Βλέποντας στιγμιότυπα και φωτογραφίες από τα φετινά MAD Awards, τα μουσικά βραβεία που έχουν γίνει όπως γράφτηκε «σημείο συνάντησης των εκπροσώπων της ελληνικής σόουμπιζ» θυμήθηκα μια σκηνή που είχα ζήσει πριν από είκοσι περίπου χρόνια στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν, όταν στο εστιατόριο που είχα πάει για να δειπνήσω, εγώ ο τουρίστας, έτυχε να γιορτάζει τα γενέθλια του ένας ζάπλουτος ουζμπέκος playboy. Αν και ντυμένος με την τελευταία λέξη της μόδας, έμοιαζε με βοσκό που του είχαν φορέσει κοστούμι Armani δύο νούμερα μεγαλύτερο. Καθόταν στην κορυφή του τραπεζιού ενώ γύρω του συνωστίζονταν καμία εικοσαριά ανορεξικά μοντέλα που υποκρίνονταν πως διασκέδαζαν, πως ήταν σέξι, πως δεν έκαναν αβαρία και πως ήταν μοντέλα. Κάποια στιγμή κατέβηκε από το ταβάνι μια ντισκομπάλα (ναι, στο εστιατόριο) έσβησαν τα φώτα και τα μοντέλα άρχισαν να κουνιούνται άχαρα υπό το «Happy birthday». Ο τιμώμενος άνοιξε κάτι σακούλες του σούπερ μάρκετ που βαστούσαν οι άντρες της ασφάλειάς του, άρχισε να βγάζει δεσμίδες χαρτονομισμάτων και να ραίνει τις κοπέλες.
Μόνο το «Happy birthday» και το ντους με τα χαρτονομίσματα έλειπαν από τα MAD Awards.
Ολο το άλλο, το βλαχομπαρόκκ, το απερίγραπτα κακόγουστο, ήταν για άλλη μία χρονιά εκεί: Ακριβά (ως προς το κόστος) ντυσίματα που ήταν όμως και τόσο φτηνά (ως προς την ποιότητα του αποτελέσματος). Ενα red carpet αισθητικής «Η Μαντόνα απ’ τα Πετράλωνα» (σσ. τα οποία σημειωτέον μια χαρά γειτονιά είναι), γιατί πώς να το κάνουμε, άλλο τα κόκκινα χαλιά του Χόλιγουντ πάνω στα οποία πατάνε η Μέριλ Στριπ και η Ντέιμ Ελεν Μίρεν, και άλλο η δική μας «μοκέτα με το μέτρο». Κακά, κάκιστα τραγούδια, δήθεν ποπ, στην πραγματικότητα τσιφτετέλια και light σκυλάδικα. Ο «Ντάνος» που μετά τη νίκη του στο «Survivor» εκτός από ηθοποιός σταδιοδρομεί και ως παρουσιαστής– του χρόνου μπορεί να πει και κανένα τραγούδι. Η αοιδός-χαμαιλέοντας Τάμτα που για άλλη μια φορά, αν και μας διαβεβαίωσαν πως ήταν η Τάμτα δεν έμοιαζε στην Τάμτα – δεν έχω ξαναδεί άνθρωπο που σε κάθε εμφάνισή του είναι ένας άλλος. Η (εσχάτως πολύ δημοφιλής) Νατάσσα Καλογρίδη που «φόρεσε ένα φαρδύ, λευκό coat dress με ανοικτό μπούστο και πλάτη, ενώ στο πίσω μέρος, εκτός από τους φραμπαλάδες, ιδιαίτερη εντύπωση έκανε το εσώρουχό της που ήταν αρκετά ευδιάκριτο, όπως και τα στρας στην πλάτη της». Και που, η Νατάσσα Καλογρίδη πάντα: «συνόδευσε το λουκ της με μαύρα, τετράγωνα γυαλιά και λευκό κραγιόν, που παρέπεμπε σε Διάστημα».
Ηταν και ο Γιώργος Μαζωνάκης που έλαβε τιμητικό βραβείο για την προσφορά του (την ποια;) στο ελληνικό πεντάγραμμο, το «Music Icon Special Award». Ηταν και η Κατερίνα Στικούδη που μαζί με το μπαλέτο παρουσίασε κάτι σαν γυμναστικές επιδείξεις σε αναμορφωτήριο. Ο (απαραίτητος) Σάκης Ρουβάς με την εφηβική διάθεση των 46 χρόνων του που πλέον δεν κρύβονται, πήρε το βραβείο καλύτερου… μοντέρνου καλλιτέχνη –«Best male modern» το είπαν! Η δε Ελένη Φουρέιρα βγήκε «Best female modern», ενώ η Ελένα Παπαρίζου βραβεύτηκε ως «Best female adult». Οχι, «Best male/female senior» δεν δόθηκε, ίσως να δοθεί σε μερικά χρόνια που ο (απαραίτητος) Ρουβάς και η Παπαρίζου θα έχουν καβατζάρει τα 50.
Κοντολογίς μια θλίψη. Μια κακού γούστου φιέστα που προσπαθούσε να αντιγράψει τις ποπ υπερπαραγωγές που στήνονται στο εξωτερικό χωρίς όμως να έχουμε ούτε τα μέσα, ούτε το υλικό, ούτε τους καλεσμένους και τους τιμώμενους με το απαραίτητο εκτόπισμα, αυτό που σε κάνει σταρ, που σε επιβάλλει. Κυρίως, με όλα τα απερίγραπτα που ακούσαμε, άλλη μια περίτρανη επιβεβαίωση της χρεοκοπίας του ελληνικού τραγουδιού!