Αποφεύγω συστηματικά να καταπιαστώ με τέτοια -συνήθως πολύ εύπεπτα, καθ’ ότι δακρύβρεχτα και συγκινησιακά- θέματα του τύπου «πώς θα ζήσω με 652 ευρώ;», έστω κι αν καλείται ν’ απαντήσει ο Πρωθυπουργός. Διότι πιστεύω ότι ούτε αυτού του είδους οι ερωτήσεις ούτε οι όποιες απαντήσεις μπορούν να προσφέρουν κάτι θετικό.
Κάνω μια εξαίρεση σήμερα, με αφορμή ένα περιστατικό που έτυχε στον Αλέξη Τσίπρα, διότι -πέρα από τη δραματική πτυχή του- μπορεί να βγουν δύο σημαντικά συμπεράσματα-μαθήματα τόσο για τον νυν Πρωθυπουργό όσο και για τον όποιον διάδοχό του.
Πρώτα το περιστατικό. Κάνοντας μια περατζάδα από ένα Κέντρο Υγείας στη Θεσσαλονίκη (αυτή είναι, προφανώς, η δουλειά-βιτρίνα, που του έκλεισε το εκεί Γραφείο Πρωθυπουργού), βρέθηκε απέναντι από έναν συνταξιούχο καρκινοπαθή. Ο διάλογος (εδώ) ξεκίνησε με το ερώτημα του πολίτη «πώς θα ζήσω με τη σύνταξη των 652 ευρώ;». Ο Τσίπρας του απάντησε «εγώ δεν σου έκοψα τη σύνταξη, οι προηγούμενοι στην έκοψαν».
Αξιοπρεπής ο πολίτης, ο οποίος είπε ότι έχει ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, παρατήρησε ότι καλείται να πληρώσει ΕΝΦΙΑ και τώρα θα πληρώνει και φόρο. Απέφυγε να προσθέσει «άλλα μας είχες υποσχεθεί» και περιορίστηκε στο «είσθε Πρωθυπουργός και διαμαρτύρομαι». Ο Τσίπρας τον χτύπησε στην πλάτη και απομακρύνθηκε μέσα σε κλοιό σωματοφυλάκων.
Λίγο αργότερα κατακεραύνωσε την αντιπολίτευση με τη φράση «τα βλέπει όλα πέτσινα» (τα αντίμετρα, τα Κέντρα Υγείας, το κύπελλο του ΠΑΟΚ). Και (νόμισε ότι) ξεμπέρδεψε. Ομως, με το να παραπέμπει διαρκώς «στους προηγούμενους» δεν ξεχνιούνται όσα εκείνος υποσχέθηκε ως αντιπολίτευση και, πολύ περισσότερο, όσα (δεν) έκανε ως κυβέρνηση. Μπορεί ο συνταξιούχος καρκινοπαθής να μην του υπενθύμισε μια προς μία τις υποσχέσεις του, αλλά ο Τσίπρας δεν μπορεί παρά να κατάλαβε ότι η μέθοδος «ρίξτα στους προηγούμενους» δεν αποδίδει πλέον. Μπορεί με τις υποσχέσεις να προσέλκυσε πλήθος ψηφοφόρων, αλλά τώρα πλέον ο ίδιος έχει καταφέρει να διαψεύσει το αξίωμα «από τάξιμο δεν έπαθε κανείς τίποτα». Τώρα πλέον έχουν πάθει πολλά και οι αποδέκτες των υποσχέσεων και ο ίδιος, που τις έδωσε αφειδώς: οι κοψοχέρηδες αυξάνονται αλματωδώς.
Αν υπάρχει, λοιπόν, κάποια χρησιμότητα σε τέτοια «πιασάρικα» περιστατικά είναι το μάθημα που δίνουν σε όσους θέλουν να το πάρουν. Στον Τσίπρα σήμερα, στον όποιον διάδοχό του αύριο.
Διότι, τώρα πλέον, οι αποδέκτες τέτοιων υποσχέσεων μπορούν να κατανοήσουν απόλυτα την αξία της λαϊκής ρήσης «αλλιώς μας τα ‘λεγες παπά πριν σε χειροτονήσουν».