Είναι φανερό ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει εμπεδώσει την γνωστή φράση του Αβραάμ Λίνκολν, που θα έπρεπε να είναι η πυξίδα για όλους του πολιτικούς παγκοσμίως: «Μπορείς να τους κοροϊδεύεις όλους κάποιες στιγμές, ή κάποιους συνεχώς, αλλά δεν μπορείς να τους κοροϊδεύεις συνεχώς όλους».
Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι έπειτα από τις αποκαλύψεις για το ζεύγος των υπουργών του και τις εξαιρέσεις από τη δικογραφία της Novartis στελεχών της δικής του κυβέρνησης, έρχεται το βράδυ της Τρίτης να δηλώσει από ένα περιφερειακό συνέδριο τα εξής:
«Η δική μου κυβέρνηση, η δική μας κυβέρνηση δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση και για κανένα λόγο, να συμβιβαστεί με οποιαδήποτε παρέκκλιση από την ηθική. Την ηθική εκείνη, όχι γενικά και αόριστα, αλλά αυτήν την αξία που ορίζει ότι πάνω απ’ όλα είναι το συμφέρον του λαού και της χώρας, πάνω απ’ όλα είναι το δημόσιο συμφέρον. Γι’ αυτό και σε ό,τι μας αφορά, δεν πρόκειται ποτέ, σε καμία περίπτωση και για κανέναν λόγο, να συμβιβαστούμε με την ταύτιση του ηθικού με το νόμιμο. Γιατί για εμάς ό,τι γίνεται νόμιμα, δεν είναι αυτομάτως και εγγεγραμμένο στις δικές μας αξίες, στη δική μας ηθική. Κι ας μοιάζει για κάποιους άδικο, άλλοι να έχουν την ευθιξία και να παραιτούνται για 23 χιλιάρικα και άλλοι να κάνουν τον “Κινέζο” για 23 δισεκατομμύρια, γιατί τόσο κόστισε το πάρτι του φαρμάκου στην δημόσια Υγεία. Τόσο κόστισε στον ελληνικό λαό. Άλλοι να παραιτούνται και άλλοι να λένε “όχι, δεν πρόκειται να αναλάβουμε καμία ευθύνη”».
Είναι ωραία αυτά τα λόγια.
Μόνο που έρχονται κατόπιν εορτής. Η ηθική, εφόσον την επικαλείται ο Πρωθυπουργός, δεν δοκιμάζεται εκ των υστέρων. Μπορεί κάποιος να την επικαλείται και να ομνύει σε αυτήν, μόνον όταν οι σχετικοί κώδικες δεν παραβιάζονται.
Για τις περιπτώσεις τις οποίες ο κ. Τσίπρας υπαινίσσεται, πολύ απλά τα λόγια του είναι άκυρα. Εισέπρατταν τα επιδόματα, καθ’ όλα νομίμως, περιφρόνησαν όμως κάθε έννοια ύβρεως και πρόκλησης και ήλπιζαν απλώς ότι δεν θα αποκαλυφθεί ποτέ τίποτε.
Μία κρίσιμη λεπτομέρεια: νόμιμα ήταν όλα αυτά, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε έναν σχετικό νόμο. Αν ήταν όμως ανήθικα, γιατί τον ψήφισαν τον νόμο;
Το πιο ωραίο είναι ότι ο Πρωθυπουργός και σε αυτήν την περίπτωση προτρέχει και καταφεύγει σε άλλον έναν ακροβατικό συμψηφισμό. Εκδίδει και πάλι ετυμηγορία για την Novartis και συγκρίνει τα 23 δισ. του σκανδάλου με τα «23 χιλιάρικα» (πάλι καλά που δεν είπε «ψωροχιλιάρικα») της κυρίας Αντωνοπούλου.
Πόσο αντέχουν αυτοί οι ισχυρισμοί του κ. Τσίπρα; Ενδεχομένως σε ένα ακροατήριο να φαντάζουν ως ακλόνητα επιχειρήματα.
Πλην όμως, δεν είναι παρά ένα κλασικό δείγμα προφάσεων εν αμαρτίαις…