έχει λογική αυτό, Αλέξη;»
Ο Αλέξης δεν θα πει τίποτα, θα δείξει με τα μάτια δίπλα του, τον Καμμένο, ζητώντας από τον Τριντό να καταλάβει. Ασφαλώς και καταλαβαίνει ο Τριντό. Όπως και γνωρίζει την ουσία των πραγμάτων, ξέρει δηλαδή ότι το deal έχει κλείσει και δεν υπάρχει περίπτωση να χαλάσει, τουλάχιστον από την Αθήνα. Ομως η αντίθεση μεταξύ Πρωθυπουργού και υπουργού Εθνικής Αμυνας θα είναι όχι μόνο πρωτοφανής για τα χρονικά της συμμαχίας. Θα είναι και απίστευτα γελοία, υπονομευτική για το κύρος της χώρας. Αλλά εντάξει, πολιτικοί είναι και οι σύμμαχοι, έχουν κατανόηση.
Αυτή η γελοιότητα δεν χαρακτηρίζει μόνο την πολιτική μας ζωή. Την καθορίζει κιόλας. Και αν ο καιροσκοπισμός και η πολιτική ασυμμετρία του διδύμου Τσίπρα-Καμμένου έχουν ενσωματωθεί κατά κάποιον τρόπο στην πολιτική μας καθημερινότητα, τώρα έρχεται να προστεθεί κάτι καινούργιο: οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα συναρτώνται σε μεγάλο βαθμό από εξελίξεις που σημειώνονται σε άλλη χώρα. Δεν μόνο που το χαρτοφυλάκιο της Εθνικής Αμυνας συνδέεται ευθέως με αποφάσεις που θα πάρει ένας άλλος λαός. Είναι και η επιβίωση της κυβέρνησης. Θα κάνει ο Ζάεφ δημοψήφισμα τον Σεπτέμβριο; Τότε θα επιταχυνθούν οι εξελίξεις στην Ελλάδα, ενισχύοντας το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες. Τα Σκόπια προσδιορίζουν τις εξελίξεις στην Αθήνα. Το λες και κατάντια.