Οι αποκαλύψεις για απανωτούς διορισμούς συγγενικών προσώπων του Πρωθυπουργού και υπουργών έχουν προκαλέσει εκνευρισμό στην κυβέρνηση. Και, ως γνωστόν, ο εκνευρισμός δεν είναι καλός σύμβουλος, όταν καλείσαι να δώσεις απαντήσεις.
Οταν αποκαλύφθηκε ότι ο τελευταίος διορισμός ήταν μιας εξαδέλφης του Πρωθυπουργού, το μέγαρο Μαξίμου δεν επιχείρησε να δώσει πειστική απάντηση. Δεν επικαλέστηκε καν το γεγονός ότι πρόκειται για μετακλητή υπάλληλο, η οποία θα αποχωρήσει μόλις αποχωρήσει και ο υπουργός-εργοδότης της (αυτό θα ήταν ένα επιχείρημα, έστω όχι τόσο πειστικό, αλλά θα ήταν κάτι).
Αντ’ αυτού το πρωθυπουργικό γραφείο επέλεξε να πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα, κατηγορώντας την οικογένεια Μητσοτάκη ότι έχει εκθρέψει το πελατειακό κράτος επί δεκαετίες (εδώ).
Και για να μη μείνει καμιά αμφιβολία, η κυβέρνηση επικαλέστηκε το διορισμό ενός άλλου ανιψιού, του νέου προέδρου της ΝΔ, όταν ο ίδιος ήταν υπουργός. Διοχέτευσε, μάλιστα και τα σχετικά έγγραφα (εδώ).
Οι προηγούμενοι διόριζαν και είχαν εκθρέψει το πελατειακό κράτος και το κράτος των συγγενών και κολλητών (τους). Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας. Αραγε, το ίδιο φιλοδοξεί να κάνει και η νέα κυβέρνηση (αριστερή, τρομάρα της);
Τι θέλει να μας πει η κυβέρνηση; Δύο πράγματα. Πρώτον, ότι δεν διορίζει μόνον αυτή, διόριζαν και οι προηγούμενες. Και, δεύτερον, ότι επειδή διόριζε ο Μητσοτάκης, δικαιούται να διορίζει και ο Τσίπρας.
Πράγματι, οι προηγούμενοι διόριζαν και είχαν εκθρέψει το πελατειακό κράτος και το κράτος των συγγενών και κολλητών (τους). Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας. Αραγε, το ίδιο φιλοδοξεί να κάνει και η νέα κυβέρνηση (αριστερή, τρομάρα της); Είναι επιχείρημα αυτό για μια κυβέρνηση που εξελέγη -υποτίθεται- για να διορθώσει (και) τις φαύλες πρακτικές του παρελθόντος;
Αντί ο Αλέξης Τσίπρας να ακυρώσει αυτές τις φαύλες πρακτικές, αναγνωρίζοντας το λάθος, επιχειρεί να τις δικαιολογήσει επικαλούμενος τις ίδιες αμαρτίες των προκατόχων του. Θλιβερά πράγματα.
Είναι να απορεί κανείς πώς μέσα σε μόλις ένα χρόνο η νέα κυβέρνηση καταφέρνει να υιοθετήσει τις πιο απεχθείς πρακτικές του παρελθόντος.
Ισως την εξήγηση δίνει η ρήση του Οσκαρ Ουάιλντ: «Η εξουσία είναι ταπεινωτική. Εξευτελίζει τόσο εκείνον που την ασκεί, όσο και εκείνον που την υφίσταται».