Τελικώς δεν υπήρξε συμφωνία. Ενδεχομένως να μην υπήρξε καν διαπραγμάτευση. Ίσως ο Πρωθυπουργός μας να μην κατάλαβε καλά. Σε μας καλλιεργήθηκε η εντύπωση ότι η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά θα παγώσει επειδή παίρνουμε πρόσφυγες από τη Γερμανία.
Οι Γερμανοί δεν νόμιζαν το ίδιο. Τώρα στέλνουν τους πρόσφυγες και ζητούν ισοδύναμα ύψους 28 εκατ ευρώ. Βέβαια ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών έχουν δεσμευτεί ότι δεν θα υπάρξουν πλέον άλλα εισπρακτικά μέτρα. Όμως σιγά, τι είναι 28 εκατ ευρώ; Το 10% του ποσού είναι μόνο τα ταξίδια του Καμμένου με το κυβερνητικό αεροσκάφος.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο ΦΠΑ στα νησιά θα παραμείνει παγωμένος (αυτό έλειπε, να εκτεθεί ο Πρωθυπουργός που αγάπησαν οι νησιώτες, όπως δείχνει σχετική έρευνα). Και τα χρήματα; Θα βρεθούν από περικοπές αμυντικών δαπανών. Σίγουρα δεν θα τα βρουν από τη λίστα «Λαγκάρντ». Κάποιος θα πει κάτι για παρανόηση των τεχνικών κλιμακίων και θα πάμε για μπάνια.
Θα γυρίσουμε από τα μπάνια στη μεταμνημονιακή Ελλάδα. Εντάξει. Με ισχυρή πιθανότητα διεξαγωγής εκλογών τον Οκτώβριο, αν ο Πρωθυπουργός αποφασίσει να αιφνιδιάσει. Ακυρώνει τη μείωση των συντάξεων, σκίζει μνημόνια και φορτώνει την επαναφορά τους στον επόμενο, μαζί με την κύρωση της συμφωνίας για το Μακεδονικό. Ωστόσο αυτή τη στιγμή ως πιθανότερο σενάριο προβάλλει η τετραπλή κάλπη του Μαϊου. Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές, Ευρωεκλογές και σε μια γωνία της αίθουσας, στο τελευταίο θρανίο ας πούμε, η κάλπη των εθνικών εκλογών. Με τετραπλή αναμέτρηση θα χρειαστούν επειγόντως χιλιάδες νέες κάλπες. Αφήστε στην άκρη τον καημένο τον Σκουρλέτη που άλλα έλεγε και άλλα του φόρεσαν. Ας δούμε το προφανές.
Τέσσερις επιλογές. Ακόμα και οι παπατζήδες με τρεις δουλεύουν. Αλλά έναν λαό που μπορεί σε μία εβδομάδα να αξιολογήσει ανάλυση βιωσιμότητας χρέους, μην τον φοβάσαι. Θα τα καταφέρει. Στο Μαξίμου πιστεύουν ότι κάποιοι θα εκτονωθούν στις πρώτες κάλπες και όταν φτάσουν στην εθνική θα συγκρατηθούν. Είναι σαν να έλεγαν οι Αγγλοι στους Κροάτες να παίξουν ταυτοχρόνως και κρίκετ και μπριτζ. Και ράγκμπι να έπαιζαν, στον τελικό του Μουντιάλ πάλι οι Κροάτες θα πήγαιναν.
Η μπάλα χάνεται, το πράγμα ξεφεύγει. Ακόμα και στα εθνικά, όταν υπερηφάνως ανακοινώνουν ότι απελαύνουν Ρώσους, χωρίς να μας λένε ποιοι δήμαρχοι, ποιοι πρόεδροι και ποιοι καλόγεροι ακούμπησαν το ρούβλι, καλλιεργείται μία αίσθηση του «ό,τι να ‘ναι», ειδικά όταν αυτοί που έχουν την ευθύνη των χειρισμών ήταν ως πρόσφατα οι καλύτεροι φίλοι της Μόσχας.
Λογικά αυτό που θα παρακολουθήσουμε από εδώ και πέρα μέχρι τις εκλογές, θα είναι μία συρραφή τυχαίων, καιροσκοπικών επιλογών με επικοινωνιακή διαχείριση μέρα με τη μέρα, ενίοτε σε συνάρτηση με το θυμικό προσώπων, όπως ο υπουργός Εθνικής Άμυνας. Ένα σκορποχώρι που στο τέλος θα μείνει να επαναλαμβάνει μονότονα κάτι για τον Αδωνι και τη Μαρέβα.