«Από τη στιγμή που η χώρα μας διαθέτει τη θλιβερή πρωτιά στις καισαρικές τομές, αν ισχύει ότι ο τρόπος που έρχεται το νεογέννητο στον κόσμο παίζει καθοριστικό ρόλο στον τρόπο που θα ζήσει, η βία είναι εμφανώς παρούσα στην υπόλοιπη ζωή…».
Η δήλωση της Εύης Καρακώστα με αφορά προσωπικά. Γεννήθηκα με καισαρική στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, αφού προηγουμένως η μητέρα μου προσπαθούσε επί πολλές ώρες να γεννήσει φυσιολογικά. Προϊόν ενός τοκετού-θρίλερ, βγήκα λένε τόσο ζαρωμένος και μπλαβισμένος που αν οι νοσοκόμες έκαναν εκείνη τη στιγμή λάθος και έδιναν αντ’ εμού στους δικούς μου το ροδαλό μωρό που είχε γεννήσει η διπλανή θα το έπαιρναν και θα έφευγαν χωρίς να διαμαρτυρηθούν. Το αυτό πιθανώς να έκαναν και αν γνώριζαν τότε τις δηλώσεις της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, τρομοκρατημένοι για το δυσοίωνο μέλλον ενός μωρού (και της οικογένειάς του) που λόγω καισαρικής προοριζόταν να γίνει ταραξίας, αντιρρησίας συνείδησης, σχιζοφρενής δολοφόνος με πριόνι ή χωρίς, κι εγώ δεν ξέρω τι.
Εκείνη, βεβαίως, την εποχή ούτε οι καισαρικές είχαν γίνει ακόμα της μόδας στη χώρα μας (όπως έγιναν για να μην ταλαιπωρούνται οι μητέρες και –κυρίως;– οι γιατροί τους), ήταν λύσεις ανάγκης, ούτε υπήρχαν τα κοινωνικά δίκτυα που υπάρχουν σήμερα και που με το που λέει κάποιος μια ανοησία την αναμεταδίδουν σε χρόνο «ντετέ». Υποθέτω πως με την πρώτη ευκαιρία η κυρία Καρακώστα θα προσπαθήσει να εξηγήσει πως δεν εννοούσε εκείνο ακριβώς που καταλάβαμε, το κακό όμως, λόγω της ταχύτητας με την οποία κυκλοφορούν τα νέα (από τα πιο σοβαρά ως τις κοτσάνες) έχει συντελεστεί: Με τη δήλωσή της όπου συνδέει την έκρηξη βίας με την έκρηξη των καισαρικών κατάφερε να γίνει το ανέκδοτο της ημέρας. Ή μήπως τελικά εννοεί απόλυτα αυτό που είπε;
Ας μην ξεχνάμε πως η κυρία Καρακώστα είναι εκείνη που είχε δηλώσει πέρυσι τον Δεκέμβριο: «Εγώ που είμαι αρχιτεκτόνισσα και είχα να δω μπετονιέρα καιρό, έχω αρχίσει να βλέπω μπετονιέρες στο δρόμο. Εχουμε 19% αύξηση οικοδομική. Σήμερα. Φανταστείτε τι θα γίνει του χρόνου» για να προκαλέσει και πάλι γενική θυμηδία. Είναι εκείνη που είχε πει σε μια τηλεοπτική σύγκρουσή της με τον Αδωνι Γεωργιάδη: «ο κύριος Αδωνις, φαίνεται καταρχήν ότι κάνει παρέα με πλούσιους ανθρώπους κι όχι με τους ανθρώπους που κάνω εγώ παρέα, που είναι η γειτονιά μου και που είναι άλλης κατηγορίας άνθρωποι και σίγουρα οι φόροι τους τούς έχουν έρθει λίγο, λίγο χαμηλότερα». Είναι, τέλος, εκείνη που είχα αναρωτηθεί όταν είχε γίνει ντόρος με τα παχυλά επιδόματα των βουλευτών «τι να πρωτοπληρώσω με 7.000 ευρώ το μήνα;».
Μας έχει συνηθίσει κοντολογίς στο… ιδιότυπο χιούμορ της.
Την ίδια όμως στιγμή, όσο και αν διασκεδάζουμε, είναι θλιβερό να βλέπουμε ανθρώπους όπως αυτή, που έχουν εκλεγεί βουλευτές και που εκπροσωπούν τον λαό σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, να γίνονται αυτοβούλως φτηνά επιθεωρησιακά νούμερα ανοίγοντας το στόμα τους και λέγοντας ό,τι τους κατέβει. Οχι ότι περιμέναμε τις νέες δηλώσεις της κυρίας Καρακώστα για να μάθουμε ποιο είναι το επίπεδο του βουλευτικού σώματος, κάθε νέα επιβεβαίωση όμως του σουρεαλισμού, της αφέλειας και της ανοησίας που επικρατούν, μας κάνει ακόμα πιο απαισιόδοξους για το μέλλον. Μας κόβει κάθε διάθεση για γέλιο.