Ο Παναγιώτης Σγουρίδης, ερωτηθείς σε τηλεοπτική εκπομπή για το επίδομα ενοικίου που έπαιρνε, είπε ότι εγκρίθηκε στο όνομά του κονδύλι για 7000 ευρώ, απ’ τα οποία τελικά πήρε μόνο 350 ευρώ. Κι αυτό γιατί επέλεξε να μείνει σε ενοικιαζόμενο δωμάτιο στο Αιγάλεω, έναντι μόλις 50 ευρώ το μήνα.
Με άλλα λόγια, ο κ. Σγουρίδης βρήκε μια εξαιρετικά φτηνή λύση διαμονής, έκανε σαν να λέμε οικονομία στο κράτος. Δεν πήρε δώδεκα χιλιάρικα για να μένει σε σπιταρόνα στο Κολωνάκι. (σπιταρόνα, γιατί με χίλια ευρώ το μήνα βρίσκεις πια σπιταρόνα και στο Κολωνάκι). Ο άνθρωπος δεν πήρε καν τα εφτά χιλιάρικα κονδύλι που εγκρίθηκαν στο όνομά του. Ούτε αναζήτησε την, πιθανότατα, πιο ακριβή λύση ενός σπιτιού στο κέντρο για να είναι δίπλα στη Βουλή, μια ακόμα δικαιολογία που άκουσα από βουλευτές για το επίδομα. (δηλαδή κύριοι όλοι εμείς που ξεκινάμε καθημερινά να πάμε στις δουλειές μας και διανύουμε αποστάσεις και συχνά φτάνουμε στην άλλη άκρη της πόλης για να δουλέψουμε, είμαστε παιδιά ενός κατώτερου Θεού, ε;)
Θα ήμουν πραγματικά συγκινημένη με τον κ. Σγουρίδη και τα λεφτά που γλίτωσε απ’ τις τσέπες μας, αν δεν είχε τελειώσει την τηλεοπτική του «απολογία» περί επιδόματος ενοικίου, μια απ’ τις πολλές που έχουμε ακούσει τις τελευταίες μέρες, με τη φράση: «Στο Αιγάλεω έμενα και είμαι περήφανος για αυτό».
Aντε πάλι. Σαν τώρα θυμάμαι τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Δημήτρη Τζανακόπουλο, να δηλώνει τον Μάιο του περασμένου έτους ότι: «Ο κ. Μητσοτάκης είναι ο τελευταίος που μπορεί να μιλάει στο όνομα των ανέργων και των εργαζομένων στο Κερατσίνι και το Αιγάλεω. Δεν τις ξέρει αυτές τις περιοχές, δεν τις έχει δει ποτέ του. Εγώ τουλάχιστον έχω μείνει δύο χρόνια στο Αιγάλεω». Σαν τώρα το θυμάμαι, γιατί ήταν μια τοποθέτηση που δημιούργησε κύμα σατιρικού σχολιασμού, στο οποίο ούτε εγώ δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Και πάνω που πίστευα ότι πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό, η διαμονή στο Αιγάλεω με εσάνς αριστερής ιδεολογίας ξαναήρθε στο προσκήνιο.
Μα, τι σημαίνει «είμαι περήφανος για αυτό» κ. Σγουρίδη; Γιατί να δηλώσεις κάτι τέτοιο επειδή έμενες στο Αιγάλεω; Αν είχες βρει ενοικιαζόμενο δωμάτιο στο Κολωνάκι με 350 ευρώ, δεν θα ένιωθες περήφανος επειδή είναι Κολωνάκι; (τέτοια που είναι η κρίση, για 350 ευρώ σου νοικιάζουν δωμάτιο άνετα και αρκετοί Κολωνακιώτες).
Αυτή η χρήση του τόπου διαμονής σαν ενδεικτικό γνώρισμα αριστερής κουλτούρας και κατορθώματος που σε κάνει να νιώθεις υπερηφάνεια, είναι απλώς αστεία. Είναι η ψευδαίσθηση του Συριζαίου, και όπως φαίνεται και του Ανελίτη, που πιστεύει ότι το Αιγάλεω τον φέρνει πιο κοντά μας, περισσότερο απ’ ό,τι, ας πούμε, το Παλαιό Φάληρο. Είναι η ψευδαίσθηση, ότι η διαμονή σε λαϊκή συνοικία καθαγιάζει τον πολιτικό. Είναι η ψευδαίσθηση ότι ο Συριζανέλ του Αιγάλεω συγκινεί τα πλήθη.
ΥΓ. Αν ήμουν Αιγαλεώτισσα θα είχα ενοχληθεί. Γιατί είναι και κάπως υποτιμητικό να δηλώνουν περήφανοι που επέλεξαν να μείνουν στη (λαϊκάντζα) περιοχή σου.