Το φετινό σποτ του Athens Pride θα προβληθεί σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς με χρονικούς περιορισμούς, σύμφωνα με απόφαση του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου. Συγκεκριμένα, η Ολομέλεια του Συμβουλίου όρισε χρόνο προβολής μετά τις 22.30, ενώ Παρασκευή, Σάββατο και την προηγούμενη των αργιών, μετά τις 23.00: «η διατύπωση και η όλη παρουσίαση των μηνυμάτων γίνεται κατά τρόπο που μπορεί να προκαλέσει σε ανήλικα πρόσωπα κάτω των δεκαπέντε ετών απορία και σύγχυση ως προς το πραγματικό νόημα των λεγομένων» το επιχείρημα της Ολομέλειας που δικαιολογεί την απόφαση αυτή, έτσι όπως αναφέρεται στο πρακτικό της.
Αν δεν έχεις δει το σποτ και διαβάσεις το πρακτικό, νομίζεις ότι μέσα λέγονται πράγματα στα οποία δεν πρέπει να εκτεθεί ένας παιδικός εγκέφαλος μέρα μεσημέρι. Προσδοκίες οι οποίες καταρρίπτονται σταδιακά στα 36 δευτερόλεπτα που διαρκεί το σποτ.
Δείτε το πριν συνεχίσετε την ανάγνωση: https://www.facebook.com/athenspride/videos/10156307067169242/
Είναι ένα όμορφο και τρυφερό διαφημιστικό, χωρίς υπερβολές και φανφάρες. Δεν θέλει να δείξει τίποτα παραπάνω από κάποια πράγματα που βιώνουν LGBTQI άτομα στην Ελλάδα. Πραγματικά, δυσκολεύομαι να καταλάβω για ποιον λόγο κρίθηκε ακατάλληλο για να παίζει όλες τις ώρες της ημέρας. Πώς ένα παιδί μπορεί να συγχυστεί από ένα σποτ που σε καλεί να στηρίξεις ανθρώπινα δικαιώματα και αξίες; Γιατί να του προκαλέσει απορία και σύγχυση το ότι κάποιοι άνθρωποι διεκδικούν σεβασμό, πραγματική ισότητα, ουσιαστική ορατότητα και πραγματική αποδοχή;
Απορία ναι, πολύ πιθανόν να του προκαλέσει. Αλλά τα παιδιά απορούν με πολλά πράγματα που βλέπουν, και αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Απορούν, ρωτούν, μαθαίνουν. Αυτός είναι και ο σκοπός του σποτ. Να ενημερώσει και να γίνει αφορμή για συζητήσεις ώστε το ευρύ κοινό να κατανοήσει τι μπορεί να περνάει ένα άτομο LGBTQI στη χώρα μας. Κανονικά, θα έπρεπε ένα τέτοιο σποτ να προβάλλεται και μέσα στις τάξεις κι έπειτα να συζητιέται μεταξύ μαθητών και δασκάλων.
Γιατί να μην απορήσουν δηλαδή και τα παιδιά για το κορίτσι που ζητά πραγματική αποδοχή ή το ζευγάρι ανδρών που ζητά ουσιαστική ορατότητα; Έτσι ίσως έχουν την ευκαιρία να μάθουν, ρωτώντας, ότι πρέπει ν’ αποδεχόμαστε τον άλλο όπως είναι κι ότι αν δούμε δυο άνδρες χέρι με χέρι, δεν είναι σωστό να ειρωνευόμαστε και να τους δείχνουμε με το δάχτυλο γιατί δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ζευγάρι ερωτευμένων ανθρώπων.
Άκου απορία και σύγχυση το σποτ του Athens Pride… Δηλαδή τι να πει κανείς για τα ριάλιτι στα οποία εκτίθενται οι παιδικοί εγκέφαλοι μεσημεριάτικα; Προκαλεί σύγχυση στα παιδιά το κοριτσάκι που διεκδικεί σεβασμό απέναντι στον κοινωνικό μισογυνισμό, και όχι οι κλαρινογαμπροί που ζευγαρώνουν με παρτσακλά στο Power of Love;
Δεν γίνεται να μην κάνεις τη σύγκριση. Τα καγκουρο-πρότυπα των ριάλιτι παίρνουν αβίαστα έγκριση για να προβάλλονται την ώρα που το παιδί τρώει το απογευματινό γιαουρτάκι του παίζοντας με λέγκο, ενώ τα πρότυπα LGBTQI ενός σποτ κρίνεται ότι πρέπει να προβληθούν όταν έχει πιει το βραδινό του γαλατάκι και βλέπει όνειρα γλυκά.
Δεν είναι ομοφοβική αυτή η αντίδραση; Δηλαδή όχι ακριβώς ομοφοβική, κρυφό-ομοφοβική. Είναι το «ναι μεν αλλά» που βιώνουν τα άτομα LGBTQI στη χώρα. Το βίωσαν και με το σποτ: εγκρίθηκε μεν, αλλά για να προβληθεί μεταμεσονύκτιες ώρες. Εκεί που τα παιδάκια μας είναι στα κρεβάτια τους, μη τυχόν δουν τους γκέι και πάθουν απορία και σύγχυση.
Υ.Γ.: Η απόφαση του ΕΣΡ, θα μπορούσε να μπει και στο σποτ, σαν συμπλήρωμα:
Λες στο παιδί σου ότι πρέπει να με σέβεται, αλλά δεν το αφήνεις να με βλέπει στην τηλεόραση.
Διεκδικώ κανονικό χρόνο προβολής