Με ιστορικούς όρους, την τελευταία φορά που κάποια ελληνική κυβέρνηση βρέθηκε στην δυσμενή θέση να πάρει απόφαση για την έκδοση στην Τουρκία ενός πολιτικού προσώπου που επιθυμούσε να έχει στα χέρια της η κυβέρνηση της γείτονος, δεν είχε ενδοιασμούς. Ηταν η άνοιξη του 1999, το πρόσωπο ήταν ο Οτσαλάν, οι διαδικασίες ήταν συνοπτικές και όσα είχαν προηγηθεί κωμικοτραγικά.
Σήμερα, η πολλαπλώς πιο ανίσχυρη ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται με την καυτή πατάτα στα χέρια και ψάχνεται. Οκτώ τούρκοι αξιωματικοί που φέρονται να συμμετείχαν στην απόπειρα πραξικοπήματος της προηγούμενης Παρασκευής, προγειώθηκαν στην Αλεξανδρούπολη το πρωί του Σαββάτου και ζήτησαν πολιτικό άσυλο.
Τι θα πράξει η ελληνική κυβέρνηση; Το εύκολο ήταν να πει, κατ’ αρχάς, ότι θα επιστρέψει το ελικόπτερο στο οποίο επέβαιναν οι αξιωματικοί.
Το ουσιαστικό είναι ότι ο Ερντογάν, έπειτα από την επικράτησή του, τηλεφώνησε στον Τσίπρα και του ζήτησε την έκδοση των αξιωματικών, σε μία χώρα που φαίνεται ότι έπειτα από το οπερετικό πραξικόπημα, κινδυνεύει να βρεθεί σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου, με τον Ερντογάν να υπόσχεται μόνο εκδίκηση και πάντως να εφαρμόζει όλα τα μέσα για την ολοκληρωτική επιβολή του δικού του νόμου.
Τραγικό δίλημμα για την Αριστερά της Ελλάδας…
Σύμφωνα με πληροφορίες, έπειτα και από την τηλεφωνική επικοινωνία Τσίπρα – Ερντογάν το βράδυ του Σαββάτου, το διπλωματικό παρασκήνιο για την έκδοση των οκτώ αξιωματικών είναι έντονο.
Και σύμφωνα με νομικές πηγές που έχουν γνώση των όσων συζητούνται, δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο μίας διαδικασίας fast track για την έκδοση των αξιωματικών στην Τουρκία.
Το ζητούμενο εν προκειμένω είναι τι επιθυμεί η ελληνική κυβέρνηση και τι μπορεί να επηρεάσει. Αν μπορεί.
Θέλει μία ολοκληρωτική επικράτηση του Ερντογάν στην Τουρκία και την παγίωση ενός καθεστώτος που θα είναι πολύ διαφορετικό και ανεξέλεγκτο, είναι σε επαφή με τους μεγάλους παίχτες και έχει διασφαλίσεις για το τι μέλλει γενέσθαι στις διμερείς σχέσεις, ή βαδίζει χωρίς πυξίδα και αυτοσχεδιάζει;
Σύμφωνα με νομικούς κύκλους, εφόσον προχωρήσει κανονικά η τυπική διαδικασία, η έκδοση των οκτώ στη Τουρκία ή μία άλλη απόφαση για χορήγηση ασύλου, θα μπορούσε να διαρκέσει μερικές εβδομάδες, πέντε έως και έξι ή παραπάνω.
Βεβαιότητα από την εληνική κυβέρνηση για το τι θα κάνει δεν υπάρχει και πάντως δεν μεταδίδεται. Με βάση αυτό, νομικές πηγές που γνωρίζουν τι συζητείται παρασκηνιακά μεταφέρουν ενα μήνυμα έντονου προβληματισμού.
Αφότου Τσίπρας και Ερντογάν μίλησαν τηλεφωνικώς το βράδυ του Σαββάτου, ο πρόεδρος της Τουρκίας φέρεται να ζήτησε επίμονα την έκδοση των αξιωματικών στην Τουρκία. Ο έλληνας πρωθυπουργός φέρεται να δήλωσε ότι θα υπάρξει ταχεία διευθέτηση αλλά και ότι θα τηρηθούν όλα τα προβλεπόμενα από τις διεθνείς συνθήκες.
Ομως με τις εξελίξεις να τρέχουν ιλιγγιωδώς στην Τουρκία, φαίνεται πως οι παρασκηνιακές συζητήσεις εντατικοποιούνται.
Σύμφωνα με νομικούς κύκλους που έχουν εικόνα για τι συζητείται «είναι άγνωστο τι θα γίνει και πώς αν αποφασιστεί μία διαδικασία fast track όλα μπορεί να αλλάξουν».
Είναι προφανές, ότι και σε αυτήν την περίπτωση όπου οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές, το Μέγαρο Μαξίμου προσπαθεί να κερδίσει χρόνο και ψάχνεται.
Πάντως, τα περιστατικά φέρνουν την αριστερή ελληνική κυβέρνηση μπροστά σε ένα δίλημμα που δεν φανταζόταν ποτέ: θα κάνει την χάρη στον Σουλτάνο, θα περιθάλψει επίδοξους πραξικοπηματίες κατά ενός αμφιλεγόμενου (sic) καθεστώτος και αν πράξει το ένα ή το άλλο, τι διασφαλίσεις μπορεί να έχει, με βάση την «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» της;