Ο Πρωθυπουργός και ο Φώτης Κουβέλης: μία σπουδή για την υπομονή ως αρετή | ΙΝΤΙΜΕΝΕWS/ΜΠΑΛΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
Απόψεις

Η υπομονή του «καλού στρατιώτη» Φώτη Κουβέλη

Δεν έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επισπεύδοντας τις εκλογές που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ του Βαρουφάκη στην εξουσία. Και περίμενε καρτερικά την αναγνώριση από τον Αλέξη Τσίπρα. Είναι ο νέος αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας. Από κάπου ακούστηκαν γέλια...
Αλέκος Παπαναστασίου

Υπάρχουν μερικές ειδήσεις που τις διαβάζεις και δεν κάνεις καμία σκέψη. Πρώτα πρέπει να φύγει ένα χάχανο ή ένα μούδιασμα και μετά η έκπληξη να δώσει τη θέση της στη λογική επεξεργασία των γεγονότων.

Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι χαχάνισαν όταν άκουσαν ότι ο Φώτης Κουβέλης μπαίνει, επιτέλους, στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Πέρασαν άλλωστε τρία χρόνια από τότε που, με την άρνηση του να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ουσιαστικά οδήγησε σε ανατροπή την κυβέρνηση Σαμαρά, παραδίδοντας τη χώρα στην περιπέτεια του ΣΥΡΙΖΑ. Και σε όλο αυτό το διάστημα ο κ. Κουβέλης περίμενε κάτι. Ενα νεύμα, μία καλή θέση, ένα χαρτοφυλάκιο.

Στο τέλος ο κ. Τσίπρας του έδωσε ένα καλό: αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας. Δηλαδή, δεν είναι υφιστάμενος του Πάνου Καμμένου, αναφέρεται απευθείας στον ίδιο τον Πρωθυπουργό.

Τι θα κάνει εκεί ο κ. Κουβέλης;

Πρώτον, θα είναι ευτυχισμένος.

Δεύτερον, θα παριστάνει το αριστερό αντίβαρο έναντι του Καμμένου. Και, τρίτον, ίσως κάνει και καμιά δουλειά εκεί όπου ο υπουργός θεωρείται ανεπιθύμητος, ας πούμε στα ελληνοτουρκικά. Στα social media έχουν βάλει τα γέλια. Λογικό. Ηταν ανέκδοτο και έγινε πραγματικότητα. Αλλά, εδώ που τα λέμε, δεν είναι και το μοναδικό.

Ο ανασχηματισμός δεν θεωρείται εκλογικός. Είναι περιορισμένης έκτασης και απλώς τακτοποιεί εκκρεμότητες. Ουσιαστικά δείχνει ότι, προς το παρόν, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει σχέδια για προσφυγή στις κάλπες. Αν ήταν εκτενής, θα το συζητούσαμε. Ομως, τελικά, ακόμα και πρόσωπα που εθεωρούντο βέβαια προς μετακίνηση, όπως η Λυδία Κονιόρδου, έμειναν στη θέση τους. Μεταξύ μας, δεν είναι και εύκολο να βρει καλύτερους.

Ο Γιάννης Δραγασάκης αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης. Εκ των πραγμάτων, θα υποχρεωθεί να βγει από το προστατευτικό καβούκι της Αντιπροεδρίας. Η επιλογή του ή καλύτερα η αποδοχή της θέσης από τον ίδιο, υποτίθεται πως περιέχει έντονο αναπτυξιακό συμβολισμό καθώς στον ίδιο θα πέσει μεγάλο βάρος στην προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων.

Ο Δημήτρης Βίτσας διαδέχεται τον Γιάννη Μουζάλα. Λογικό ως και αναμενόμενο. Η κυβέρνηση θέλει στο Προσφυγικό έναν άνθρωπο με έντονο αριστερό προφίλ.

Η Μερόπη Τζούφη, που αναλαμβάνει υφυπουργός Παιδείας, στη θέση του Κώστα Ζουράρι, δείχνει ενδιαφέρουσα προσθήκη. Παιδίατρος με ακαδημαϊκή καριέρα.

Υφυπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης αναλαμβάνει ο μέχρι σήμερα ειδικός γραμματέας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, Αθανάσιος Ηλιόπουλος. Εξωκοινοβουλευτικός. Γενικώς υπάρχουν καλές εντυπώσεις για το πρόσωπό του.

Εξωκοινοβουλευτικός είναι και ο νέος υφυπουργός Πολιτισμού Κωνσταντίνος Στρατής. Είναι αρχαιολόγος, υπάλληλος του υπουργείου Πολιτισμού και μέλος του Δ.Σ. του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων. Μένει να δούμε τι αρμοδιότητες θα του δοθούν. Παραμένοντος στα του Αθλητισμού τού άλλου υφυπουργού Γιώργου Βασιλειάδη είναι πέρα από βέβαιο ότι επιστρατεύεται για να βάλει πλάτη στην αδύναμη επιεικώς διοίκηση της Λυδίας Κονιόρδου.